|
< terug
Trouwen?
Robert en Truus kenden zich al van toen ze school liepen. Robert vond Truus best aardig. Maar zij was integendeel smoorverliefd op die knaap. Al jaren! Bij Robert was er geen sprake van verliefdheid. Hij wou Truus voor zich alleen, dat wel. Maar daar bleef het bij. Zij was het jongste uit een nest van zeven. Al haar broers en zussen waren getrouwd en uithuizig. Truus had mama beloofd dat ze bij haar zou blijven om haar in haar oude dag te steunen. En Robert wou best trouwen met Truus, maar geen schoonmoeder op zijn kap. Wanneer ze niet alléén konden gaan wonen bleef hij nog liever vrijgezel. Daar wrong dus het schoentje en zo werd de trouwdatum steeds maar uitgesteld.
Zaterdagavond was de uitgangsdag van Robert. "En dat neemt mij niemand af" had hij eens geschreeuwd tegen zijn aanstaande schoonmoeder die hem voor zatte patat had uitgemaakt. En juist DEZE zaterdagavond rinkelde Robert zijn gsm. 't Was Truus! En of hij onmiddellijk kon komen! Er was ma iets vreselijks overkomen en ze was met de ambulance naar 't ziekenhuis gebracht. Truus mocht niet mee. Ze kon daar nu niets gaan doen had de anmbulancier gezegd. ..."Ik weet niet hoe het moet met haar. O ik ben bang! Kom gauw! Ik weet me geen raad!"
Kom gauw! Kom gauw! Allemaal vlug gezegd! Robert was met de fiets want 's zaterdags durfde hij, met die verscherpte drankcontroles niet met de wagen. Eerst terug naar huis rijden zou nóg langer duren. Dus begon hij met enige spijt aan die trip van een kleine acht km. Zijn biljartvrienden zaten ondertussen aan nog maar een lekkere pint en hij moest potverdomme zijn hart uit zijn lijf fietsen voor...Ja voor wat? Als ze toch niet mee mocht gaan dan...Hela! Truus was alleen! 'Kom gauw' had ze gezegd.
De fiets schuurde tegen de gevel en de voordeur vloog open. Truus was aan 't bleiten met een zakdoek voor haar neus. Hij was nog maar amper binnen of ze hing hem rond de nek:
"En ik weet me geen raad! En ik mocht niet mee! Wat gaat mama zeggen als ze wakker wordt en ik er niet ben? Wèèèèè!"
"Stil maar! Ik ben er toch! Alles zal wel goed komen!...Stil maar..."
Schokkend lag ze tegen hem aan met de handen rond zijn nek. Zijn sterke armen streelden haar rug, schouders, rug en achterwerk. Zij zag de stralende overwinningsogen niet van hem. Ook niet dat zegevierend lachje rond zijn dunne lippen.
"Ik ben zo bang, Robert! Godweet hoe het met mama uit gaat draaien. En ik ben nog nooit alleen geweest 's nachts. Wèèè...ik ben bang!"
"Allee zotteke! Dat is toch nergens voor nodig? Wie weet nu dat jij alleen bent vannacht? Binnenbreken zullen ze heus niet doen."
"Bweukkk! Binnenbreken? Zeg dat het niet waar is, he! Wil jij...wil jij bij me blijven??"
"Vannacht? Bwa! Waarom niet! Dan zal ik mij maar opofferen zeker? Hier in de zetel slaap ik net zo zalig als thuis in mijn bed...denk ik toch..."
"In de zetel?"
"Of heb je liever dat ik naar huis ga, misschien??"
"Neen! Als je wil...als je wil mag je...Wil je bij mij slapen, please?"
Patat in de roos! Mooier kon hij het niet treffen! Dank je schoonmamaatje! Voor jouw dochter wordt gezorgd!
De zondagnamiddag stonden ze samen aan het ziekbed. Zij lag nog in een soort coma en langer dan vijf minuutjes mochten zij niet blijven.
In het cafétaria dronken ze een tasje déca. Bertus hield al die tijd haar handje vast, keek haar met gulzige ogen aan en boorde zijn blikken in de hare. Zij smolt bijna! Gisteravond...en vannacht...en ook deze morgen had Robert haar laten voelen hoe hij van haar hield. Zalig was het! Pas tegen de middag was hij naar huis gefietst en met de wagen terug gekomen. Jammer dat hij morgenvroeg moest werken. Maar deze avond was voor hun tweetjes! Helemaal alleen!
Maandagavond belde Robert naar Truus...
"En hoe is het met mijn grote schat? Goed geslapen? A propos...ik weet dat ik je gisteravond ten huwelijk heb gevraagd. Maar ik kan me niet meer herinneren wat jij daarop geantwoord hebt!"
Truus ging door de grond! Het was dus allemaal maar spel voor hem! Eens zijn zinnen bot gevierd veegde hij zo'n gewichtige beloftes aan zijn laars? En hij had toch wel eens naar de toestand van moeder kunnen vragen, de egoïst! Ze wou de telefoon tegen de muur knallen van kwaadheid, maar bedacht opeens dat ze hem met gelijke munt betalen moest. Zeemzoet zei ze dan ook:
"Ik kan me heel goed herinneren dat ik NEEN heb gezegd. Maar voor mijn kop...ik weet echt niet meer tegen WIE!"
**********
feedback van andere lezers- Das
Haha! Ik heb je betrapt! (Yes, handenwrijvend!)
"Zaterdagavond was DE uitgangsdag van Robert."
"DE", gewoon in kleine letters.
(Is geen uitzondering!, denk ik ?@#?)
dus:
"Zaterdagavond was de uitgangsdag van Robert."
Let daar toch op teevee!
teevee: Ik wou de nadruk leggen...heb dus maar NA gedrukt!
En nadruk leggen...DAS toch normaal zeker?(gnuivend) - Ghislaine
Prima en leuk einde.
teevee: Vrouwen ook eens op het podium, he! - marieke
gezorgD!
'kenden zich al' zo heerlijk oubollig, teevee. hou ik van.
teevee: Ik ben ook niet meer zo 'jong'bollig, Marieke! - Leona
1 - 1
teevee: Jaja...Poets wederom stoep! - geertje
Alles zal wel goed komen
(dat is jouw motto ?)
dit had ik in mijn enthousiasme "gemist"
alsnog gelezen en hartelijk gelachen.
mijn dag kan niet meer stuk
liefs, geertje (de juf sliep nog)
teevee: Gelukkig is ze weer kiplekkerwakker! - waterklok1
!!!!!
héérlijk
lot
teevee: Wat vind je heerlijk Lotje? Het verhaal of wat Truus op het laatste zei?
|
