|
< terug
De vader van mijn vader. 14
Nolleke keek een beetje benepen naar de grove hand die zijn polleke soms pijnlijk omknelde. Vlak voor hen werd Anna op een boerenkar naar het kerkhof gereden. Het overstelpende geluid waren de ijzeren wielen die over de kasseien ratelden. Daar tussendoor hoorde hij hoe de mensen opeenvolgende weesgegroetjes prevelden.
Hij dacht ooit wel terug aan het leven op de boerderij. Maar bij zijn 'vader en moeder' en zijn neefjes en nichtjes, die nu zijn zussen en broers waren geworden, was het stukken beter. Zij wandelden nu allemaal vlak achter hen. Hij snapte er geen snars van dat hij met Wullem aan een hand moest lopen. Maar hij begreep wel dat die vrouw die nu begraven werd eigenlijk zijn moeder was geweest. Het zat raar in mekaar! Wat had Wullem daar dan mee te maken?
Iedereen ging op het kerkhof in een grote kring rond hen staan. En daar, vlak achter hen, zag Nolleke een groot gedolven gat. Een paar sterke mannen pakten de kist en zette die op twee vierkante palen die boven het gat gelegd waren. En opeens bengelde de kist in een paar touwen, werden de palen weggenomen en daar zakte ze langzaam in de grond. Jammer van die mooie kist, vond Nolleke. Wullem nam de schup, prikte er mee in de verse aarde en liet de grond traag op de kist vallen. Akelig geluid! Zeker een minuut staarde hij in dat gedolven gat, de omgekeerde schup onbeweeglijk in zijn eeltige grijper. Maar dan rechtte hij zijn rug, nam het handje van Nolleke samen met de steel van de schup, stak nogmaals en nam een plokje aarde. Maar Nolleke kon alleen! Met twee handjes nam het ventje de schup, draaide die met een rukje om, hoorde de plof en keek fier naar Wullem voor een schouderklopje. Maar Wullem weende, keek niet meer naar het baasje om en met grote stappen verliet hij de dodenakker.
Nolleke wist niet wat hij moest...draaide even beteuterd rond maar toonde toen zijn neefjes en nichtjes hoe ze de schup hanteren moesten. Er werd nog een beetje gebeden en dan gingen ze allemaal samen weer naar huis. En daar stond Wullem in de hof en keek naar de goed verzorgde groenten.
"Kom jong! Wij gaan een borrel drinken" klopte hem Pieter zachtjes op zijn rug. "Meneer pastoor is ook meegekomen. Die wil praten over Nolleke!"
Wullem fronste de wenkbrauwen...
"Pastoor? Wat moet die..."
"Kom binnen! Hij zal het je wel uitleggen!"
De kinderen kregen een appel en moesten buiten spelen. Als grote mensen spraken waren die snaken ongewenst. Meneer pastoor bleek niet veel tijd te hebben en viel dus maar met de deur in huis.
"Tja Wullem! Ik heb het er al met deze mensen over gehad! Eu...wat Nolleke betreft! Het lijkt me beter dat hij hier blijft wonen...eu... voorlopig! 't Is tenslotte een kind van Anna en hier valt hij niet op met dezelfde familienaam!"
"En dat hoeven ze voor niets niet te doen! Vanaf nu betaal ik voor kost en inwoon van Nolleke. En wat er nog van is, meneer pastoor! Vanaf vandaag draagt Nolleke MIJN familienaam! Begrepen?"
feedback van andere lezers- knuffieke
spijtig...ze hadden een mooi koppel geweest
teevee: Zeker en vast! - rinus
aandoenlijk met die Nolleke eindelijk bestaansrecht, maar wat is eigenlijk de familie naam van Willem, dat is mij eigenlijk een beetje ontgaan en misschien is Nolleke er later niet zo gelukkig mee, zou toch kunnen. rinus
teevee: Het is de vader van mijn vader...kijk naar mijn mailadres! - geertje
Wullem komt voor zichzelf op ! goed zo !
teevee: Er zat niets anders op! Hij moest verder...maar hoe? - aquaangel
graag gelezen
enkele suggesties heb ik hieronder geplant
groetjessss
hij dacht wel ooit, > hij dacht ooit wel?
Maar bij zijn 'vader en moeder' en zijn neefjes en nichtjes, >
Maar bij zijn 'vader en moeder', zijn neefjes en nichtjes, ??
Die wandelden nu > Zij wandelden nu ?
teevee: Als er geen mensen waren
die ons helpen corrigeren
dan moesten wij het schrijven
dubbel zo hard leren! - rinka
ontwapenend hoe het eerste stuk is geschreven door de ogen van Nolleke. 'jammer van de mooie kist'...
is nolleke je grootvader, of je vader theo?
teevee: Nolleke werd door grootvader aangenomen als zijn zoon. Hij gaf er zijn naam aan maar werd, door omstandigheden, in zijn familie grootgebracht. Ging op 11-jarige leeftijd de boer op en had geen of weinig contact met mijn vader die 8 jaar jonger was.
|
