|
< terug
De vader van mijn vader. 5
Hoe verwonderlijk het ook moge klinken...vanaf dat Anna tegen Wullem volledige bekentenissen had afgelegd, had hij met geen woord meer tegen haar gesproken. Zodra zij in de buurt was zweeg hij als vermoord. En hoe zij ook probeerde hem tot andere gedachten te brengen of hem aan de praat te krijgen...dat was alles vergeefse moeite. Wullem had 'haar' op zijn tanden! Alleen wanneer hij ergens helemaal alleen met zijn paarden in het veld was had hij vaak hartverscheurend geweend, gehuild en gevloekt. Hij hield ontzaglijk veel van dat knappe ding, maar dit kon niet door de beugel! Die dag dat ze hem alles had verteld was het net of ze hem met messen door zijn pens aan 't trekken waren. Met een gevoel van walging, onmacht, wanhoop, ongeloof en afgrijselijke pijn had hij het op een lopen gezet. Weg! Door de weiden...de velden...tot aan de Maas.
"Ik wil kapot!" schreeuwde het in hem. "Ik ga me verzuipen, godmiljaardedju!"
Maar tussen zeggen en doen ligt een hemelsbreed verschil. Uren had hij rondgedwaald en was pas tegen middernacht in zijn bed gekropen.
Maar na enkele weken dacht hij er wat milder over. Veronderstel dat Anna het hem WEL had gezegd op voorhand... Wat had hij dan gedaan? Wat als zij van het eerste moment een eerlijk spel had gespeeld? Tenslotte kon zij er niet veel aan doen dat ze zwanger was geraakt. Tenminste...ze had het wel op voorhand kunnen weten dat het op een pijnlijke sisser uit kon draaien. Al bij al was ze erg te beklagen.
Het werd een stevige winter en vaak had Wullem medelijden wanneer hij Anna met emmers water of melkkruiken over het erf zag sleuren. Maar hij verrekte het om een poot uit te steken. Haar buik stond haast op springen en alhoewel Marieke hem heimelijk had verteld dat het iets voor in februari zou moeten zijn, geloofde Wullem dat niet. Als zij daar nog meer dan een maand mee moest rondlopen...
Op 14 februari kwam de verlossende tijding: Anna had een zoon gebaard. Het was maar een tenger knaapje maar kerngezond.
"Net een gestroopt konijn" zei Marieke lachend aan de ontbijttafel.
"Ze ligt in de logeerkamer, heb ik horen zeggen." begon Bert.
"Ja! Ze kan van geluk spreken dat de bazin het hart op de juiste plaats heeft" meende Christ. 'Ik heb zelf geen kinderen en een boreling die kan er hier nog wel bij' heeft ze tegen Anna gezegd."
Marieke knikte ijverig want ze wist er alles van.
"Moeten wij haar nu proficiat gaan wensen?" vroeg Jan benepen.
Maar het gesprek verstomde toen Wullem wat ruw zijn bord van zich wegschoof en naar buiten liep.
"Arme drommel" meende Marieke. "Geloof maar dat die kerel nu wat meemaakt! Ik weet ook niet wat het beste voor hem is! Hopelijk slijt het met de tijd!"
"Voor zover als ik hem ken...hij heeft een hart van goud. Maar als het neen is is het neen, nietwaar Bert?"
"Ja Jan! Wij moeten ons maar niet al te zeer moeien met die zaak. Laat hem dat maar voor zijn eigen uitmaken. Want als wij die twee alsnog gaan koppelen en het loopt mis..."
feedback van andere lezers- knuffieke
Mooi mooi.. je hebt nog altijd mijn aandacht
teevee: Daar ben ik blij om! - Vansion
Wat ik zo leuk vind in dit verhaal is dat je gezapige vertelwijze zo mooi overeenstemt met de teneur van het verhaal en de oergezonde reacties van je personages. Misschien betekent dit gewoon dat je met eigen stem spreekt. Zoals je gebekt geworden bent.
Het effect ervan is echt verluchtend voor de lezer, wars van overbodigheden en psychologisch gemelk. I like it. (Al is er nog werk aan - maar dat let niet.)
teevee: Bedankt voor je deskundige uitleg. daar steek ik van op! - aquaangel
nog even terugkomend over je eerdere uitleg over de tekens
" en '
dat " praattaal was en ' denktaal...
maar in al mijn boeken gebruiken auteurs ' als er gesproken wordt.
Ik denk dat het beiden mag?
anyway i like it too
om in de trend van vansion te reageren :O
teevee: Och meisje! Ga maar op je eigen tewerk! Tegenwoordig mag alles en mogen wij niet scheef gaan liggen voor één of twee aanhalingstekens. Maar als je zoekt op WIKIPEDIA of PUBLICATIEBUREAU daar vind je (bijna) alles over de leestekens. - rinka
gezapig is er idd het woord voor. je praat jezelf niet voorbij en er zit een gestage vaart in. verzin je het ter plekke of zit het hele verhaal al in je hoofd?
teevee: Zo'n beetje alle twee!
Ik speel er graag eens mee.
Denk niet avontuurlijk...
met mijn verhaal natuurlijk! - Das
14 februari is de verjaardag van m'n ma. Ik kan je verzekeren, dat is bijzonder handig. Je vergeet het niet zo snel en je hebt steeds een excuus. Je kan er letterlijk alle kanten mee uit.
Gezapig stukje televisie. "Gezapig", hoe kom ik erop? Het werd me als het ware ingefluister!
Nog steeds een fan van je nieuwe zender!
teevee: Das! Eeuwige Das!
Al wat droog is
maak jij nass! - geertje
ik kon de pijn van Wullem voélen !
die innerlijke strijd.
knap verwoord dus theo
teevee: Dank je geertje voor het BIJlezen. Ik miste jouw mening!
|
