Volg ons op facebook
|
< terug
De simultane wandeling 8
Een uurtje later, na het noteren van mijn persoonlijke situatie en identiteitsgegevens,
lag ik in een ambulance.
Ze vertelden me dat ze me gingen overbrengen naar een meer gespecialiseerd centrum...om mijn koppeke eens na te zien ja, dacht ik bij mezelf.
Even later waren we aan het bollen, en wat mij betreft was het gewoon een 'ride' in een of ander pretpark waar ze de auto schudden en filmpjes voor het raam laten passeren...zoals in de film!
Het zou een gemakkelijke film zijn, want het was ondertussen al donker, en het enige dat een of ander kwistenbiebel moest doen was rond dat kamionetteke lopen met een pillicht, om de verlichting langs de straat na te bootsen....de ramen waren behandeld, het valt toch niet op.
Maar 'den deze' had het wel door. Ik zou terug uitgeladen worden, en naar een kamerke diep in het hospitaal gebracht worden, waar ik na het drinken van een medisch wondermiddeltje mijn hart en ziel zou blootleggen. Het enige dat ik daar tentoongesteld heb was mijn eten van die middag, en nee, niet in zo'n mooi ijzeren schaaltje, maar er welgemikt een halve meter naast, op de mooie witte ontsmette tegeltjes.
Er moet toch wat van in mijn bloed gekomen zijn, want een beetje later begon ik me daar te raaskallen dat het niet meer schoon was, en het mooiste van allemaal...tegen mijn eigen.
Er was niemand in mijn buurt, niks te horen en te zien.
Ik zat daar maar, in een van bierstopselkes gemaakte stoelvelo...ik had dan op de koop toe nog een platte tube aan de linkerkant. Een reparatiekit had ik niet bij, wat anders wel altijd in mijn zakken zit. Maar ook al had ik het bij, ik had geen fietspomp bij me, dus veel zou het niet baten.
Nadat ik uitgeraast was, kwam er mij iemand halen.
'Waarnaartoe?' vroeg ik. Geen antwoord...'zwijgt dan' dacht ik bijmezelf en plots had ik veel zin om een mep uit te delen, wat ik niet deed.
' Ik heb goesting in een sigaret' zei ik tegen het witte mannetje, maar er kwam geen reactie.
Ik pakte mijn pakske bastos uit mijn broekzak, maar ik kon geen aansteker vinden...
'Het is verboden te roken in het hospitaal', zei de verpleger en ik antwoorde hem dat ik geen vuur had, en toch niet zou roken.
Hij duwde me een kamer binnen waar een bedje er mooi opgemaakt bij lag...uitnodigend zelfs, maar mijn hoofd stond er niet naar om te gaan slapen. Niet voor ik een sigaret gerookt heb, of voor er een of ander roesmiddel door mijn aders vloeidde...heel dit spel zou me later flink aangerekend worden, dus mochten er ook wat pleziertjes bij wat mij betreft.
Nog voor ik het goed en wel besefte, stonden ze met drie rond mij, twee waren me gerust aan het stellen dat ik dadelijk mocht gaan roken, de derde was uit mijn gezichtsveld...een muggebeet aan het voorbereiden.
Plotseling kreeg ik een prik langs achter in mijn billen.
Ik draaide me meteen om, mijn instinct wist dat er iets niet pluis was, en nog voor het verdedigingsmechanisme in werking trad, werd ik al in bedwang gehouden door de andere witte jassen.
Hoe hard ik ook probeerde me los te wringen, het baatte niet...vanavond geen sigaret
Het licht ging uit.
Het vervolg...volgt.
ŠKVD
feedback van andere lezers- Das
Topper!
Mark_Vandis: Thx!!
Groetjes Mark - marieke
Paar schoonheidsfoutjes (aangerekend, roesmiddel door mijn aders vloeide, ...), maar leuk, echt!
Groetje, marieke
Mark_Vandis: Bedankt, ik zal het alvast aanpassen :-)
Groetjes Mark - geertje
-kwistenbiebel = heerlijk woordje
-heel dit spel zou me later flink aangerekend worden,
dus mochten er ook wat pleziertjes bij wat mij betreft
GROOT GELIJK !!!!
Mark_Vandis: Als je dat maar weet!! :-)
Groetjes Mark - teevee
...Een reparatiekit had ik niet bij. Maar ook al had ik het bij, ik had geen fietspomp bij me. vlgs mij te veel 'bijen'...
...Maar al had ik dat allemaal in mijn zakken gehad...ook de fietspomp ontbrak...
Mark_Vandis: Een bij-ennest? :-)
Bedankt groetjes Mark
|
