Volg ons op facebook
|
< terug
Eradi en het land van Millo: Hfst.1(b) 'Het jongenstehuis'
Voor zich kon hij duidelijk de binnenkoer zien: een pleintje aangelegd met keien en in het midden de trots van het klooster: vier stenen engelen, rug aan rug, die water spuwden in een omringend bassin. De oprichter symboliseerde hiermee de Overstroming als straf van God voor de hebzuchtigheid van de mens.
Vandaag was een mijlpaal in Eradi's leven. Hij werd zestien en zou straks terug de buitenwereld ingeworpen worden. In het klooster had hij van een mooie opleiding genoten. Het had hem veel zweet en moeite gekost, maar het resultaat mocht er zijn: hij kon lezen en schrijven. Vooral de vele psalmen en gebeden bleven in zijn hoofd nazinderen. Zijn toekomst was verzegeld. Hij zou in dienst gaan van een handelaar, wiens sector een grote vraag heeft naar schrijvers. De koning had beslist dat iedere handelaar zijn inkomsten diende te noteren in het Latijn. Deze schriften moesten ter beschikking staan van de afgevaardigde van de koning ten aller tijde.
Eradi werd uit zijn dagdroom gehaald, door het kloppen op de deur. De eerste keer elegant, als van een jonkvrouw. De tweede keer echter leek de hele deur in elkaar te zakken. "Ik kom eraan!" riep hij Moeder Overste toe. Hij wist dat zij het was, die woest op de gang stond te wachten tot hij zou opdagen.
Klaarwakker sprong eradi op en deed zijn mantel om zich heen. Veel bezat hij niet, enkel zijn zelfgemaakte schaakspel, enkele vodden en een zilveren dolk.
Moeder Overste was een oude vrouw. Ze was niet van de magerste en haar kloeke boezem sprak dit zeker niet tegen. In een ander leven was ze een bakkersvrouw, tot haar pad en Gods Zijne elkaar kruisten. God had haar beter een nieuw gezicht gegeven, want haar bolrode ogen staarden Eradi doordringend aan. De blos op haar wangen deed haar ogen slechts krediet aan, want ze leek elk moment te kunnen ontploffen in razernij. In tegenstelling tot haar soepele bewegingen, verborgen haar grijze haren haar leeftijd niet. Bruusk nam ze Eradi bij de arm en sleepte ze hem richting de grote trap.
Het jongenstehuis was ondergebracht in de vroegere stallen van het klooster. Verspreid over twee verdiepingen lagen de slaapkamers van de jongens. De grote refter die vroeger open stond voor buitenstaanders, was nu slechts gereserveerd voor de inwoners. De grote trap was de scheidingslijn tussen het jongenstehuis en het klooster. Eén stap verder en men bevond zich op verboden gebied.
Vandaag was echter een uitzondering, want Eradi zou het jongenstehuis verlaten langs de hoofdingang, dat onmiddellijk toegang verschafte tot het centrum van de stad.
De houten trap had betere tijden gekend. Vroeger was het een pracht, bijna niet waarneembaar met het blote oog. Honderden figuren waren uitgeslepen in de groeven van de leuning, dit alles versierd met schilfergoud. Het enorme glasraam van de kruisiging van Jezus langs de buitenzijde wekte nog meer verwondering. Jaren terug had Eradi zich ook over zo'n schoonheid verwonderd, maar nu was het slechts een deel van het decor, slechts rekwisieten in de loop des levens.
Eradi had in de loop der jaren niet veel vrienden gemaakt. Voor zijn vertrek verwachtte hij dus geen samenkomst zoals bij de anderen gebeurde. De lange gang, die langs de middenkoer voorbijging, was leeg op dit uur van de dag. De lessen waren reeds begonnen. Enkel een verdwaasde pater mompelde iets over een stoffig boek dat hij gevonden had in de bibliotheek. De grote ijzeren poort die zijn vrijheid zou verschaffen, kwam steeds dichterbij. Een glimlach verscheen op Eradi's gezicht. Hij had jaren uitgekeken naar dit moment. Het moment waarop hij, Eradi, zijn slag zou slaan in het leven.
Moeder Overste gebaarde naar de pater die de ingang koos voor zijn persoonlijke leeszaal. Onmiddellijk sprong deze op en hief de balk op die de poort blokkeerde. Bijna gelijktijdig trok Moeder Overste aan de ijzeren klink. Aan het knijpen in zijn arm, voelde Eradi dat de poort zwaarder was dan hij had gedacht, want Moeder Overste probeerde uit alle macht de poort open te krijgen. Uiteindelijk slaagde ze er in. Een frisse lucht kwam hem tegemoet en wikkelde hem in een nieuwe mantel... vrijheid.
Eradi keek even in het rond. Daar stond hij dan, op de trappen van het klooster. Moeder Overste had hem gauw nog twee goudstukken toegestoken, om de eerste dagen aan eten te komen. Nadien stond hij er alleen voor. Hij kocht een half brood en wikkelde het in één van de vodden die hij had meegenomen. Hij zou zo vlug mogelijk de stad verlaten, om zijn succes te beproeven in de hoofdstad.
feedback van andere lezers- geertje
tot haar pad en Gods Zijne elkaar kruisten =mooie zin !
vrijheid. proef dat woord eens zelf ! heerlijk toch ! ?
kijk je hier eens naar?
-Klaarwakker sprong eradi = hoofdletter vergeten bij Eradi (een mooie naam overigens, ken je de oorsprong ervan ?)
-Één stap = Eén is beter....en accentueert ook de enigheid ervan
-onmiddelijk = te onthouden door 2 doden (dd) en 2 lijken (ll) wat luguber maar resterend uit mijn tijd als verpleegkundige...
onmiddellijk moet het dus zijn...elders schreef je het wel correct
een heel mooi verhaal David, ontzettend fijnzinnig geschreven...
met oog voor beschrijvende details (daarvan houd ik erg)
niet te kritisch zijn voor jezelf, je doet dat goed...!!
nu ga ik het volgende deel nog doen, en dan zelf nog mijn ei leggen, als dat nog kan....
liefs, geertje
eradi: Wel, mijn oorspronkelijke hoofdpersonages waren Gerardi en Madeleine. Maar ik vond de indruk ervan te Frans, dus kwam ik op het idee, om van originele namen te starten, en daaruit zelf namen te verzinnen door letters te laten wegvallen. Zo kwam ik aan mijn hoofdpersonages (g)Era(r)di en (m)Ade(le)ne, Eradi en Adene dus. Ik had zo ook bevoorbeeld bergen nodig... iedereen kent de Mount Everest wel (?), die zijn dan de heuvels van Montevere geworden. Kaukasus werd Kausu, en zo verder. Ja, die schrijffouten zitten niet in de originele versie... (ik keek net mijn blad na). Het is zo voor de pc zitten dat het moeilijk maakt om alles netjes te kunnen achterhalen.
Alvast bedankt voor jouw positieve reacties. Ik ben blij dat niet enkel mijn naaste omgeving het mooi vindt. Persoonlijk ben ik nog niet 100% tevreden over dit stuk... - Leona
mooie beschrijving van het klooster,
spannend ook, de 'ontsnapping'
en grappig ook wel, ik zie die twee zo aan die poort trekken :)
eradi: Dat is volgens mij de kunst van de beschrijvende literatuur. Ofwel zit je er pal op, en leeft iedereen echt mee in zijn fantasie. Ofwel zit je er pal onder, en verzuip je iedereen onder de details. - Rakker
Zeer mooi geschreven. Goede beschrijving van vooral de uiterlijkheden (klooster, Moeder Overste) en van de sfeer in het jongenstehuis.
Eén opmerking : je schrijft in het begin "Het kon Eradi niet veel schelen" en later "Hij had jaren uitgekeken naar dit moment". Ik vind het wat tegenstrijdig. Ik zou de eerste van deze twee zinnen weglaten, tenzij jij er een bepaalde bedoeling mee hebt.
Ik lees nog snel deel twee voor ik aan mijn vertaalwerk begin.
Groetjes,
Anne
eradi: Dit is een zeer terechte opmerking. Ik had er eerlijk gezegd zelf niet bij stilgestaan. Knap! - Vansion
Hou wel van die kloeke boezem :D
Een kleedje (van vrijheid) is misschien wat raar voor een jongen . Mag het een kleed, een mantel of een hemd worden?
Hier en daar vraag ik me af of een aantal 'weetjes' niet overbodig (zuiver als opsmuk) zijn. Maar dat zal uiteraard het vervolg moeten uitwijzen.
eradi: Het voorstel van mantel is inderdaad correcter. Tijd zal het uitwijzen over de details. Niet? :) - erinneke
ben nog steeds geboeid, blijf het echt goed geschreven vinden
eradi: Hehe :) nogmaals mijn dank! :) - Henny
We komen er wel. Heel boeiend geschreven en daar houd ik wel van. Een tip, schrijf cijfers onder de 20 voluit. Dus 1 moet een zijn
eradi: Hehe :) is een veel voorkomende tip :) Ik dacht dat ik het overal al had aangepast :) blijkbaar niet hehe :) - cehadebe
Spannend, en goed geschreven
eradi: Hehe dank je wel :) Je gaat er nog geraken h? :) Als de spanning maar blijft hangen, en uw nieuwsgierigheid blijft aanwakkeren :) - SabineLuypaert
die verdwaasde pater deed me an iemand van vroeger denken (smile) heel grag gelezen (de rest is allemaal al gezegd denk ik)
eradi: Hehe :) Deed mezelf ook aan iemand denken :p Mijn oud-leraar Latijn hehe.
Op naar de volgende :)
knufje - muis
Vlotjes neergestreken:)
Blijf het volgen
groetjes
eradi: Aha, en de marathon loopt verder :)
Blij dat het nog steeds vlot gelezen wordt, en natuurlijk, dat je nog steeds nieuwsgierig bent :)
knufje
-xxxxx-
|
