|
< terug
Alleen de winter tegemoet
Een leeg blad waar ik zoveel wil op neerpennen en toch lukt het me niet
Vraag me niet waarom, alle goede voornemens ten spijt
Waarschijnlijk ligt het aan mijn solitair bestaan
Ik wist dat het te gebeuren stond en toch valt het me enorm zwaar
Zij zal het weten als ze dit leest, ik ken haar
En ergens hebben we nog veel te zeggen tegen elkaar en ik besef dat het niet meer zal gebeuren
De heldere sterrenhemel, de angstaanjagende nabijheid van de dood, het alleenzijn
Allemaal factoren die een grote invloed op me hebben
Ik voel de deining waarop ik doelloos ronddobber
De geur van stervende bladeren trekken mijn aandacht
De gure westenwind laat me rillen, de winter komt
De geur van verse koffie dwaalt door het lege huis, ik mis haar..
feedback van andere lezers- duivelstrikje
grijpend, precies vermoord wat voor een kwelling
het is om iemand die zo dierbaar is te missen
liefs, fien
roggemanj: je lijkt het te snappen Fientje - Mark_Vandis
schuif haar dit gedicht onder de neus, tesamen met de geur van een of andere Colombiaan..( wie weet mist ze je ook)
Groetjes Mark
ps, soms zit het leven raar in mekaar...de een mist de ander EN miss wel omgekeert ook.
Niet twijfelen, een nee heb je..nu de angst overwinnen om de ja te krijgen
pps, als het gedicht zou gaan over een verlies door de dood, kan ik enkel mijn medeleven betonen, en hopen dat het goed met je gaat
roggemanj: Bedankt voor je toffe en spontane reactie..
Groetjes, johan
|
