Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 045. Alice wordt wakker
De Canto General mondt uit in de onstelpbaarheid zelve. Applaus en jubel breken door mijn boxen. Ik sta op en buig lang en diep, zolang het cd'tje nog duurt. De ovatie is niet voor mij bestemd, wel voor mijn vertolking. Antigone heeft beslag gelegd op het jonge meisje dat ik op het podium van het lyceum achterliet. Sindsdien is haar kracht de mijne. Onbestierbaar door Creons, koningen en vaders heet ik. Ik ben geroepen. Een vastberadenheid die niet van deze wereld is, stroomt woest en gevaarlijk door mijn aders. Het bloed kruipt waar het niet kan gaan. In de verte luiden de kerkklokken. Werktuigelijk tel ik de slagen. Het is acht uur. Voldragen rust beheerst mijn lichaam dat terug plaats neemt op de stoel voor het scherm. Geduldig wacht ik tot het virtuele schip dat ik zopas geënterd heb, mij binnenrijft. Het duurt. Het duurt welgeteld elf minuten. Lang kun je dat niet noemen. Zelfs voor Coelho waren elf minuten te weinig voor de conceptie van zijn gelijknamig boek.
Ik ben aan boord geraakt. Nihil obstat voor Joanna. Voor twee euro koop ik per sms een volle maand contact. Goedkoop contact is dat! Er zitten meer dan duizend katten in de aldus gekochte zak. Ik hinkel van de ene naar de andere foto. Dit lijkt wel een kerkhof. Niemand beweegt. Ze zijn zo stil. Ik kan mij nauwelijks voorstellen dat al deze mannen opwekbaar zijn met een druk op de knop. Knuffelberen, hartendieven, adonissen, zorro's … ik registreer ze één voor één… tot er pardoes een ongelikte pop-up verschijnt van een zogenaamde Franky:
- Hoi, Joanna, zin in een lekkere wip?
Automatisch tikken mijn vingers de drie zaaddodende letters
- NEE.
Maar zo makkelijk is deze kous niet af:
- Wat kom je hier dan zoeken, meissie?
Alice wordt wakker onder de lindeboom. Zonder boe of ba kruipt het witte konijn uit het boek. De zus van Alice loopt hem lachend tegemoet en helpt hem uit zijn pels. Het kleine meisje ziet een naakte man. Verschrikt slaat ze de ogen neer. Ze verkiest pels boven vel. Ze wil, ze mag, ze moet nog even verder dromen. Ik spoel haar door met whisky. Mijn slokdarm brandt; mijn benen voelen loom; mijn ogen prikken. Er staan alweer drie berichtjes voor mijn neus:
- Lit'l: Zin in een praatje?knuf 4U
- Friedeman: nieuw hier? welkom.
- Zoekertje: jou prof maakt mij nieuwschierig (sic)
Help! Moet ik hierop echt antwoorden? Moet ik met drie … vier, vijf scheefgebekten tegelijk converseren? In de trant van W817? In deze modderpoel waar om de haverklap nieuwe kikkervisjes de kop opsteken kan ik echt niet zwemmen! Ik lijk wel een confituurpotje zonder dekseltje. De vliegen komen er op af. Dit arrangement staat mij niet aan.
Met de tegenwoordigheid van geest die mij zo eigen is, zelfs in licht aangeschoten toestand, besluit ik het deksel op de pot te laten. Het scheelt één bit. Knopje uit. Interactiviteit buiten spel gezet.
"Komaan, Joanna," maant tante Tanne mij aan, "maak eens een selectie. Ook al weet je nog niet echt wat je hier komt zoeken, je weet best wel wat je niet hebben moet…" Gehoorzaam gaat Joanna aan de slag. Ze gaart, raapt, kiest, rijgt, vlecht en weeft een web met extrafijne mazen. Alle tijd neemt ze ervoor. Dan gaat ze als een averechtse spin op uitkijk staan. Honderden mannen blijven steken, plakken of hangen. Enkele maar zijn uitverkoren: een niet-onaardig residu van negenendertig exemplaren. Ik sluit mijn ogen. Ik vloek. Ik zie een breedgeschouderd groot lijf met de lach van een galeiboef en handen als kolenschoppen. Zonder kompas weet hij de weg. Hij wuift naar mij. Zijn naam is altijd al Marcel geweest. Maar Marcel zoekt geen vrouw. Hij heeft er al eentje. En om naar te kijken verkiest hij een jongen. Bovendien komt Marcel nooit in de buurt van webben en websites. Marcel beweegt zich in alleen maar in Techt.
feedback van andere lezers- Das
Toen ik de zin "Ik sta op en buig lang en diep" las dacht ik. 't Is geen waar hé, we zijn weer weg voor een paar uur. Toen toch iets anders maar dan "zin in een lekkere wip". Toen dacht ik, staat die dan nog steeds gebukt? Alé waarom niet dan.
Is lekkere kost, een beetje andere stijl dan je vorige. Moeten die dan aangepast worden? Of is dat zo. Van mij mag het, ik ben inschikkelijk, dat weet je wel al. Je schrijft lekker en veel ik wienig zinnen. Is als een spectakel waar je te dicht bij staat. Te ver is ook niet goed. How, 'k geef je uitstekend omdat je het verdient hebt, wat ga ik hier een beetje moeilijk zitten doen. 'k Ben toch geen wijf hé?
Vansion: Er is een bewuste breuk tss hoofdstuk I en II. De rest zal ik post factum bekijken. Als het rond is. Dat zal nog wel een maand of drie, vier duren. Pffff wat een beestenwerk.
Ja, te dicht erop bederft het zicht wat hé. 'k Zal ze misschien wat doen opschuiven... Heel raar. Net nu ik er eindelijk denk erin te slagen zelf genoeg afstand te houden. Of is dat gezinsbedrog?
Wijf of niet, spijtig dat je zelf niets meer werpt. Niet dat we hoop hebben hé. Enkel vertrouwen in.
Rotkonijn, je verleidt me altijd tot uitspraken.
PS een (te?) late offerte: Voor 12 euro per uur schrijf ik in jouw plaats. Slachtoffertjestroost en zo. - teevee
die drie zaaddodende letters, heb ik al zo vaak gehoord in mijn huwelijksjaren, dat ik altijd dacht dat het twee zaadopwekkende letters waren.
Vansion: Haha- die is goed. Ga ik eens uittesten. Alles wat kan opwekken is meegenomen. Ben ook getrouwd - al 23 jaar - en kan nog altijd bijleren ...Merci hé. - rinka
"Het is acht uur" is echt wel een klokslag. woest geweld, onstuitbaar bloed, luide klanken. Bim bam. En ze gaat rustig zitten... voor elf minuten nog wel! een detail misschien, maar tof gedaan.
misschien heb je dit overdacht: waarom het konijn niet 'het' laten zijn, ondanks de man die eruit verschijnt?
Hij kon echt niet anders dan Franky heten!
Ongelikte pop-up, dit arrangement staat mij niet aan, een averechtse spin, webben en websites - en nog meer vondsten waar ik dan van geniet zonder uit het verhaal te vallen.
en zucht, Marcel... vindt Tanne ooit iets wat nog maar in de buurt komt? en zo nee, wat doet ze dan? en zo ja, wat doet ze dán?! we'll see...
hey an, zeg maar als het teveel is hè. ik doe maar aan. ik vind het tof om stuk voor stuk fb te geven. raar, want dat was vroeger omgekeerd. misschien omdat het lekker onzichtbaar is.
keep up!
x
Vansion: 11 minuten is de titel van een (slecht ineengedraaid) boek van Coëlho
hey, die Marcel heeft nogal indruk op jou gemaakt hé ... misschien komt er nog beters???
groet - feniks
ben nog mee
Vansion: mmm x - geertje
- Hoi, Joanna, zin in een lekkere wip?
"Automatisch tikken mijn vingers de drie zaaddodende letters"
- NEE.
"goddelijke zin" uit dit stukje, uit je overigens uitstekende tekst !
groet - kronos
ben echt benieuwd hoe dit gaat aflopen!
|
