|
< terug
'Kleine Henk'
]
'KLEINE HENK'
Mijn voornemen om me eens flink uit te leven in de sportschool veroorzaakte meteen een flinke deuk in mijn vrouwelijk ego. Ik koos voor een luxe sportschool inclusief zwembad waar je baantjes kon trekken. Ik ging alleen, genoot van de sauna, het stoombad, de riante ligstoelen en de rustige sfeer.
Toen er een vader met zijn zoontje van vier naast mij kwam liggen werd mijn welverdiende rust wreed verstoord. Het kleine knaapje had het meteen op mij gemunt, niet gehinderd door enige schroom, en begon honderd uit te praten. Ik concludeerde na enige minuten dat er een nieuwe van der Meyden* was geboren. Wat deze jeugdige Henk niet allemaal van mij wilde weten: Hoe oud ik was, hoe ik heette, waar ik woonde...
Toen ik opstond vroeg hij: 'Waar ga je naar toe?'
'Ik ga in het kleine bad,' zei ik.
Hij pakte mijn hand. Ik keek naar zijn vader en zei ter geruststelling: 'Ik heb een nieuw vriendje.'
De vader glimlachte goedkeurend en ik constateerde dat hij blij was dat zoonlief even door iemand anders werd vermaakt.
Het was een alleraardigst ventje maar veeleisend en zat onophoudelijk mijn aandacht te trekken. Ook in het bad staakte het vragenvuur niet.
'Wat ruikt het hier vreemd. Hoe komt dat?'
'Dat komt door de chloor,' zei ik.
Hij keek me aan alsof het water ter plekke begon te branden.
Ik legde uit: 'Dat zit in het water. Dan blijft het water schoon.'
Zijn vader kwam intussen polshoogte nemen en vroeg of het knaapje niet te veel beslag op me legde. Hij vermoeide mij toch niet te veel?
'Dat zit wel snor,' zei ik.
'Heb je een snor?' vroeg onze Henk.
'Nee, zei ik en was blij dat hij werd afgeleid door een dikke vrouw die net het bad inliep.
Opeens keek hij me aan en vroeg: 'Ben jij oma?'
Dat kwam hard aan. Ik kon me er al jaren in verheugen dat ik er veel jonger uitzag en opeens sloeg dit kleine vraaglustige knaapje mijn positieve zelfbeeld aan diggelen.
Nu was het mijn beurt om hem desnoods zijn zwembroek van het lijf te vragen hoe hij in godsnaam op deze gedachte kwam. Ik begon over de vijf grijze haren op mijn hoofd. Nee, daar had het niets mee te maken. Ik passeerde elk mogelijk lichaamsdeel wat mijn ouderdom kon verraden..
'Je hebt net zulke ogen als oma'.
Aha, ik was iets verder gekomen.
Ik vroeg: 'Dezelfde kleur?'
'Ja, die van oma zijn ook rood.'
Ik mocht dan wel denken dat ik er jonger uitzag, (een wens van veel vrouwen die de vijfendertig zijn gepasseerd) maar in werkelijkheid leek ik gewoon wat ik was een veertiger. Ik vrees dat deze jongeman me van mijn illusie wilde afhelpen. Toch was ik gerust gesteld toen hij over mijn ogen begon en niet over mijn rimpels. Rode ogen in een met chloorvergeven zwembad, daar was mee te leven. Ik kon opgelucht ademhalen en de duivelse neiging onderdrukken om het knaapje een poosje onder water te houden.
Tegen de tijd dat ik moe en hongerig aan tafel schoof in het restaurant waar ik met mijn vriend had afgesproken, was ik het hele voorval al weer vergeten. Tot aan het moment dat de menukaart kwam. Twee keer raden wat met vette letters werd aangeprezen: Ouderwets stoofpotje zoals oma het maakte en als nagerecht koffie met gember en slagroom oftewel duivelskoffie!
* een beroemde Nederlandse roddeljournalist
feedback van andere lezers- Vansion
prettig vertelsel met een leuke pointe ...
gelaarsdekat: dank je wel - backie
Heel knap en humoristisch geschreven, gelaarsdekat. Dit is mijn geliefde stijl. Henk van der Meyden, bestaat die nog?
groetjes. backie
gelaarsdekat: dank je wel voor het compliment, Met echtgenote Monica Strotmann richtte hij Stardust Theatre B.V. op dat uitgroeide tot een van de grootste theaterbureaus van Nederland. In 2002 zegde hij de journalistiek definitief vaarwel. - doortje
hallo Gelaarsde kat, mooi verhaaltje en héél realistisch die peuters vragne je inderdaad de oren avn het hoofd en beroeren je tegelijk in je diepste emoties. Mooi en tof einde echt leuk zo gaat het he, Synchronisiteiten en toeval.Literair mooi en eenvoudig geschreven zoals velen hier blijkbaar doen op die site, niet mijn sterkste kant.Net visualisaties.Doortje.
gelaarsdekat: dank je voor je commentaar, groet - geertje
eveneens uitermate heerlijk verhaal.
ik voel me machteloos om zoveel talent wat hier voor het rapen ligt, en geen enkele uitgever die de pareltjes komt opvissen !
enfin,
"de oester die de woorden als parels omhult"
een stukje gedicht van mijzelf dus niet plagiaat...
liefs, geertje
gelaarsdekat: dank je wel, maar dat van die uitgever dat weet je maar nooit... - Rakker
Leuk geschreven, grappig verhaaltje.
Een kleine opmerking:
In de zin"ik vrees dat deze jongeman me van mijn illusie wilde afhelpen"
denk ik dat je beter "ik vreesde" kan schrijven omdat het hele verhaal in de verleden tijd geschreven is.
Met plezier gelezen,
Anne
gelaarsdekat: nog bedankt voor de correctie - koen
Gelaarsdekat,
Knappe schrijfstijl. Ik moet beslist eens een langer verhaal van je lezen.
Groet
|
