|
< terug
De vader van mijn vader. 12
De weken die volgde waren er van grote bezorgdheid en drukke bezigheid. Er moest naar de pastoor gegaan. Dan werden ze drie weken na mekaar, ter kennisgeving, afgeroepen op de preekstoel. 'Wie enig beletsel wist was verplicht om te spreken.' Maar niemand zou wel een beletsel vinden, hoopte Wullem! Ook moest naar het gemeentehuis gegaan voor de nodige papieren. En Nolleke werd wat vaker bezocht. Hem werd al direct verteld dat hij op de molen mocht gaan wonen. Maar het ventje brak in snikken uit! Hij wou niet weg bij 'vader' en 'moeder'! Zijn neefjes en nichtjes die hij als broers en zusjes was gaan beschouwen stonden stomverbaast over zoveel 'harteloosheid'. Zonder Nolleke zou het niet meer hetzelfde zijn. Maar wanneer ze hoorden dat hij alleen maar in de molen moest gaan slapen en de rest van de dag naar de school en bij hen mocht spelen, was alles beter begrijpbaar.
Enkele dagen nadien...
Even voor de middag kwam de champetter naar De Crets. En of hij Wullem en Anna kon spreken. Het was nogal dringend! Anna was in de keuken bezig, maar Wullem was in het veld. Hij had zijn boterhammen en de haverzakken voor de paarden meegenomen. Het zou dus avond kunnen worden wanneer hij terug was.
"Dan zal ik het met Anna alléén moeten bespreken!"
"Kom binnen in de keuken, champetter! ...Een glas water of een tas koffie?"
"Geef maar een glas water! Ik weet dat de waterput hier nogal bekend is voor zijn lekkere smaak!...Zo Anna! Ik heb geen goed nieuws, meisje!"
Anna zakte op een stoel...
"Geen goed nieuws champetter? Wwa- wat is er dan? Toch niets met Nolleke hoop ik?"
"Tja!...In zekere zin wel! Die heeft er in elk geval mee te maken! Ik ben bang dat het huwelijk niet kan doorgaan!"
Anna werd lijkbleek! Haar lippen bewogen maar ze kreeg er niets uit! Marieke was een en al bezorgdheid.
"Potverdorie, champetter! Wil je ons de stuipen op het lijf jagen misschien? Wat is er dan aan de hand??"
"Tja mensen...De secretaris was bezig de papieren in orde te brengen. Van Wullem hebben wij wel alle gegevens doorgekregen van Linne. Maar met Anna is er iets speciaals! Zij bestaat niet!"
"Hoe zij bestaat niet! En wat is dit hier dan? Zie jij dan een spook??"
"Haar vader is blijkbaar vergeten haar aan te geven op het gemeentehuis toen ze geboren werd. Wij kunnen haar nergens vinden! In geen enkel boek!"
"Het is toch niet waar zeker?? Dat kan toch niet? Niet aangegeven?? Laat me niet lachen, champetter! Dan is de secretaris zeker vergeten haar in te schrijven! En ons dan de schuld in de schoenen schuiven! Wat is dat voor een comedie?"
"Ja luister, Marieke! Ik zit er voor niets tussen! Ik heb in 't dorp wel horen zeggen dat Anna hier een kind gekregen heeft. Maar die jongen is óók niet aangegeven! Toch hier in de gemeente niet! Volgens de wet bestaan jullie allebei niet!"
"Potverdorie Anna...dat is waar! Wij hebben Nolleke niet aangegeven! Daar heeft niemand aan gedacht. Maar dat zal nog wel tijd genoeg zijn, niet champetter?"
"Volgens dat ik weet moet dat binnen de 48 uur gebeuren! En die tijd is voorbij!"
Zonder een zucht of een geluidje te maken gleed Anna van haar stoel en viel bewusteloos...
feedback van andere lezers- knuffieke
je blijft ons verbazen..
teevee: en zo ging het! - geertje
Theo,
de spanning is te snijden hoor !
liefs
teevee: en het noodlot zo nabij! - Das
Ik zat op het puntje van mijn stoel, teevee. Alweer een stevige aflevering!
teevee: Ik doe mijn best - aquaangel
champetter een heerlijk woord
wat ik hier nooit hoor....
ga zo door!
teevee: Eerst was het champetter
later veldwachter
nu champagne! - rinka
lap, nu dat weer.
dat glas water uit de naar verluidt lekkere waterput was heel tof!
teevee: Zo was dat! Zat je met de waterput op een goede ader dan kon je d'r alles mee:wassen, koken en drinken.
|
