Volg ons op facebook
|
< terug
Tweeluik: zwembadperikelen
Ik steek het tipje van mijn tenen in het water en trek ze er onmiddellijk terug uit. Een koude rilling rolt over mijn rug. Ik weet dat ik meteen in het water zou moeten springen of duiken zoals de grotere kinderen dat doen maar ik heb het al een paar keren geprobeerd. Steeds landde ik op mijn buik en dat deed echt pijn.
Mijn klasgenootjes zijn allemaal al in het water. Enkele zwemmen al in het gedeelte waar je niet meer kan staan.
Met mijn linkervoet voel ik of het water al warmer is geworden maar dat is niet zo.
Een klasgenootje roept mijn naam en wijst naar het trapje. Ik kan hier geen uren meer staan dus ik doe wat ze zegt. Trede per trede daal ik in het water af. Het water komt al boven mijn enkels, mijn onderbenen, knieën. Ik stop even als het water mijn billen en buik bereikt.
"Zwemmen" schreeuwt het klasgenootje nu boven het lawaai uit.
"kom, we zwemmen naar juffrouw Kerseloot". Ik volg haar. Ik heb juffrouw Kerseloot graag. Ik heb spijt dat ik niet meer bij haar in de klas zit.
Rond de juffrouw watertrappelen twee kinderen. ze trekken en sleuren aan haar armen en handen zodat ze niet kan wegzwemmen. Mijn klasgenootje zwemt langs haar heen en blijft voor haar watertrappelen.
"Ha Anne, ben jij er ook?"
Anne lacht en knikt ja. Juffrouw Kerseloot ziet me niet. Ik zwem achter haar. Plots spring ik op haar rug en werp mijn benen over haar schouders zodat ik op haar schouders zit. Ze draait haar hoofd rechts omhoog zodat ze kan zien wie ik ben.
"Ha Anja, ben je daar ook?" Ze lacht heel lief naar me. Ik druk mijn handen op haar hoofd en duw haar eventjes kopje onder. Ze komt terug boven maar vooraleer ze iets kan zeggen of doen, duw ik haar snel weer onder. de kinderen joelen van plezier en ik voel me gezien én populair.
Ik lach met hen mee en telkens als juffrouw Kerseloot haar hoofd boven water steekt, duw ik het weer onder. De andere kinderen hebben haar intussen losgelaten en kijken geamuseerd toe. de juf spartelt en ik denk dat ze het leuk vindt. Ik duw haar lachend terug onder terwijl ik naar de klok kijk die tegen de muur hangt.
'Oei, het is bijna vier uur' Ik laat juffrouw Kerseloot los en glij van haar rug het water in. Anne zwemt naar de kant toe waar een viertal klasgenootjes op de rand zitten en met hun voeten in het water schoppen. Ik volg Anne.
"Anja heeft juffrouw Kerseloot onder water geduwd"klikt ze.
Ik glim van trots.
"Ja", knik ik hevig. "Ik heb dat gedaan. Kijk eens wat ik allemaal durf?"
De kinderen staren me met grote ogen aan.
Voor één keer sta ik in de belangstelling.
Zo zwemt Anne naar iedereen die het horen wil. ik zwem haar glunderend achterna. Ik, de heldin van de klas, néé... nog beter de heldin van de school.
Thuis zeg ik er niets van. ze vragen me toch nooit hoe het op school is geweest.
Néé, dit is mijn geheim. Vandaag ben ik de heldin.
Ik stap het trapje af in het koude water. in mijn kielzog volgen enkele kinderen. Het water is koud maar ik moet het goede voorbeeld geven. De kinderen zwemmen met me mee naar het diepere gedeelte. Ze vertellen honderduit en ik probeer aandachtig te luisteren terwijl ik watertrappel.
"Kom mee, laten we van de wipplank duiken" zegt Katrien en ze grijpt mijn hand vast.
"Ja" valt sandra haar bij en ook zij grijpt mijn andere arm. ze trekken en sleuren aan me.
"Nee, katrien en sandra, gaan jullie maar. ik zal kijken hoe goed jullie dat kunnen" wimpel ik hen af maar zo vlug kom ik er niet vanaf.
Anne zwemt langs me heen en blijft voor me watertrappelen.
"Ha, Anne, ben je er ook?"
Anne zit nu in de vijfde klas bij zuster Lena. Zuster Lena kan niet zwemmen dus neem ik de vijfde klas ook mee als we gaan zwemmen.
Plots springt er iemand op mijn rug en voor ik iets kan doen, zit ze op mijn schouders. Ik hef mijn hoofd schuin op zodat ik kan zien wie het is. Anja kijkt me lachend aan. ik lach terug. ook Anja zit in het vijfde jaar. Ik heb haar graag.
Ineens zet ze haar handen op mijn hoofd en duwt me kopje onder. Dan laat ze me terug los. Als ik terug met mijn hoofd boven water ben, krijg ik een hoestbui want ik heb net een golf water in mijn neus- en keelgat gekregen. Veel tijd heb ik niet want ze duwt me alweer naar beneden. Ik probeer me los te rukken want katrien en sandra houden me nog altijd vast. De druk op mijn hoofd wordt iets losser en ik duw me met al mijn krachten omhoog. De contouren van de zwemmende kinderen zie ik amper. In de verte hoor ik gelach.
Ik snak naar adem maar meteen wordt mijn hoofd weer kopje onder gedrukt. Ik heb geen adem meer. ik trap wild met mijn benen om me heen. Plots laten Katrien en Sandra me los. Ik trappel hevig en ik kan nu ook mijn armen gebruiken om met mijn hoofd boven water te geraken.
'oef... lucht'
Ik haal diep adem maar tegelijkertijd slik ik een golf water in doordat ze me weer naar beneden duwt. Ik spartel heftig maar hoe meer ik beweeg, hoe harder ze me naar beneden duwt. Alles is wazig rondom me. Tijdloos. Vaag geruis dringt mijn oren binnen.
Plots ervaar ik een vermindering van druk op mijn hoofd en schouders. instinctief begin ik te trappelen en met mijn armen en handen te peddelen. Ik stijg met mijn hoofd en borstkas boven het water uit. ik hoest en proest en met mijn laatste krachtinspanningen zwem ik naar de kant van het zwembad en hijs me aan het metalen trapje op. Ik wankel dronken naar de kleedkamers.
Een badmeester houdt me staande en dirigeert me naar de EHBO-kamer.
"Gaat u hier maar beter even liggen mevrouw. U ziet er beroerd uit. Het lijkt me beter dat u even langs de spoedafdeling van het ziekenhuis gaat. Zal ik u ernaartoe brengen?"
"Dat is niet nodig" weer ik hem af maar hij staat erop dat ik ga.
"Zuster lena zal de kinderen wel naar de school begeleiden. Blijft u hier maar even rustig liggen. Ik ga me onmiddellijk omkleden.
Versuft knik ik ja. Mijn hoofd staat op barsten en ik ben doodmoe.
feedback van andere lezers- DensPowells
Te lang is het niet. Het is wel te herhalend. Het tweelluik van de "ik" vind ik helemaal neit storend, maar het is te gelijkend. De twee beleven het quasi gelijk, nu 't is ook dezelfde gebeurtenis, maar dan moet je die dingen niet herhalen.
Ik vind het ook een beetje onrealistisch dat een kind geen lichaamstaal zou begrijpen, zij begripjen het net beter dan ons, want ze zijn nog puurder. Iemand in nood of iemand met plezier is dus tamelijk duidelijk aangezien het oeremoties zijn. Nuja, details.
goede poging.
zwartkopje: Hoi DensPowells, dank je voor je uitgebreide feedback.
Het lijkt me moeilijk om eenzelfde situatie vanuit twee gezichtspunten te beschrijven zonder dat je in herhaling valt maar als je tips hebt, altijd welkom!
gr.
zwartkopje - miepe
mooi, grappig, herkenbaar! ik duik meteen dat zwembad en mijn jeugd in
zwartkopje: Hey Miepe !!!
bedankt voor je reactie.
gr.
zwartkopje - missboudoir
Goed geschreven, zwartkopje. Een verhaal mag soms wat langer zijn; we zijn toch allemaal lezers, niet? Ik hou van het dubbele perspectief.
zwartkopje: Dank je missboudoir voor je leuke feedback.
gr.
zwartkopje - Draakje
Ik was eerst een beetje in de war omdat je de beide perspectieven in de ik-vorm schreef (maar misschien ligt het probleem daarin meer bij mij dan bij jouw tekst), maar ik vind het een goed begin.
Ik kijk uit naar het vervolg.
zwartkopje: Hoi Draakje.
bedankt voor je reactie. Ja, heb bewust voor de ik-persoon gekozen, vandaar het 'tweeluik' hé.
oei... een vervolg, euhm...
gr.
zwartkopje - RolandBergeys
Ik vind het een beetje lang.
Probeer ook als je wil niet te veel herhalingen te gebruiken. In enkele zinnen kort op mekaar: het woordje water, het woordje klasgenootje, je kan die dingen oplossen met lidwoorden of synoniemen, dat leest alleszins vlotter.
Voorts heb je vlot gewerkt aan een anecdote.
zwartkopje: Hoi Roland.
ja, je hebt gelijk. Er kan nog aan geschaafd worden. Bedankt voor he tips!
gr.
zwartkopje - Vansion
tweeluikig inleven is inderdaad geweldig moeilijk
heb je goed gedaan
tips? zoek naar verschil in zintuiglijke beleving (wat zien/horen/ruiken/voelen ze), concreet dus en hang daar dan gedachten aan vast ...
of hou personages in je hoofd die heel verschillend zijn ... bijna karikaturen ... laat die overdreven beleven en zwak het achteraf wat af ...
PS het gebeurt zeer vaak dat ik letterlijk handelingen ga doen of voorwerpen ga bekijken voor ik erover schrijf ... soms verschillende malen. Je kunt niet geloven wat een goeie zinnelijkheidstraining dat is. Na elke schrijfbeurt beleef je intenser. Oei... Doet dit hier nog ter zake?
groet
zwartkopje: ja hoor, het doet zeker ter zake, al lijkt kopje onderduwen nu niet echt een handeling om verschillende malen achter elkaar te doen, hihi!
groetjes,
zwartkopje
|
