writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

De vader van mijn vader. 7

door teevee

Hij vreesde het ergste en zonder zich om die knol en de dure sjees te bekommeren liep hij de dijk af. En daar dreef ze! Vlak voor zijn neus! Als een gek liep hij met de stroming mee en kwam opeens tot het besef dat hij het was die smekend riep:
"Neen Anna, neen! NEEN!!! ANNAAAAA!..."
Als een bezetene rende hij om de stroming een paar stappen voor te blijven. En toen sprong hij naar die donkere bundel klederen waaruit dan een arm en dan een been tevoorschijn kwam. Zwemmen kon hij niet al te best maar hij grabbelde zich vast aan dat roerloze lichaam dat zich tegen een verdrinkingsdood niet wou verzetten.
Hoe hij met die ordeloze last aan wal geraakt was begreep hij niet. Maar opeens waren er stemmen die tot hem doordrongen en handen die naar hen reikten.

De sjees kwam zonder de voerman het erf opgedondert. Het paard zonder voerman? Zonder Wullem?? Dat kon niet! Jan en Bert waren gelukkig in de buurt, klauterden op de bok en in vliegende vaart ging het terug naar de dijk. En daar zagen ze Wullem die verwoede pogingen deed en er eindelijk ook in slaagde om de oever te bereiken. Bert die enig verstand van drenkelingen had legde Anna op haar zij, het hoofd achterover met de mond naar beneden, nam toen plaats achter haar en begon net onder de ribbenkast met twee handen tegelijk ritmisch te trekken. En meteen gaf ze een straal Maaswater over en begon te hoesten. Voldaan schudde Jan en Bert zich de handen. Wullem zat er nog altijd met rood-betraande ogen naar te kijken.
Zo goed en zo kwaad als het ging werd Anna in de sjees gelegd. Het was maar een tweepersoonswagentje en veel plaats was er niet. En Wullem kroop naast haar en trok haar hoofd op zijn kletsnatte broek. Bert knipoogde naar Jan en dacht aan de tijd toen Anna pas op De Crets was begonnen. Hij dacht ook aan zijn 'plechtige' woorden en hoopte heimelijk dat het binnenkort in vervulling zou gaan!

 

feedback van andere lezers

  • rinus
    het was even schrikken, maar gelukkig anna is niet dood, het lijkt wel een boeren roman? rinus
    teevee: 't Is ook 150 jaar geleden, Rinus!
  • geertje
    gelukkig loopt het goed af voor Anna.
    theo, goed geschreven !
    teevee: en toch...???
  • rinka
    spannend! goed geschreven actie. maar waar is Arnoldje al die tijd? en ik geloof dat ik ondertussen die 'plechtige' woorden vergeten ben...
    teevee: Nolleke hadden ze toch net van tevoren weg gebracht
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .