|
< terug
Créme glacé
Wezenloos staart hij door het raam naar de spelende kinderen.
De weergoden hadden hen voorzien van een wit speeltapijt, wel twintig centimeter dik.
Her en der werd het goedje opgerold tot grote ijskoude bollen, die dan
netjes op elkaar werden gezet.
Hij glimlachte even.
Het deed hem een beetje denken aan zijn schepje, dat na al die jaren de vorm van zijn hand had aangenomen. Daarmee kon hij in een haal, het perfecte bolletje ijs scheppen. Vanille, pistache, aardbei of chocolade het maakte niet uit welke smaak, de mooiste ijsbolletjes van het dorp...kwamen van zijn hand.
Hij was trots op zijn mooi gevormde ijsjes, zelfs zo trots dat hij soms
stiekem wel eens thuis foto's maakte van zijn welgevormde creaturen.
'Het perfecte ijsje' schreef hij dan als opschrift in het fotoalbum, drie bolletjes op een goudkleurig hoorntje.
Hij liep het huis uit naar zijn schuur, waar zijn ijskar onder een groot zeil lag te rusten na een geweldige zomer.
De geur van was en van de rubber banden vulden zijn longen, toen hij het zeil wegtrok van zijn prachtige driewieler.
De geur...die geur, die sinds zijn vader hem de eerste keer meenam naar deze schuur steeds hetzelfde was gebleven.
'Eens is deze kar van jou jongen', zei zijn vader op een keer.
En dan was hij zo vol van ongeduld, dat hij niet kon wachten tot het "eens" was. De ontelbare keren dat hij vader hielp met het in de was zetten van deze kar was onnoemelijk, en de mijlpaal, toen volle rubber banden luchtbanden werden, was al even onbeschrijfbaar.
Al werd daar in het begin wel over gediscusiëerd.
Na menig keer lek te hebben gereden op het grind voor het smidshuis, was vader eens thuisgekomen met een blauw oog.
Hij had de smid verwijten naar het hoofd gesmeten dat die zijn rondslingerende hoefnagels voor de schuur wel eens mocht opruimen...en in zijn gat mocht steken. Deze uitspraak werd mijn vader niet in dank afgenomen, vandaar het blauwe oog.
Hij glimlachte even bij deze herinnering, en haalde de poetsdoek tevoorschijn.
Iedere dag hetzelfde ritueel, winter of zomer het maakte hem niets uit.
Hij hield van deze kar en zijn verleden...het was zijn leven.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Jezelf overtroffen Mark.
Mark_Vandis: Is't echt? :-)
Groetjes Mark - zwartkopje
Hey Mark,
Mooie overgang van de sneeuw naar de ijsbolletjes.
Hij glimlachte even (ipv glimlachtte)
zijn hoefnagels die rondslingerden => zijn rondslingerende (?) hoefnagels
Een mooi sfeerbeeld met passie voor het beroep.
gr.
zwartkopje
Mark_Vandis: Bedankt voor de verbetering :-)
Groetjes Mark - aquaangel
Hij hield van deze kar en zijn verleden...het is zijn leven.
hield verledentijd
is zijn leven tegenwoordigetijd?
Hij hield van deze kar en zijn verleden...het was zijn leven.
of
Hij hield van deze kar en zijn verleden.. zijn leven.
echt leuk mooi intens verhaaltje Mark xx
Mark_Vandis: Dank je aqua :-)
idd, was
Groetjes Mark - RolandBergeys
Sluit me helemaal aan bij Aqua.
Mark_Vandis: Dan zijn we allemaal tevree :-)
Groetjes Mark - DensPowells
de puntjes zijn er, net zoals jij (ik las allicht verkeerd op't forum), nog steeds!
Mark_Vandis: Bedankt, ja, het hele verhaal had een onverwachte wending waarop ik niet gehoopt had.
Groetjes Mark
|
