|
< terug
Uit het leven van een Draak 8(2)
De bizonstier schraapte onrustig met zijn hoeven. Binnen de halve cirkel die hij vormde met de andere wachters, dronken de koeien en kalveren aan het meer hun dorst weg. Zijn zintuigen vertelden hem dat de kust veilig was. Zijn ogen zagen geen vijanden in de lucht, noch in de buurt op het land. Zijn oren verraadden geen onnatuurlijk geritsel in de buurtgewassen. Zijn neus bracht hem geen verdachte geuren. Alles leek veilig, alles leek rustig. Toch voelde de stier ongeziene ogen op zich vallen, en onrustig bleef hij alle kanten spiedend bekijken. De anderen namen zijn onrustige houding instinctief over, maar omdat hij verder geen avances maakte tot vluchten, bleef de kudde waar ze was.
Traag klapwiekend om zo min mogelijk stof op te werpen, naderde de in drie groepen opgesplitste vlucht draken hun prooi. Toen de hoofdgroep, waartoe ook Ar-hynn behoorde, de kudde rechtaan bereikte, stoof de kudde met luid geloei en angstig geblaat uiteen naar links en rechts : recht in de vleugels van de twee andere aanstormende groepen draken. De bizons hadden geen schijn van kans.
De zilveren veteraan in Ar-Hynn's groep was, zoals gewoonlijk, de eerste die de slinkste treiterij begon zodra het slachten van de prooi goed op gang kwam. De jonge bizonkoe die verwoed de aandacht van haar blatend kalf wilde afleiden en niets beter had gevonden dan uitdagend op de aanvallende hemelsblauwe draak af te stormen, werd plotsklaps van haar traject afgesmeten toen een zilvergrijze staart haar vol in de flank raakte. Ondanks haar gewicht werd ze een stuk de lucht in gesmeten, en belandde met een doffe kwak in het mulle zand. Ar-hynn's aanvallende vlucht ging even plots verloren en het was alleen de bliksemsnelle reactie van een jonge, lenige draak die hem redde van het lot met zijn snuit in het zand te bijten. Nijdig draaide hij in volle vlucht om naar zijn pester, maar die was natuurlijk al verder opgegaan in het jachtgeweld. Met een zucht vervoegde hij het strijdgewoel.
Het verweesde kalf was schijnbaar aan de aandacht van de groep ontsnapt, en al was het een gemakkelijke, flauwe prooi : Ar-Hynn nam toch maar zijn kans ter harte. Maar het was hem echt niet gegund vandaag. De rode veteraan uit de andere groep had de beweging vanuit zijn ooghoek opgemerkt, en veranderde in volle vlucht van richting. Net toen Ar-Hynn zijn klauwen uitstrekte naar het angstig ineengekrompen kalf, viel een donkere schaduw over hem en kreeg hij een klap van een rode vleugel op zijn nek. Dit keer ging hij wel ten onder, en proefde hij in plaats van zoet warm bloed enkel schurend zand. Het geblaat van het kalf werd in de kiem gesmoord toen de rode het in een hap naar de andere wereld zond, maar Ar-Hynn merkte het amper. Versuft probeerde hij op te staan, en merkte daarbij dat zijn rechtervoorklauw bezeerd was. Rooie was natuurlijk al snel weer verdwenen. Smeulend van ingehouden woede en pijn, verbeet Ar-Hynn zijn tranen en ging weer het jachtafereel binnen. Het zou weer een lange, vermoeiende dag worden.
feedback van andere lezers- janwillems
bravo!!
Draakje: Dank je. - dichtduvel
Graag gelezen! Jef
Draakje: Dank je. - aquaangel
goed xx
Draakje: Dank je wel xxx - RolandBergeys
Ook nog even schuren en schaven maar toch knap!
Draakje: Dank je, Roland. - vansion
Ah ... zie dit nu pas ... het vervolg!
Goed!
Draakje: Dank je wel! - messenwerper
Ik heb nu pas je draakserie ontdekt; ik heb ze met plezier helemaal uitgelezen. Ik hou van schrijvers met fantasie, liever dan de Brusselmanstypetjes die alleen maar variantes van zichzelf kunnen bedenken. Zelf probeer ik ook steeds een wereld te scheppen die volledig buiten de mijne staat. Blijven schrijven, je hebt talent!
Draakje: Nou, dank je wel messenwerper voor dit fijne compliment! - Henny
En toen? En toen? Wel het verhaal afschrijven hoor! Ik wil weten hoe het verder gaat.
Draakje: Effe geduld, even op hold maar er komt nog - later.
Bedankt voor het lezen! - VickyLievens
WAUW!
meer van dat!!!!!!!
Draakje: Geduld, my dear, geduld...
:)
Dank je wel, hoor.
|
