naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Help me als je kan

door roggemanj

Vandaag was ik thuis en ik voelde dat ze het voelden, ik ben niet als gewoonlijk, ik voel me als verloren in alles wat ik doe. Ik kijk uit naar de helpende hand, ik wil wenen, ik wil mijn pijn uiten, ik wil...
Verloren als na een nederlaag zit ik hier te bloeden vanbinnen, ik wil opstaan en stappen en het lukt me niet, ik wil dingen creeren en het gaat niet.
Help me als je kan, al is het maar met woordjes..ik smacht naar warmte die ik delen wil..help me

feedback van andere lezers

• fille_de_toi
  (( ))
  vlammetje
  fille
  roggemanj: en wat mag dat vlammetje betekenen? :-)
• duivelstrikje
  Ik weet niet goed wat ik hierop moet zeggen, ik weet niet goed of dit een wanhopige indruk maakt want het is wazig en heel dapper om het zo rechtuit te zeggen. Depri zijn is deprimerend..
  probeer het te overleven, wat voor storm er ook boven jouw hoofd hangt. Hoe dan ook, Johan, doe iets waarvan je altijd opgelucht over jezelf bent.
  Schilder een schilderij, stippel een boek uit of zoiets, als het je vreugdevol maakt om erover te verzinnen. Uit je.
  Ja, dat is het. Wat ik te zeggen heb: UIT JE.
  liefs, fien
  roggemanj: Das heel lief gezegd Fien...bedankt voor je wijze raad
• Marlis
  De enige die je kan helpen, ben jezelf, geloof me...Soms gebeuren dingen in je leven die je niet in de hand hebt en die je in de put kunnen duwen. Het is nu aan jou om te vechten en je niet te laten vallen. Hou je vast aan de rand en krabbel terug recht. Niet dat je dat van de eerste dag lukt, maar hou in gedachten dat dit een fase in je leven is die overgaat.
  Verwacht niet te veel van "buitenstaanders", jij bent het die hier door moet, willen of niet. En dat zal je lukken, echt.
  roggemanj: *zucht*
  Toch bedankt voor je raad
• voetie
  Johan juist hé! Lees eens de verhalen van voetie, dit zijn verhalen van mijn jeugd, verhalen die nu nog vaak door mijn hoofd spoken. Heb vaak in een diepe put geweest en vaak gevraagd daarboven van waarom ik, waarom ik altijd opnieuw. Maar met ouder worden heb ik geleerd dat ik niet alleen ben met problemen. Erover praten en schrijven helpt veel en andere mensen helpen zorgen ervoor dat je jezelf ook wat belangrijker voelt in het leven. Sta op jongen, met het hoofd recht vooruit en zeg tegen jezelf dat je je niet laat gaan, voor niemand nie en zeker niet voor jezelf
  roggemanj: ik ga je verhalen zeker eens nalezen, beloofd. En ook al bedankt voor je reactie
• Leona
  Johan, je mag me altijd schrijven als het te zwaar wordt,
  niet in dezelfde put belanden!!!!
  ooit zal je zien dat opgeven fout is,
  bijt je erdoor!
  
  roggemanj: bedankt voor je woordjes van steun..