|
< terug
Droomdag..
De gloeiende maan hangt bijna onwerkelijk groot en laag boven de Franse tarwevelden, de autocar suist geluidloos door dit landschap, slechts wat op en neer wiebelend als een schip op een vlakke zee. Iedereen ligt onderuit en het lijkt weer of er niemand is die dit schouwspel opgemerkt heeft, ik durf het niet melden bang om voor naïef versleten te worden.
Onze voorhoofden roodgebrand door urenlang naar de machtige stormvogels te staan kijken terwijl ze hun acrobatische toeren uithalen boven het publiek. De glimmende neuzen in het zonlicht houdend terwijl de motoren loeihard huilen en paardenkrachten uitspuwen. De roodgloeiende vlammen die hun uitlaten verlaten knallen dat het een lieve lust is.
Deze warbirds zoals de Engelsen ze noemen, zijn letterlijk adembenemend, gracieus leggen ze hun vluchtplan af met een grootse sierlijkheid, al waren het gierzwaluwen in volle vlucht.
Alle geluiden van de voorbije dag zinderen nog na in mijn hoofd, straks op de boot naar huis zal ik waarschijnlijk weer wegdromen bij het naar buiten kijken terwijl ik de zeezwaluwen gadesla..
Het geronk van sommigen begint nu echt luid te klinken en bij wijlen best komisch te zijn, op de achtergrond klinkt er muziek van Glen Miller, best toepasselijk voor deze groep kleine jongens die mannen toch wel lijken te blijven.
Het zal aan mij liggen maar dit was weer een droomdag voor mij, eentje die iets langer dan alle andere dagen zal blijven nagalmen in mijn hoofdje. Voldaan keer ik terug naar mijn huisje, mijn veilige haven.
feedback van andere lezers- geertje
bang om voor naïef versleten te worden.
(" naïef " zijn heeft mééstal te maken met...verwondering,
dát lees ik hier, behoudt dat maar Johan ! dat siert je)
dat zouden meer mensen mogen hebben
de wereld zou er beter uit zien....(ben ik nu naïef ?)
liefs,
roggemanj: bedankt voor je lieve woordjes geertje...
|
