Volg ons op facebook
|
< terug
Dagboek van een depressie: fracties
Nacht, wakker, dorst. Waar is de vitamine C?
Slaap, uurtje, gering. Deur blijft dicht.
Ontwenning is gewenning.
Iedereen kijkt, niemand ziet.
De aanpassingen die de stilte moet maken, omgeven door een plas koud water.
Onbereikbare vertes, een sprong verwijdert.
Ik heb tijd nodig, tijd heelt. Overal balkt men de onzinnigheid.
Steeds weer het besef dat anderen anders zijn en ik anders ben.
Doe wat je voelt, ik beef. Mijn lichaam beeft.
Ik kan nergens heen, waar is de rust.
Wakker, TV speelt nog. Draaien en keren geen rust.
Ontwenning is gewenning.
Tijdelijke vergeetput, als gevangen in het eigen zijn.
Steeds meer beven, geef mij een knuffel.
De openbaarheid, de onverschilligheid.
Ik weet het. Het is als slapend wakker zijn , staren naar het ijle, niets, niets.
De eigenschap van de getraumatiseerde twijfel, is het goed?
Tijd loopt je voorbij, geen concentratie mogelijk.
Er lichter 'overgaan', bah.
Het punt van besef is bereikt, de wetenschap, de feiten, de aanvaarding in wording.
Een fase predikt men. Ik kijk, maar zie niet. Ik zit maar ben er niet.
Het is hard, de aanvaarding, onmogelijk. Tijd heelt, hé.
Ik ben nuchter.
Nek doet pijn, soms, stijve spieren, stress. Alles is stress, zo zegt men.
Waar is de lach, de onwetendheid?
Nog een koffie, ik beef nog steeds.
Wandelen heelt, tijdverdrijf.
Onrustig, waarom, zweet parelt uit de vervelendste poriën.
Nieuwsgierigheid wordt opgewekt.
Waar is de weg, hulp zoeken, bezinken, verdrijven, kan nog niet.
De demonen in mijn hoofd laten me niet met rust.
Zelfs koude niet, warmte niet.
Enkel liefde, affectie, waar is die knuffel die ik zo nodig heb?
De fabel: 'het lukt wel'.
De afhankelijkheid, drugs, alcohol, nietig en langzaam kapot maken van het gebroken ego, trieste omgang in het plezier.
Ik moet leren zien, kijken, voelen, verlangen, vermageren, scrupules en complexen.
De paradoxen van Zeno, de grotten van Plato. Sartriaanse frustraties. Geen Freud, neen geen Freud, niets.
Ik ben een dode in een jong lichaam dat gestaag maar zeker aftakelt.
Waarom? Geen bezigheid?
Altijd bezig, nooit iets doen, rust, altijd rust, nooit rustig, tijdverdrijving, weg, weg, verloren, gedaan, zoeken, nog, nog, noch. Het helpt, misschien.
Ik beef iets minder, ik ben niet alleen.
Ik ben een zwerver in mijn eigen wereld, mijn gesloten brein, de blenden dicht, donker in de klaarte.
Sigaret, eventjes weg, gedachten verdrijven, tijd geeft de gelegenheid geen tijd te hebben. Waar is het plan, de richtlijnen om normaal te zijn?
feedback van andere lezers- geertje
"Tijdelijke vergeetput, als gevangen in het eigen zijn".
(pijnlijk herkenbaar)
"Tijd loopt je voorbij, geen concentratie mogelijk".
(herkenbaar)
"Wandelen heelt, tijdverdrijf".
(dat klopt volledig)
"Ik ben een zwerver in mijn eigen wereld"
djeeezzzz , dit is goed verwoord.
fugaz: dank je, wat een kop koffie en een herkenbaar symptoom al niet teweeg kunnen brengen hé
gtz Jurgen - teevee
...Iedereen kijkt, niemand ziet!... (GEWELDIG!)
...zweet parelt uit de vervelendste poriën...(OER-DEGELIJK).
Ik krijg een warm hart (van het schrijven) en ook rillingen (van het lezen). PRIMA!!!
fugaz: dank je - marieke
goh, word er stil van. het is een kunst om met eenvoudige woorden zoiets op papier te zetten. goed, echt!
fugaz: dank je
ik kan niets aan je repliek toevoegen, dat zegt genoeg
nogmaals bedankt
Gtz Jurgen - sabine
fraai, herkenbaar.
groet
fugaz: dank je
gegroet - JvB
Dit is knap. De manier van schrijven stemt perfect overeen met het gevoel dat een mens in zo'n situatie heeft.
... Ik ga wandelen.
fraai stukje, echt.
fugaz: bedankt - Leona
ik vind dit heel knap ...
"Waar is het plan, de richtlijnen om normaal te zijn?"
je hebt het talent om het te ver-woorden.
de reactie van geertje is wel schrijnend, ze 'herkende' het maar al te goed ...
fugaz: ah, Leona, tzijn maar woorden die door een inzicht een kosmische betekenis hebben, wie is er niet depressief hé
wel bednakt voor de feedback, echt waar
gtz Jurgen
|
