Volg ons op facebook
|
< terug
Gemeenschap van goederen
Jaja, maar wie had ooit kunnen denken dat dat zou doorgetrokken worden tot in de lingeriekast.
Ik alvast niet.
En ik kan je daarbij wel verzekeren dat dat meer dan even schrikken was.
Stel je voor, je komt doodleuk van een vroege werkdag thuis. Je hoofd vol goede bedoelingen. En dan tref je daar je halve trouwboek aan in ten eerste: vol ornaat en daarbovenop ten tweede, in jouw spiksplinternieuwe sexy outfit waar de labels zelfs nog aan bengelen. De outfit die je speciaal had bewaard voor een extra speciale, exceptionele en romantische gelegenheid zoals je voor die avond eigenlijk gepland had.
Wel, je mag het gerust weten, mijn romantische graadmeter zakte terstond met een snelheid waar een formule 1 piloot van zou staan kijken.
Met mijn mond vol tanden stond ik daar, wellicht van de shock. In bevroren toestand het geheel af te kijken. Ware het niet dat dit voor mij een heel vervelende en denigrerende toestand was, het zou grappig zijn. De eerste minuten althans, bleek ik helemaal niet in staat om ook maar iets van geluid uit te brengen, laat staan iets zinnigs. En daarbovenop komt nog dat ik nog steeds niet opgemerkt bleek.
Toen voelde ik, haast tegelijkertijd dat mijn ogen de beweging waarnamen, in mijn linkerooghoek, dat er nog iemand in de kamer was.
Bruusk keek ik richting kast.
'Verdomme!', panikeerde ik ogenblikkelijk. 'Het is niet waar, hij bedriegt me!'
En daar stond, Ongelooflijk, Jawel en zonder enige schaamte, onze zogenaamde lieve buurman en tevens beste vriend van mijn echtgenoot. Ook met mijn kleren aan en met zijn neus diep in mijn lingerie te snuffelen.
Woede maakt zich van mij meester en machteloos probeerde ik nog steeds enig geluid uit te brengen, dat eigenaardig genoeg bleef steken ter hoogte van mijn strottenhoofd. Als tegenprestatie sloeg ik dan maar briesend en kokend van koleire de deur dicht. Ziedend stormde ik de trap af richting barkast, sleurde er de eerste de beste fles met hoog alcoholpercentage uit en kwakte een flinke geut uit in het dichtstbijzijnde glas dat ik te pakken kreeg. Ik sloeg het in eenmaal achterover waarbij ik mij hopeloos verslikte.
Geen reguliere alcoholgebruiker zijnde bleek dit niet echt de beste manier om mijn gefrustreerde zenuwen te kalmeren.
Ondertussen hadden de twee heren(?) zich bij mij gevoegd en trachtten mij (evenzeer geschrokken zei het dan om een andere reden), van mijn pijnlijke hoestbui af te helpen.
Ik verstijfde onder de aanraking, niettegenstaande ik stervende van de hoest was, maar verdomme ik vertikte het om me te laten aanraken door die verrader en probeerde hem weg te slagen, nu volledig over mijn toeren en buiten zinnen zijnde.
Het moet gezegd, veel meer kon ik op dat ogenblik echt niet meer hebben. De twee echtbrekers hadden ondertussen eindelijk begrepen dat ze maar beter ver uit mijn buurt konden blijven als hun leven hun lief was en besloten tenslotte af te druipen. Waarbij ik niet naliet, ze nog enkele moordende blikken en een bijna lege fles na te sturen. Die natuurlijk in duizend stukken moest uiteenvliegen tegen die stomme muur.
Tranen van woede en machteloosheid maakten zich nu van mij meester.
Hier hoefde ik echt geen verklaring bij te krijgen.
Mijn tot een uur geleden nog zo ideale man, had er nu wel compleet gelegen. Hij had het meer dan verbrod.
Dan had ik hem nog liever met iemand van het vrouwelijke geslacht betrapt. Maar dit…. De vernedering,….. Hoe kon hij mij in godsnaam zo iets aandoen…. En dat ik in al die jaren nooit iets gemerkt heb,…
We waren nu duidelijk op een NO-RETURN-point gekomen besefte ik.
Machteloosheid en een immens verdriet om zoveel verloren tijd maakte zich van mij meester.
En nu?
En nu? ............
----------
dit is puur fictie hoor (smile) gelukkig maar
feedback van andere lezers- sangria
Goed ingeleefd, Sabine en gelukkig puur fictie. oei je zou er toch niet aan moeten denken he dat dit echt zou gebeuren.
Lekker dramatisch neergezet! Ik zie het voor me gebeuren
Groet, Sangia.
SabineLuypaert: dank je, die inleving he, die bezorgt ons leuke momenten hahaha
toen mijn pa dit las sloeg die mens in paniek, daarom heb ik maar een nota toegevoegd he;) - dichtduvel
Dit is helaas meer en meer aan de orde. Onder druk van familie gewoon getrouwd komen mannen en vrouwen meer voor hun ware geaardheid uit ofwel beseffen ze het pas later. Grtz Jef
SabineLuypaert: je hebt gelijk, en daar komen helaas soms schrijnende momenten van, dat zijn zo van die dingen die men niemand toewenst, dank je voor de reactie - Vansion
De eerste zin van de paragrafen beginnend met Woede en Tranen lijken mij wat herhaling ... Daar kom je in de laatste zin nog eens op terug.
haast tegelijkertijd dat mijn ogen de beweging waarnamen: deze constructie (tegelijkertijd gevolgd door dat) klopt niet - wel moeilijk om een goed alternatief te vinden ...
Wel, je mag het gerust weten, 'Mijn romantische graadmeter zakte terstond met een snelheid waar een formule 1 piloot van zou staan kijken: Wat doen dat ' en die hoofdletter daar
verstijfde ipv versteef
van mijn hoestbui te verhelpen: ofwel 'hoestbui verhelpen' ofwel van hoestbui af helpen
Enfin, dat zijn allemaal details, waaraan mijn ambetante oogjes blijven haken ...
Je humortechniek werkt. De overdrijvingen zijn heerlijk. Ik hoop dat er nog veel knotsgeks uit je koppie en pen vloeit.
SabineLuypaert: Uit die eerste zinj ben ik nog niet ui, de andere foutjes zijn aangepast, alvast hartelijk bedankt om je oogjes erop te laten haken. sommige dingen zie ik nu eenmaal niet, dat is zo een lastige eigenheid van me, dus ik vind er niets anbetant aan hoor, ik heb dat graag. Bedankt voor de humortechniek en de feedback (smile)
enne ;) er loopt regelmatig iets gek uit dat koppie van mij hoor (grinnikt) - kapiteinsebbos
ik schrok me een hoedje toen ik dit las, maar dan las ik fictie, en toen zuchtte ik heel diep :-)
lees je ook eens iets van mij?
SabineLuypaert: Blij dat je bekomen bent van dat hoedje schrikken, ik ge je straks lezen hier (smile) beloofd - lilKim
Hilarisch, ik zie het zo voor me, die twee mannen in lingerie.
Zoals Jef al zei, is het spijtig genoeg wel realiteit dat veel mensen in een huwelijk stappen om zo hun geaardheid te camoufleren.
Zo zie je maar: je verhaal geeft ons niet enkel een lach maar ook iets om over na te denken. Misschien had het interessanter geweest als je de vrouw positief had laten reageren maar langs de andere kant zullen de meesten wel op deze manier reageren, spijtig genoeg...
SabineLuypaert: het was niet mijn opzet om de druk van de familie tot gevolgen aan te kaarten met dirt verhaal hoor, enkel een situatieschets die niemand wil meemaken zo, misschine schrijf ik ooit nog wel eens een tegenhanger qua humeur op dit onderwerp, bedankt in elk geval voor je reactie (smile) - RolandBergeys
Ik sluit me enerzijds aan bij Vansion (wat het geheel van haar commentaar betreft) anderzijds ook bij lilKim, dat het interessanter had kunnen zijn om de vrouw positief te laten reageren. Ik ken zo'n geval, en die mensen zijn heel gelukkig. Alles heeft te maken met verwachtingspatronen, die veelal maatschappelijk gecreëerd worden.
SabineLuypaert: ja ik begrijp dat de vrouw er beter had uitgekomen als ze anders had gereageert, maar in dit cursiefje is het nu anders (spijt me)
Dit was ook niet geschreven als bedoeling een maatschappelijke aanklacht te verduidelijken maar als een beleefwereld die meer dan eens voorkomt bij helaas veel mensen. Ik hoop ook eens de andere emotie te kunnen laten uitkomen in ditzelfde heikel onderwerp als de muze het toelatt (smile) dank je in elk geval voor je eerlijke mening
ik ken ook mensen die in zulke situaties leven hoor, weet eerlijk gezegd niet hoe ik zou reageren als het me zou overkomen als ik het niet op voorhand wist, bedoel ik dan,
groetjes - Draakje
Oesje. Mooi verhaald!
Alleen de herhaling van 'en nu?' vind ik persoonlijk een beetje onnodig. Ik zou het bij één keer laten of er misschien een 'tja...' van maken de tweede keer. Just my idea.
SabineLuypaert: ik heb gekozen voor de en nu, omdat dit cursiefje niet verhalend is maar uit eenbelevingswereld geschreven werd (zogezegd he) dus is die en nu een vraagstelling van de verteller hier, een en nu en dan nog een mijmerender, maar dat kan je niet schrijven hier he
dank je voor de eerlijke mening (smile) - messenwerper
Een interessant gegeven, al ben ik niet wild van het einde. Hebben vrouwen dan echt liever dat wij hen met een andere vrouw bedriegen, eerder dan met een andere man? Die vrouwelijke logica toch...
Ik raad aan dat je sommige zinnen "versobert", bijvoorbeeld:
Ware het niet dat...
niettegenstaande ik stervende van de hoest was...
Geen reguliere alcoholgebruiker zijnde...
algemene tip: vermijd onvoltooide deelwoorden!
nog een tip (die ik zelf ooit kreeg voor mijn verhalen): je laat de "gevoelens" te vaak een eigen leven leiden door ze als onderwerp te laten fungeren: "woede maakte zich van mij meester" --> eerlijker is: "ik werd woedend"
doe ermee wat je wil :-)
SabineLuypaert: ik kan de zinnen versoberen, maar dan heeft het verhaal niet meer de dezelfde kracht (naar mijn idee) het is (zogezegd) geschreven in een belevende vertelling waarin de hoofdpersoon zich opwind, en dan durft een mens wel eens minder op zijn zinsbouw letten. die tip van de voldtooid deelwoorden ga ik wel in het hoofd prenten want dat is inderdaad iets waar ik nogal een zwak voor schijn te hebben.
Gevoelens als onderwerp te laten fungeren is soms een bewuste keuze, ik tracht me soms zo in te leven dat het puur vanuit dat gevoel is dat de pen dan noteert.
voor de woende zin, die vind ik dan weer te droog als ik er gewoon 'ik werd woedend' van maak
in elk geval, heel erg bedankt voor de eerlijke en ondersteunden reactie, hier kan een mens wat mee he (smile) dank je meer dan hartelijk - aquaangel
er is al zoveel feedback gegeven
van juiste aard
dat ik hier alleen mijn stem uitbreng
graag gelezen
xx
SabineLuypaert: dank je hartelijk (smile) - gono
In wat voor een wereld leven we, als zelfs de fictie zo een toeren durft te lappen? En dan nog met andermans kleren. Een echte schande!
In Iran worden ze voor zoiets opgehangen en da's geen fictie!
SabineLuypaert: gut, dat wist ik niet
dank je in elk geval voor de aparte mar leuke reactie - fenk
Goed verhaal, Sabine. Toch vind ik me een beetje terug in de opmerkingen van de messenwerper (je gebruikt inderdaad 3X de uitdrukking "....maakte zich van mij meester"), maar laat het vooral niet aan je hard komen.
SabineLuypaert: drie keer is scheepsrecht he, in de bevestigende zin van nee is ja he ;) (want de frustratie was er echt, anders kon ze niet te lezen zijn he (zogezegd) misschien moet ik toch maar eens bezinnen over dat scheepsrecht.
gaat naar een twijfelzone nu
dank voor de eerlijke mening - ERWEE
'... zakte terstond met een snelheid waar een formule 1 piloot van zou staan kijken.'
SL breekt records.
SabineLuypaert: ja soms ben ik zo snel he dat ik mijn voeten vergeet ;)
dank je (smile) . ;... ..... >-- SNELHEIDSSTREEPJES - thijl
Ah, wat een origineel onderwerp. Het dwingt tot nadenken. En zou kunnen aanzetten tot een discussie. Was het niet schrijver Maarten 't Hart die na jarenlang stiekem zich in vrouwenkleren gehuld te hebben eindelijk daarmee in de openbaarheid durfde te komen? (om maar eens iemand te noemen die ook schrijft, hahaha)
Ik vind het goed geschreven, niet over de top, de emoties worden prima verwoord.
SabineLuypaert: heel dank je wel (smile) en leuk om deze nog eens te vinden bij iemand die er deugd van gehad heeft,
|
