|
< terug
Een visje in het water
We kennen elkaar al uit een vorig leven.
Althans dat is wat ik graag geloof, en waar ik tevens mijn nimmer versagende hoop inleg.
Je was een visje wat je horoscoop betreft, en de karaktereigenschappen van dat riemteken
vulden perfect mijn persoontje aan.
Lief, teder, van alle markten thuis maar vooral... jouw intelligentie op het emotionele vlak.
De kracht die je uitstraalde maakte je mooier dan dat je jezelf kon inbeelden.
En het enige foutje dat onze hemelse vader had gemaakt, had hij dan nog in schoonheid gedaan.
Ik vertel het je niet welk foutje, je laat het soms wel eens over je lippen gaan en ik ken je zo goed, dat ik kan zien wanneer het je bezighoudt...en dat het je pijn doet.
Ik stel je steeds weer gerust, zelfs nog voor het gesproken wordt, laat ik je er vrede mee nemen.
Je moest eens weten hoe het je siert, net dat van jou maken waar ik zo van hou.
Een aantal jaren geleden waren we samen aan een meer weet je het nog?
Het was een mooie zonnige dag, en we hadden afgesproken om te gaan zwemmen.
Maar niet in een zwembad of op enig andere publieke trekpleister.
Ik stelde voor om naar dat meer te gaan dat omgeven was met groen.Het was er groot genoeg om
geen beklemmend gevoel te hebben, en er lag een strand rondom.
En eigenlijk was het meer een open vlakte van zo'n tweehonderd meter doorsnee temidden van een bos.
Het is er verboden te zwemmen en het is zo afgelegen dat er nauwelijks mensen komen.
Toen we ons in het zand neervlijden naast elkaar, staarden we naar de blauwe lucht, en praatten we over van alles en nog wat, we voelden ons gelukkig...ook dat kan ik van je aflezen.
Je stond na een tijdje op en liep rustig naar het water,
'kom je?' zei je glimlachend, terwijl je voet een cirkel maakte in de koele, maar welgekomen verfrissing.
Ik kwam overeind en bleef nog even met met-de-handen-achter-mijn-rug-steunend, naar je kijken.
Het panorama met daarin jouw figuur, werd ter plaatse op mijn netvlies gebrandt...is this heaven?
Je bewoog je als een nimf door het water, en jouw schoonheid vertaalde zich in tranen van ontroering.
'Laat dit moment eeuwig duren' dacht ik bij mezelf, terwijl ik mijn hoof in mijn nek legde en de blauwe hemel om hulp vroeg.
Toen zag ik het...
De zon stond hoog en je kon duidelijk een regenboog zien, die zich symmetrisch rond de levens scheppende planeet bevond.
Ik wreef even in mijn ogen, daar ik dacht dat de eerdere traan die kleurschakeringen veroorzaakte
in mijn zicht.
Maar dat was niet zo...
Ik wendde mijn blik naar jou om je te laten delen in deze toch wel wonderlijke verschijning.
Onze blikken raakten elkaar op hetzelfde moment...je had het ook gezien.
De mooiste glimlach die ik ooit gezien had, verscheen op je gezicht.En zonder woorden wisten we beiden dat we bij elkaar hoorden, daarboven was de bevestiging.
Onze harten stonden in conjunctie met elkaar...
feedback van andere lezers- geertje
Mark Van Dis,
ik weet niet over wie dit gaat
maar dit is HEMELS beschreven/geschreven
ik ben gewoon van mijn stoel geblazen
mijn hart klopt in mijn keel
die laatste zin is MAGISTRAAL
wow
niets dan liefs, van aan de waterkant, midden in het groen, geertje
Mark_Vandis: Hey bedankt Geertje, het gaat over iemand die me nog steeds nauw aan het hart ligt, ook al heb ik geen contact meer met haar.
thx voor de geweldige fb
Groetjes Mark - teevee
Nog eens herlezen...een paar foutjes...geweldig lief!
Mark_Vandis: bedankt :-)
Groetjes Mark - aquaangel
prachtig hoor, geniet van de herinnering
xx
quote: Het panorama met daarin jouw figuur,
hmmmmmmmmmmmmmmmmmmooi
je BezighoudT
mee nemen > meenemen?
netvlies gebrandT...
Mark_Vandis: bedankt aquaangel(hey what's in a name)
Groetjes Mark
|
