|
< terug
De simultane wandeling 2
" Later die avond stond ik helemaal naakt aan het voeteinde van mijn bed.
Ik had hetzelfde zwaard in handen, dat ik jou ter genot aangereikt had.
Ik klemde het mes tussen mijn handen, en richtte dat blindelings op mijn buik
De punt maakte reeds een kleine wonde, en het gevoel van angst
concentreerde zich op die exacte plaats.
Hoelang ik daar in die positie gestaan heb weet ik niet, alleen dat hartgeklop, rillingen
en de smeekbede in mijn hoofd de kamer vulden met een groot verdriet.
Oh God, vergeef me de handeling die ik ga uitvoeren.
Plots viel de angst weg, en als een domino-steen, liet ik me voorover vallen..."
Het vervolg...volgt.
©2004KVD
feedback van andere lezers- Das
Goe bezig!... en je schrijft ook goed!
Mark_Vandis: merci :-) - Leona
en was hij er toen af ... ?
ik heb dat ooit eens in een film gezien, daar ga je van dood, en niet op zo'n plezante manier hoor
maar wel mooi beschreven, echt het gevoel opgebouwd
2de zinnetje met een :))
Mark_Vandis: hmmm...je weet precies wat ik bedoel met dat 2e zinnetje..denk ik :-) - geertje
Kris,
ik kan het niet zo goed volgen (vanuit mijn vr. zijn allicht)
maar ' t is wel goed geschreven, beschreven...
Oh God, vergeef me de handeling die ik ga uitvoeren
(kan je 't jezelf niet vergeven ?)
groet
Mark_Vandis: geertje, dit is een stuk uit het boek in m'n hoofd ; ' From zero to nuts in 35 years' sommige dingen daaruit...zijn echt gebeurd.
thx :-) - Vansion
vuldeN
puike vondst: die dominosteen ... véélzeggend in dit verhaal
Mark_Vandis: thx
Groetjes Mark
|
