Volg ons op facebook
|
< terug
Soms doet liefde scheiden.
Er komt een tijd dat je voor elk woord dat je schrijft aangifte zult moeten doen bij de BTW. Waarom? Simpelweg omdat er zal worden verondersteld dat niemand nog schrijfarbeid verricht zonder winstoogmerk.
De impact van deze maatregel zal vrij snel leiden tot het heffen van bijkomende accijnzen. Overhead produceren is niet strafbaar. Maar wie bijdraagt tot pollutie, moet voor de kosten ervan opdraaien. Want afval neemt ruimte in. En ruimte is kostbaar. Er is nu eenmaal geen plek genoeg.
Hedendaagse schrijvers worden niet betaald naar verdienste. Hun inkomsten zijn recht evenredig met hun succes. Misschien maak ik toch nog een kans… Ik zie er niet slecht uit en voor een duit meer ga ik gerust uit de kleren. Mijn lijfje is gelijk het is en het liegt er niet om… Dat kan van mijn geest niet gezegd. Ik ben ook maar een mens.
En frank dat ik ben, en ophef maken dat ik kan… Ze hebben er al voor minder indrukmakerij afgedrukt.
Bovendien ben ik pienter. Ik kén de belangengroepen die best wat verdoken propaganda kunnen gebruiken. Mijn kras pennetje kan met gemak hun concurrenten bekladden dat het een lieve lust is. Niemand in dit land is gekant tegen vrije meningsuiting, toch? En als ik er een frank aan kan verdienen, waarom zou ik het laten?
Of ga ik beter de troubadourtoer op? En ontroer ik mijn lieve landgenootjes te pletter met 'waar gebeurde' hartverscheurende verhalen? Ik ben niet voor niets voorzitster van de V.V.V., de Verenigde Verongelijkten van Vlaanderen, vereniging mét persoonlijk winstoogmerk. Voor de tranen van een ander gaat veel baar geld over de toog en 'reality' is in.
Alle gekheid op een dirigentenstokje -juist, ja, de bovenstaande paragrafen zijn IRONISCH bedoeld- dit onbenullige madammeke kapt met writehi(s)story. Waarom? Omdat ze moet werken. Omdat ze een opdrachtje te vervullen heeft dat je nu eenmaal niet kunt maken zonder de grote verdwijntruc toe te passen.
Als ik wil schrijven wat ik te schrijven heb, moet mijn zelfje zich volledig mogen oplossen in de anonimiteit. Mijn persoonlijke mening, mijn privé-besognes, mijn overtuigingen, mijn dromen, mijn wensen, mijn wil en mijn hoop moeten alle voor de bijl. Mijn hele hebben, houden en zijn moet wijken voor de kracht die van mijn pen gebruik wil maken om dat ene minuscule steentje te verleggen. Overgave, heet dat.
Hoe die kracht heet? Ik schaam mij en verman mij. Die kracht noemen ze Liefde. Ja, die met een grote L. Die onbaatzuchtige kracht die alles of niets is, voor iedereen of voor niemand, onvoorwaardelijk en altijd en overal en zonder aanzien des persoons. Die kracht die zichzelf niet zoekt. (Die laatste zin is plagiaat. Wie het kan 'omschrijven', mag mij dat laten weten.)
Daarnaast wil ik mij nog enkel bezig houden met het bereiden van voedsel, het proper houden van het nest van een meer dan kroostrijk gezin, het doen van de vuile was en het gladstrijken van de onvermijdelijke plooien. Letterlijk en figuurlijk? Welja! Tot ook ik, zoals de meeste mensen, de arbeidsmarkt terug op moet. Mijn kinderen studeren…
Wees gerust, lieveling. Leven zal ik ook niet laten. Dat zou zonde zijn.
Oh ja… anders dan anderen heb ik geen bezwaar tegen plagiaat. Mijn werk is wellicht niet echt veel waard, maar ik hecht er meer waarde aan dan aan mijn naam. Bovendien beschouw ik mijn schrijfsels niet als mijn eigendom. Al wat ik ken, kan, heb en ben, heb ik ook maar van anderen gekregen. Dat ik ervoor heb moeten werken is niet meer dan normaal.
Wie -je weet nooit- munt kan slaan uit mijn uitwerpseltjes geeft mij maar een seintje. Voor het schamele loon van een simpel maatschappelijk werkstertje ben ik best bereid in zijn opdracht méér te produceren. Undercover. Ik gedij nu eenmaal niet voor het voetlicht. Hij gelieve mijn woorden wel niet te verdraaien en ze niet te gebruiken voor één of ander bekrompen doel.
Ik ben niet naïef. Spijtig genoeg. Ik ben mij er terdege van bewust dat dit alles ongeloofwaardig klinkt. Zalig de armen van geest. Zij zullen God zien. Sta mij toe te opperen dat je wel degelijk kunt zien wat niet bestaat. Als je maar de moed hebt het zand uit je ogen te wrijven en je handen open te doen. Hélemaal open . Die ene gestrekte wijsvinger is niet genoeg. Die ligt trouwens meestal gewoon in het verlengde van een vuist.
Vansion en an, voor één keer onafscheidelijk
PS: Wie het vervolg op RDX wil kennen, kan een manuscript bestellen via deze site. Het is gratis als ik het niet hoef op te sturen.
feedback van andere lezers- knuffieke
Vindt het spijtig dat je weggaat..., ken je niet zo goed, maar had graag de kans gehad om nog meer van je werk te leren kennen.
Ik hoop dat je geen afscheid neemt van ons, maar alleen een pauze. We zullen uitkijken naar de dag dat je terugkomt naar hier.
Groetjes,
Sonia
Vansion: Dankje, Sonja. Wie weet ... - doortje
halloo vansion ben te weinig lang op deze site om het verhaal echt goed te kunnen volgen. Ik merk wel heel sterke emoties in je betoog. ga je gang zou ik zeggen, doen wat je niet laten kunt alles heeft zijn zin en leidt uiteindelijk naar het doel die je zelf (ooit) vooropgesteld hebt. Doelstellingen kunnen zich in de tijd wijzigen, we zijn op weg he. liefs Doortje.
Vansion: Hier is niet zoveel te volgen hoor, Doortje. Er staat gewoon wat er staat... een paar ideeën over schrijven en mijn voornemen voortaan in mijn uppie verder te doen. En een getuigenisje waarover ik een beetje beschaamd ben ... ik gebruik dat woord liefde maar moeilijk. - lilKim
Het is spijtig dat je gaat, je zal gemist worden. De hele commotie rond JS heb ik gemist, ik ken de situatie dus niet helemaal.
Ik weet wel dat je kan schrijven en dat je zeker door moet gaan, in of uit de spotlights. Ik heb je commentaar altijd kunnen appreciëren, soms hard maar altijd eerlijk.
Have a good life en hopelijk tot horensmailensziens!
Vansion: dankje . - tine1957
Vansion
Jij bent hier een van de beteren. Jammer dus voor het niveau van de site dat je gaat. Maar jij moet doen waar jij je goed bij voelt. Ik begrijp het ergens wel, en ik wens je alle goeds toe...
Groetjes
Tine.
Vansion: Dankje Tine. Lang geleden ... jij ... maar ik herinner me Irma nog heel goed... - Das
Donde no hay harina, todo es mohína. Sin pan y vino, no hay amor fino.
Als de armoede binnenkomt, vliegt de liefde het venster uit. ;-)
Vansion: Buiten kan de liefde je (wat bedoel ik nu met je? ...) beter genaken dan binnen ... - Leona
An, ik zeg je geen vaarwel,
ooit zien w' elkander weer ... zeker weten!!
Vansion: ... als jij het zegt ... - koshka
zelf lang niet meer op de site geweest. dit is heel herkenbaar
laat 'het' zich maar schrijven, door jou
waar en wanneer het wil
met warme groet
Vansion: danke. - geertje
An,
ik zit hier machteloos te wezen, en tegelijk begrijp ik het zo goed.
Het "afscheid" van JS is er eindelijk af. Mijn verhaal van vandaag begon net zo lekker te lopen...
ik heb het even gepost zoals het was. zo is het goed, kan ik er straks nog aan breien.
wat je ook doet, je hebt mijn respect, altijd gehad. niets dan liefs, geertje
Vansion: Machteloos voel ik mij ook. Triestig. Klein. Zwak. Bang. Beschaamd. En zo ... - feniks
An, dit is de grootste onzin die je ooit op deze site hebt geschreven, en dat kan tellen.
Alleen heb ik genoten van al je vorige onzin. Wat je hier schrijft komt heel wrang en bitter over. En zo kende ik je niet (kende ik je ?)
Dus, wees nu een keer dapper en steek je borst vooruit (voor mijn part allebei) en kom terug op je besluit.
Writehis(s)tory leeft bij gratie van mensen met talent, zoals jij er onmiskenbaar een bent.
Vansion: Het IS niet wrang. Het is zwak. Ik kruip in mijn schulp. - mistral
Kap je er echt mee? ga je je laten leiden door interne strubbelingen? doe je mee aan dit circus? hop tijgertje! op je stoel! dan krijg je lekkers! komaan an! doe niet onnozel en blijf! het zou me spijten je schrijfsels te moeten missen. Die ene gestrekte vinger hoeft niet het verlengde te zijn van een gebalde vuist maar het verlengde van een strelende, vergevende hand. En oh ja ... plagiaat is zelfdestructie! vroeg of laat komt het uit, al moeten de kraaien het uitbrengen zei mijn moeder altijd, dus ... enkel een kwestie van tijd voor iemand tegen de lamp loopt! een voordeel van internet zijn de ongelooflijk goede zoekmachines, je haalt er het plagiaat "zo" uit! toe Vansion, an, ....
Vansion: Ha, Mistral, jij bent ook geëngageerd en durft ervoor uitkomen. Je weet waarover ik het heb.
Ik kan het hier niet meer. Sorry.
zie ook commentaar aan Ghislaine. - Ghislaine
Al geef ik je hiervoor uitstekend, toch best An heb ik mijn bedenking in jouw grote Liefde. Wie gunt het zijn medemens niet een beetje vrijheid, ook al is het je grote liefde? Je bent van topniveau en deelt dit met drie anderen. Dat laat je toch niet schieten, ook al stel jij je nog zo nederig op. Dat siert je. Schrijf verder en publiceer nou echt je werk. RDX is bijzonder en verdient de boekvorm. Terugkeer naar de werkvloer is geen excuus. Ik werk ook en zeker niet met vast omlijnde uren zoals jij. Kids opvoeden behoord nou eenmaal toe aan het vrouwelijke wezen, waar mannen nooit echt wat van bakken. Gelukkig loopt mijn halve trouwboek me zelden voor de voeten en toch.....?Mijn vrees Vansion : dat jij na een paar maanden de kriebels weer krijgt om te schrijven en dat er onenigheid komt in de relatie. Want als een van de twee - eenheid zich niet meer wel voelt in zijn vel verlaat de liefde het nestje op poezenvoetjes. Anders laat ze lelijke onderlijnde strepen na van woeste kattenklauwen. Niet doen: blijf je zelf en je partner zou me liefdeloos overkomen indien hij/zij dat niet zou doen.
Om dan in te pikken op plagiaat. Nee jouw teksten zijn jouw eigendom, altijd en onvoorwaardelijk. Kan je van een mens niet zeggen hé ;-)
Deze moeial wenst je veel succes met je werk, je nieuwe liefde maar neemt node afscheid van je.
Vansion: Ik heb het over de onpersoonlijke liefde, Ghislaine. Het is de liefde voor de mens en het leven die mij schrijven doet. Ik zal er heus niet mee stoppen. Scgrijven lukt mij niet meer op deze manier. Ik ga schrijven in stilte en afzondering. Wie het vervolg van RDX wil kennen moet maar een manuscript bestellen. Gratis.
Dankjewel voor je woorden. Je bent een oprechte madam. Al verschillen we soms van mening. Je kunt niet geloven hoezeer ik jou waardeer. - rinka
an, ik heb direct eens gezocht naar In the Cut, mij onbekend
jennifer jason leigh, nicole kidman en….jane campion
The Piano raakte mij zeer in mijn vrouwzijn, zoals jij het uitdrukt, nog altijd
Holy Smoke ook, zij het anders en minder doorwerkend
ah, en Lost in Translation, van Sophia Coppola, die ook echt wel
er zijn er ongetwijfeld nog een paar, maar die kan ik zo direct niet bedenken
supergoed antwoord op de slipjesvraag :-)
zo voelde ik het aan
al vond ik ‘goedkoop’ ook wel spijtig voor haar
alleen ‘katoenen’ zegt het voor mij al, ook dat lichtjes genante
maar ik ben serieus aan het kommaneuken nu
hoe krijg je het toch gedaan an, met je eigen kritische zelf,
dat uitfilteren, wikken, wegen en schrappen
jongens, jij moet zweten
je hebt alleszins een geweldige hogerhand
trouwens, het gebaar van een doorweekt katoenen slipje en beha slordig in een bolletje jeans te proppen
niet dat ik het al zoveel kan gedaan hebben, maar het klinkt zo fantastisch herkenbaar
ontgoocheling? neeneenee, zo zal het niet werken
ik hang, samen met je andere lezers, aan je lippen
je hebt iets weten op te bouwen dat zodanig van jou is
jij bent zo sterk als auteur van dit verhaal
dat je ons hebt waar je ons hebben wil
we staan open en zullen omarmen, aanvaarden, desnoods slikken
het is heerlijk als lezer om zo te vertrouwen op de auteur en de richting waarin je wordt geleid
ik geloof echt dat je tot op (on)zekere hoogte kunt en zult bereiken wat je diepste verlangen is als schrijver die schrijft uit liefde voor de mens en het leven, zoals je hierboven zegt
Vansion: Hé, ik moet efkens slikken. Jeweetwel.
Wat hogerhand betreft. Je zult het niet geloven, maar als schrijverke heb ik ook het verhaal te slikken zoals het, nu twee jaar geleden in mijn hoofd gekomen is, opgeknoopt, als een kluwen. Het enige wat ik deed was ontwarren, blootleggen, en natuurlijk "formuleren" ... Dat laatste is bijna magisch gewroet.
Ja, het IS liefde. Anders kan ik het niet zeggen. Met ambitie heeft dat niks te maken. Ik denk dat dit "scheiden" er weer zit aan te komen. Deze site heeft me heel veel moed gegeven. Maar mij ook veel te vaak afgeleid van de stilte en sereniteit waarin ik zou willen werken.
Goed dat jij er bent. (Als lezer) ben je receptief. Als schrijver ben je "compliment". Het voelt alsof je van dezelfde bron gedronken hebt. Zoiets.
Je woorden klinken vaak als het grote jawoord. Dat snijdt ook wel. Het slaat mij met een gevoel van verplichting ... waaraan ik moeilijk kan beantwoorden. Boemerang ik je dan maar meteen terug: Gij moet ook. Iets. Ooit. Het gaat grondig mis met de vrouwen van mijn generatie. En met die van de volgende. Jij zit daar tussenin. En je wéét het. Enkel toekijken en slikken... is vermoedelijk een ...misdaad.
Allé. Groet
|
