Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 064. de missing link en een beffende beunhaas
Even maar aarzelt ze, pruillippend. Dan schiet ze een vernietigende blik naar papa, wiens naam haas is, en gaat me voor naar de grote eikenhouten eettafel. Ik volg haar. Kinderen laten je vaak geen keuze.
Ze heeft een puzzel gemaakt. Ik zie een brede barokke trap die leidt naar een balkon. Tussen de tierlantijntjes van de balustrade dwarrelen muzieknootjes. Bianca Castafiore orkaant uit bek en boezem. Onderaan de trap, tussen de geometrische figuren op de tegelvloer, ligt kapitein Haddock in sterretjes en dollars te vloeken.
- 'Er ontbreekt een stukje', merk ik op.
Mie Pedagogie trekt aan mijn oor. Ik hoor het kind te prijzen voor de achtennegentig andere puzzelstukjes die keurig op hun plek liggen. Balorig ruk ik mijn oor vrij. Kinderen moeten veel geduld hebben met grote mensen; dat zei de Kleine Prins ook al.
De kleine prinses is bij de pinken.
- 'Ja, ja,' schatert ze, terwijl ze haar krullen parmantig achter haar oortjes steekt, 'er is een stuk uit de trap. Daardoor is kapitein Haddock gevald.'
Hoe oud zou ze zijn? Een jaar of zes, zeven? Eén van haar bovenste snijtandjes ontbreekt. Dit zieltje is klaar voor de eerste communie, bereid de missing link op te vangen in het rijk der Verbeelding. Met gratie, dan nog wel!
- 'Ben jij Clarissa?'
- 'Ja, en hoe heet jij?'
- 'Ik ben Tanne van 'Connie'. Ik kom voor je mama. Maar ik ben wat te vroeg. Is ze er nog niet?'
Twee schoudertjes gaan omhoog. Twee paar ogen zoeken soelaas bij de beunhaas die vlijtig in de weer is om mij een zitje te bereiden, door al wat erop ligt op de salontafeltoren te zwieren. Reactie: nul komma nul.
- 'Papa weet ook niet waar mama is,' antwoordt het kind van de rekening, 'hij heeft veel keer gebeld. Maar ze neemt niet op. Misschien is haar telefoon wel kapot.'
De uitslover transformeert. Ik krijg een tirade van excuses en sluiers voorgeschoteld waaruit ik meen te moeten verstaan dat de vrouw des huizes al meer dan vierentwintig uur uithuizig en onbereikbaar is. Mijn socratische demon, incarnatie van het geweten van Anderman, fluistert me in dat de schrijfgodin overuren undercoverarbeid aan het kloppen is bij minnaar nummer tweeëntwintig. Ik laat mij een glas Amaretto - oh, wat een vies en plakkerig seutendrankje- aansmeren en begin te beseffen dat dokter Elio Vansion behoeftig en aan een consult toe is en mij niet zomaar zal laten gaan. Hij stuurt Clarissa naar haar kleurpotloodjes in de keuken, doet mij plaatsnemen in de leeggemaakte fauteuil en schuift bij op een driepikkel. Hoe smal zijn kont is, valt me nu pas goed op.
- 'Tanne van 'Connie' steekt hij moeizaam van wal, 'wat goed dat u hier bent. Ik hoop dat Joy u niet vergeten is en subiet binnenkomt. Ze is… wel, mééstal is ze stipt. Deze afspraak is erg belangrijk voor haar!'
Ik zwijg en wacht lijdzaam af. De blik van de man is naar binnen gericht. Hij schuift heen en weer op het minuscule stoeltje op zoek naar een min of meer comfortabele houding en nipt van zijn glas. Als ervaren interviewbaken weet ik dat nu een lang verhaal volgt. Mijn ogen, oren, neus en voelsprieten schakelen zichzelf aaneen. In mijn hoofd spreidt zich een blanco document, getiteld 'Joy by Elio'. Heel ver weg kan ik nog de echo horen van de vermakelijke, vrolijke, bijna ondeugende stem die mij hierheen heeft gelokt.
- 'Hebt u haar dagboekfragmenten gelezen?'
Dagboekfragmenten? Dagboekfragmenten! Juichen zal Isabelle! Maar ik zit met een ei.
- 'Ik las een drietal pagina's van haar hand, ja,' rek ik de tijd, 'mm… ik was van de veronderstelling uitgegaan dat het om verzonnen feiten ging… al maakt dat misschien niet uit?'
- 'Voor de lezer maakt dat misschien niet uit,' kwebbelt hij, 'maar u, als vertegenwoordiger van uw blad heeft het recht de achterliggende waarheid te kennen. Daar draait het toch om, niet?'
Lap! Geen één die het kan. Geen één die nu eens gewoon zijn verhaal kan doen. Eerst moet de hypocriete eed van Hippocrates gezworen. Dan volgt de akte van berouw. Pas dan het verhaal. En Tanne? Tanne moet credo prevelen en de absolutie op voorhand beloven.
Volgt een knik van mijn kop van Jut. Mechanisch en gewoontegetrouw. Kom op, flebbelventje, bef de waarheid maar eerst wat, vrouw Tanne heeft veel geduld met grote mensen!
feedback van andere lezers- dichtduvel
Een beffer is geen lafaard. Grtz, Jef
Vansion: da's waar dd . beffen is ok. maar de waarheid kun je beter gewoon binnengaan! sommige vrouwen ook. - drebddronefish
Schitterend stukske An, balorig goed, weet jij wel hoeveel alliteraties erin zitten? Veel! Dat alleen al...nog, kan jij nogger?
Noggerend schreef ze een balorig stuk:-)
X
Vansion: ik moet nogger eindigen. voor de poort van de hemel. en toch niet melig. - SabineLuypaert
tjeee kuifje en de befende beunhaas hahaha, vanals ik die Bianca ls, erg ergerg (foei Sabine)
er zitten ferme woordconstruacties in
salontafeltoren is een mooi en leuk woord hahaha
Vansion: salontafeltoren is een autobiografisch verschijnsel ... dat komt ervan als moeder de vrouw regelmatig met haar koppie vol gekkigheid zit ... herkenbaar?
danke - werner
pruillippend, vind ik een schitterend woord, het erotiseert, misschien niet terecht op deze plaats, maar het doet me iets.
Hoe smal zijn kont is, valt me nu pas goed op. , daar zou ik van maken: 'Het valt me nu pas op, hoe smal zijn kont is.' Je kan er misschien net ietsje meer over uitwijden. Het is een kleurig detail, bv eraan toevoegen; 'Ik weet niet wat te denken van dat gereserveed paar billen. Zegt het meer over zijn psyche of over zijn geaardheid? Veiligheidshalve glimlach ik'
Ook de verwijzing naar de petit prince is hier welgeplaatst.
Knap stuk. Doe zo voort. Mijn teksten zijn blijkbaar niet goed, maar ik weet wel wie talent heeft en wie niet.
Vansion: Het personage Elio wens ik niet te 'overtekenen'. Ik wil niet dat zijn persoontje teveel aandacht van de lezer naar zich toehaalt. Toegegeven dat ook mijn fantasie hier nog bladzijden aan zou kunnen toevoegen. Je hebt gelijk, dus, maar niet in het bestek van dit fragment.
Ik heb je verhaal waarrond blijkbaar een hele discussie is ontstaan gemist. Zeer spijtig dat het gewist is. Ik had wel heel graag eens onderzocht in hoeverre de beoordeling ingegeven is door interpretatie (en dus(?) voor rekening van de lezer en niet van de schrijver). Ik had graag meegereageerd, maar dan op grond van de tekst zelf, en niet in het wilde weg.
Ik heb zo'n vermoeden dat men, zoals zo vaak, het onderscheid niet maakt tussen personage, auteur en de mens achter de auteur. Ik weet ook dat men steeds maar weer meningen , bedoelingen en verborgen agenda's zoekt achter wat geschreven wordt. Tja... Je zou van minder geblokkeerd geraken.
Wat dat talent betreft ... Goed kunnen schrijven is nog geen garantie op het maken van een goed boek. Over mijn werk heb ik huizenhoge twijfels; al weet ik wel stilaan wat ik wel en niet kan ... - Ghislaine
Super de luxe Vansion. En jij zegt dat je niet schrijven kan! Als jij het niet kan, wie dan wel? Ik allicht zeker weten niet.
Vansion: Tja, ik kan wel schrijven. Maar dat maakt nog geen goed boek hé ... - verf
votka van 35% is veel geesten rijker dan Amaretto
Vansion: Juist! Vodka is véél geestrijker. Mijn personage houdt meer van malt-whisky. Ze heeft net een kater achter de rug... - DensPowells
Jij hebt ook een haas in je verhaal ;).
In't begin had ik wat last van (pseudo)poetische textdraken. Vele thesaurusiaanse bijvoeglijke woorden en dergelijke, maar daarna ging het vlot en interessant!
Ik had nog even moeite met die fauteuil (die ik associeer met een chique stoel in een herenclub, maar waarvan ik weet dat het ook een gewone zetel is) en de driepikkel in dezelfde (kindvriendelijke) ruimte.
Maar dat is mierenneukerij!
Interesting. Ik wacht nog steeds op de papieren versie ;)
Vansion: Ja, die fauteuil klinkt te burgerlijk. Ik vind dat je een punt hebt!
Ik weet het. Ik schrijf niet alleen inhoud, ook klankserietjes en ritmische structuurtjes. Er zijn er nog die daar niet van houden. En dat is ok. Maar zo wil ik nu eenmaal schrijven. Daar haal ik een deel van mijn genoegen uit. Ook als het geen succes heeft. - aquaangel
smile voor lachende befbaas oh nee beffende beunhaas hahah
juwelen van Bianca Castafiore (Les Bijoux de la Castafiore) is het eenentwintigste album uit de reeks Kuifje en deze heb ik ook gelezen ;)
kus kus heb geen feedback voor u kan geen fouten vinden
wat is flebbelventje?
x
Vansion: een flebbel is een sjaaltje
dankje - ik ga dat album eens zoeken en de tekening bekijken - bestaat écht (maar vervaagd in mijn herinnering) - mss. staan er nog leuke details op... - gono
Dat heb je als je altijd den Dag Allemaal leest hé?
Vansion: noot Dag Allemaal in mijn handen gehad, wel de Flair, speciaal ter voorbereiding op rdx!!! en eerlijk gezegd, 't was minder decadent dan de WEKnack! - koyaanisqatsi
De Beffende Beunhaas... nieuwe Suske en Wiske??
Vansion: Die titeltjes zijn maar voor de lol hé. En hier wat bij het haar getrokken ... kon het niet laten! - rinka
echt, supergoed stuk
er zit een heerlijke spanning in, typisch voor dit verhaal en jouw schrijven
die spanning zit in de taal, in de gebeurtenissen, in het (on-)gezegde, in de ruimte, in de bewegingen van de personages.
geestig titeltje
x
Vansion: Ik heb mijn twijfels over de verkapte monoloog van meneer de beunhaas. Lijkt mij nogal artificieel. Is ook artificieel. Truc om info te dumpen ... Wellicht herwerk ik dat ... - kronos
leuk dat flebbelventje
oh ja, in één van je vorige stukken ben ik vergeten te zeggen hoe knap je rondom het geslachtsorgaan van dokter Hans blijft schrijven om er dan pardoes de lezer mee te confronteren, knap!
ben benieuwd of Joy komt opdagen...
Vansion: Haha ... die Joy ... zul je wel zien ...
Nog een pikant detail. En onnozele logische fout van mij. Mijn zoon heeft het opgemerkt. Een niet gebruikt condoom "bengelt" niet. haha, waarbij de schrijfster verraadt dat ze niet zoveel ervaring heeft met die dingen...
|
