|
< terug
Kleur bekennen
Het zondagse middagdebat lag zwaar op de maag en de snedige argumenten vol venijn kwamen haar democratische moegetergde strot uit.
Ze had nood aan ongeraffineerde zuurstof en deed de deur achter zich dicht.
Haar sportsloffen veerden haar in de cadans van het dagelijkse rondje van vijf kilometer langs de landelijke Vlaamse wegen.
In de verte zag ze de grote houten borden staan, beplakt met gerecycleerd papier vol verkiezingsslagzinnen. Het waren de verdoken versies van de basisnoodkreet " hou van mij."
De positieve discriminatie schoof een jonge vrouw naar voor. Een artiest die het met die ingesteldheid niet eens was, had haar met een zwarte stift een snor geschonken. Een mooie weliswaar, vol en pluizig, die paste bij haar sobere witte bloesje. En tussen haar lippen een streepje, net in het midden van de voorste tanden. Zo leek ze een beetje op die andere gekende met dat spleetje, die de orthodontist tijdens zijn kinderjaren had gemist.
Drie papieren mannen grijnsden haar aan. Op de achtergrond zag ze symbolen voor hun waarden en deugden. Rondom een randje in een weloverwogen kleur. Eén stond met zijn handen onder de oksels vol puur verkiezingszweet, de tweede in een serene familiale standbeeldpose. De derde stak vermanend zijn vinger uit, en doorpriemde zo de nonsensluchtjes die uit zijn opposanten lekten.
Een bliksemschicht vergezelde de hevige regenbui, en na een half uur had het waterbad de niet zo kleurvaste beelden in een ongewilde evolutie meegesleurd: het grijnzende oranje was paars, en het eens zo vurige rode, wit. Het groene blaadje was tot een onherkenbare zwarte vlek herleid.
Ze liep de laatste meters, en onder dak schudde ze de druppels van haar jas.
Als een kat nestelde ze zich tussen de kussens voor het kleine scherm waar een nieuw debat zich aankondigde. De politieke piraten die schermden met regionale belangen, waren het unaniem oneens. De moderator vierde de teugels, en de gemoederen raakten zwaar verhit.
Witheet van woede siste en kronkelde de ene.
De kop van zijn disgenoot kreeg spontaan een paarse tint.
De vermoeide derde negeerde het debat, stond op en liet een donkere lege plaats achter.
Ze haalde haar schouders gelaten op. Het was voorspelbaar, dat kleur bekennen.
feedback van andere lezers- RolandBergeys
Spits, ludiek, knap verwoord.
annvanbyl: Bedankt Roland! - koyaanisqatsi
Observerend verkiezingscursiefje... Graag gelezen.
annvanbyl: Bedankt Luc ! - dichtduvel
Ja en zondag mag ik als gewezen tuinaanlegger nog gaan tellen ook! Ik heb zin om mijn eigen (bloem)bollen op te vreten! Grtz, Djef
annvanbyl: Niet doen, het hele gebeuren zou je nog zwaarder op de maag vallen ! : -) - verf
ach "waar is de tijd van Vmaanderen vacansieland"
zucht
annvanbyl: Jà, zeg wel ! Nu is het eerder iets van " waar men gaat langs Vlaams(ch)e wegen, komt men een verkiezingsslogan tegen " ... - Punster
Hier en daar zit hij nog wat stroef, kleine kantjes die, mits afgeveild, tot een zeer sterke tekst zullen leiden.
´die andere gekende met dat spleetje, die de orthodontist tijdens zijn kinderjaren had gemist´ --> dit betekent dat de orthodontist ook al in zijn kinderjaren met orthodontie bezig zou geweest zijn...
annvanbyl: Hé, verrassend bemerkt, ik had de zin helemaal zo niet bedoeld.
Bedankt voor je opmerkingen !
|
