Volg ons op facebook
|
< terug
column: Zebravrouw zoekt zebraman
"Weet je al waarover je je volgende column gaat schrijven?" mailde een vriendin me verleden week.
"Ik denk over vrouwen mèt zwangerschapsstriemen, die nooit zwanger zijn geweest, zoals ik (shame)" schreef ik terug.
"Oh... dè zebravrouwen" antwoordde ze.
Zebravrouwen! Zo had ik de striae nooit bekeken. Op het internet las ik: 'De witte en zwarte strepen van een zebra zijn een vorm van camouflage doordat deze de perceptie van het silhouet van het lichaam verbreken.' 's Avonds stond ik naakt voor de spiegel. De gelijkenis viel niet te ontkennen, wat betreft :'het verbreken van het silhouet door de strepen'.
Maar het woord 'zebravrouwen' opende meteen heel wat méér perspectieven, gedachten en ideeën over dit toch wel - voor mij - beladen onderwerp.
Oh... wat heb ik me tijdens mijn vroege puberteit geschaamd voor die paarse strepen die zich via mijn dijen, langs de binnenzijde van mijn bovenbenen over mijn buik slingerden als spoorwegen in een berglandschap met als eindhalte: Mijn maag. Tijdens die periode waren de striae braaf maar na de tweede grote groei -vet- spurt tijdens de late adolescentieperiode begaven ze zich op méér zichtbaar terrein en ze nestelden zich knus boven mijn borsten én op mijn bovenarmen. Dit fenomeen luidde meteen het einde van die (diepe) decolleté en de mouwloze T-shirts in. Hoewel ik wel wist waardoor de striemen ontstonden - een te sterke uitrekking van de huid zoals bij een snelle gewichtstoename - schààmde ik me er diep voor.
Ik had z w a n g e r s s c h a p s s t r i e m e n!
Natuurlijk hebben vrouwen striae, daar ging ik wel van uit maar toch niet op je veertiende! Werkelijk, waarvoor was dat nodig? Ze zagen toch zo dat ik X-kilo's verdikt was, waarom moesten die stomme strepen dat nog eens extra benadrukken? Gymnastiek en zwemmen waren een hel. Vooral dan de uit-en aankleedmomenten in de grote, gezamelijke, met witte neonlampen verlichte kleedkamers. Je moest je dus voor de ogen van je andere slanke en/of striemloze klasgenootjes omkleden. Steeds de anderen nauwlettend in het oog houden of ze niet keken, dan snel in je onderbroek stappen. Ai... Misstap, met beide benen in één onderbroeksgat, evenwicht bijna verloren. Oef... Niemand iets opgemerkt. Snel BH en T-shirt erover. Gelukt!
Nu, jàren later is het nog steeds een thema waarover ik me geneer. Hoewel het op mijn leeftijd geen taboe meer is, maar eerder een voorrecht, voel ik me er toch niet goed bij. Ik kan wel doen alsof ik ooit zwanger ben geweest maar diep in mij zeurt toch die emotionele pijn.
Stel je voor: Je hebt je net een uurtje in het zweet gewerkt in de sportschool en in gezamelijke vrouwendouche word je plots aangesproken door een oude schoolvriendin.
"Hey Isabella, kom jij hier vaak en... Oh... Ik wist niet dat jij ook zwanger bent geweest?" terwijl ze met grote ogen naar mijn striemen staart en zich ondertussen afvraagt wannèèr ik dan wel zwanger was geweest.
"Had ik je niet verteld dat ik een duizendtal vetcellen gebaard heb?" zou ik met een uitgestreken gezicht zeggen en meteen de bal weerkaatsen: "En jij?" "Oh... Euh...Euh... Ik heb twee kinderen"
Je snapt dus dat ik dat soort situaties liever vermijd.
Het woord zebravrouw heeft me dus dagen beziggehouden en zoals het in het dierenrijk betaamt, bestaat er naast de zebravrouw ook een zebraman. Maar die zijn blijkbaar niet zo makkelijk te ontdekken. Althans, ik ken er geen. Het is ook niet de meest voor de hand liggende vraag als je met een man date.
"Hallo, ik ben isabella en wie ben jij?
"Ik heb striae en jij?"
Ik kan me inbeelden dat het voor een puberjongen nog vreselijker moet geweest zijn om hiermee om te gaan.
Stel je voor: Je bent vijftien. je ziet er nogal slungelachtig uit en je wilt indruk wekken bij de meisjes met een gespierde body. je begint obsessief en intensief te trainen met halters en gewichtheffen. Krijg je er nog gratis zwangerschapsstriemen bovenop. Dank u wel!
Tegenwoordig zeggen jong getrouwde koppels vaak: "Wij zijn zwanger" maar op vijftienjarige leeftijd is dat niet zo aannemelijk hé.
Nu ik het bestaan van de zebraman ontdekt heb, valt er een dikke laag schroom van me af. In mijn volgende contactadvertentie zal staan:
'Zebravrouw zoekt zebraman.
Ontstonden de strepen door plotse spieropbouw of door vet?
Dat zal geenszins de pret bederven...
In bed.'
feedback van andere lezers- miepe
als ik je lees, dan zeg ik steeds:"Er zit verDIKKE veel leuks in dit trieste verhaal" Ik bewonder je om je moed. Ik bewonder je om je humor. Echt waar!
zwartkopje: Dank je miepe! Het is ook niet zo evident om er over te schrijven. Daarom ben ik zéér blij met je feedback.
gr.
zwartkopje - aquaangel
Ik vind het een knap verhaal...
zwartkopje: Dank Je Aquaangel!
gr.
zwartkopje - dichtduvel
Ik heb respect voor je moed, maar weet dat elk probleem zich tussen de oren situeert. Wees blij met wat je hebt en aanvaard wat je niet kan veranderen. Makkelijker gezegd dan gedaan, maar erover schrijven helpt. Jef
zwartkopje: Je hebt gelijk Jef! Deze columns schrijf ik voornamelijk voor een dieet-site, dus daar komt die schaamte wel meer voor hé. Bovendien vind ik het ook zalig als mensen zich in mijn columns herkennen (ook al zijn ze soms wat overdreven, hihi)
gr.
zwartkopje - Draakje
Als iemand met een (ander) huidprobleem, kan ik me prima terug vinden in dit verhaaltje, al sta ik niet op dieet :-)
Prima stukje column!
zwartkopje: Dank je Draakje.
gr.
zwartkopje - RolandBergeys
Knappe column rond een gevoelig onderwerp!
zwartkopje: Hoi Roland.
Wat een eer dat jij het ook goed vindt :))
gr.
zwartkopje - gono
Knap geschreven, men spreekt altijd over het innerlijke en toch kijkt men naar het uiterlijke!
Ik heb zwangerschapsstriemen op mijn voorhoofd of zijn dat rimpels?
En wat dat bed betreft, als je iemand graag ziet, moet je haar maar nemen zoals ze is.........Met of zonder zebrastrepen! Ge kunt ,in het slechtstegeval, nog altijd solliciteren bij Bruggen en Wegen, als zebrapad hé?
zwartkopje: Hihi... goede tip, maar ik vind het niet zo leuk als mensen over me lopen, hihi!
Dank je voor je uitstekende feedback!
gr.
zwartkopje
p.s. als je 'zwangerschapsstriemen' ontstaan zijn door een plotse opkomst van het 'denken' dan zouden het wel eens zwangerschapsstriemen kunnen zijn, anders zijn het gewoonweg 'rimpels' hihi!
|
