Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 067. de fata morgana van clandestien beddengoed
Mijn medium. Dit keer heet hij Elio Vansion. Eerder John Barclay, Marcel Versonnen, Roger Maris, Cériel Warmoes, Hans Schoenmaker. Hij is anders. Hij zegt het anders. Maar hij zegt hetzelfde. Hij heeft hetzelfde gezien. Het gaat over de vrouw. Het gaat over al wat ik zou moeten zijn en niet ben. Ik luister, gelaten, dapper eigenlijk. Achter mijn oogbol ontsnapt zilt vocht dat binnenskamers, heel discreet, zijn weg zoekt tussen mijn borsten naar mijn buik. Mijn hele wezen maakt misbaar. Ik rouw, ongehoord en ongezien. Terecht.
Wolvinnen rennen door het woud, huilen in de nacht, zoeken voedsel, paren, baren en zogen, vechten voor hun kroost. Wild. Instinctief. Op tijd en stond. Juist.
Bacchanten doen zich te goed aan het lillende vlees van levende dieren. Minnaressen doorwaden ijskoude poelen van verbod. Moeders vermoorden hun kinderen. Courtisanes steken zichzelf in brand. Magdalena brandt als een toorts, kaarsrecht. Antigone houdt stand. Argenis riskeert haar leven voor haar geliefde. Méér dan haar leven, het heil van haar volk, de heiligheid van haar taak. Melisande vergaat op zijn drempel. Melisande vergaat op zijn drempel. Melisande vergaat op Zijn drempel.
Een enorme vuurzee van nooit geleefde Eros overspoelt de ganse globe. En zie: in onvoorstelbare ordeloosheid verloren varen planeten hun banen voorbij. De natuur wreekt zich meedogenloos op elke vrouw die haar oerschaduw negeert, de schaduw op vier poten. En ik, Tanne Vangenechten, specialiste in vrouwenaangelegenheden, ik verdien gestraft te worden en ziel-zonder-lijf eeuwig te blijven rondzwalpen in de poel van zieligheid.
Joy Vansion-Vandepoel, moeder van vijf dochters, heeft zich omgedraaid. Ze ging la loba achterna, dagen, maanden, jaren aan één stuk door. Tussen de soep en de patatten. Tussen haar echtelijke en moederlijke plichten in. In weerwil van de bezwarende omstandigheden. Tegen beter weten in. Tegen de goede smaak in. Tegen de gevestigde normen en waarden in. Het klinkt allemaal heel romantisch, eigenlijk, totdat… totdat puntje bij paaltje komt. Totdat de droom niet meer genoeg heeft aan inbeelding en zichzelf tracht te bevlezen. Tot Joy een kind heeft gebaard comme il faut, een kind heeft gezoogd zoals dat nu eenmaal gaat en oog in oog komt te staan met een lijf dat zijn moederfuncties niet meer uitvoeren kan en zoekt naar daadwerkelijke vervulling. Ze heeft honger. Ze heeft dorst. Ze smacht.
Ik weet wat hij zeggen gaat voor hij op kousenvoetjes to the point komt. Hij lamijnt:
- 'Joy kwam zelfstandig tot het besef dat haar seksualiteit onderontwikkeld was. Dat kon ik moeilijk tegenspreken … gezien mijn beroep…'
Volgt de rest van het couplet in het Frans. De man bezweert mij met zijn blik, prangt mijn aanwezigheid tussen zijn krampachtigheid en zijn openhartigheid in. Ik sla zedig mijn ogen neer. Ik wéét het. Hij hoeft het niet te zeggen. Ik weet dat ze 'het' heeft gezocht in de fata morgana van vreemd, clandestien, anoniem beddengoed. Hij krimpt en kijkt naar zijn glas, maar kan er niet bij, gezien het kleine hoofdje dat op zijn bovenbenen rust.
- 'Ik heb het haar zo gegund! Ik heb haar zo ondersteund in haar zoektocht! Weet je, ik … Maar nu …'
De voormalige haas laat zijn oren hangen. Zijn adamsappel beweegt op en neer. Zijn jukbeenderen priemen doorheen mijn reserve. Zijn schichtigheid ontspoort in radeloosheid. Beide handen rond het kind, dat in slaap gedommeld is, met schokkende schouders en opeen geperste lippen, vervalt hij in een acuut mutisme. Ik zie dat de woorden, ongeformuleerd, in wel duizend zeepbellen opstijgen. Ik neem mijn naaldje, doorprik ze tot ze uiteenspatten. Betekenis blijkt niets dan lucht te zijn.
J.S. Vangenechten, Basistactieken bij het verhoor'*, p. 25, punt 3: "Herhaal de laatste woorden van de ondervraagde en laat de stilte zijn werk doen."
- ' Maar nu?'
- 'Joy is… ze… ze is aan het wegglijden uit het leven van alle dag. Haar gezond verstand is naar de vaantjes. Ze… Het gaat, het gaat écht niet goed met haar…'
Vreemd is dat. Enkele dagen geleden hoorde ik haar stem, fonkelend, tikkeltje ondeugend, sprankelend. Hier klopt iets niet.
- 'Ze klonk zo vrolijk aan de telefoon. Vastberaden ook. Ik had helemaal niet de indruk dat…'
- 'Ik weet het. Naar buiten toe houdt ze zich kranig. Niemand merkt waar ze doorheen gaat. Maar vanbinnen is ze aan het uitteren. Geloof me. Ze … Tja, wel, het vooruitzicht op een zinnige tijdsbesteding zou haar flink wat voorthelpen. Het is bijzonder spijtig dat ze deze afspraak met u vergeten is.'
Buiten giert de wind gemeen tussen de hoge gevels door. Het dakgebinte kreunt en kraakt. Clarissa hoest rauw.
- 'Wel, er is niets verloren. Mocht mevrouw dat wensen, kom ik nog wel een keertje terug.'
Het klinkt hol. Het klinkt ontzettend flauw en leeg. De seksuoloog die zijn eigen partner toelaat lustig op en onder een ander te gaan trainen, haalt de schouders op. Dan staat hij op, voorzichtig, zonder dochterlief te wekken. Hij komt terug met een rode ringmap in de hand, die hij mij bijna plechtig overhandigt.
- 'Dit zijn haar verslagjes. Gerangschikt per partner.'
Ik kijk hem vragend aan. Tot zijn woorden helemaal tot me doordringen. Ik doorblader de eerste bladzijden, herken de teksten die ik gelezen heb. Ze horen bij mannenprofiel nummer één van de eenentwintig, compleet met foto, leeftijd en gebruikelijke rdx-inhoud. Dan sluit ik het geval. Verward. Geschokt zelfs. Verslagen ook.
* zeer onbestaande h.an.dleiding, ontsproten uit het brein van de vader van Tanne, in kerstverpakking en bulkend van de pretlichtjes, opgedragen aan commissarisV, Ghislaine en Kronos.
feedback van andere lezers- ivo
wat een verhaal ! dit is te veel voor een ochtend, hier moet ik rust en tijd nemen zodat ik het kan verwerken, vlot geschreven met heel veel dubbele bodems en stille verwijzingen, jammer dat ik nooit namen onthou, tenzij het niet anders kan ..
Vansion: Ach, Ivo, dit is nu echt wel het fragmentje dat minst geschikt is om apart en los van het voorgaande te lezen. Dit verhaal gaat naar zijn einde... en dit gedeelte bevat een suggestieve résumé van de thematiek aan de hand van alle namen van belangrijke personages die de revue zijn gepasseerd.
Wel fijn dat je de bodems kunt voelen. Bedankt. - koyaanisqatsi
Dat noemen ze dus: toveren met woorden...
Vansion: oh - wel - weetniewazeggen - wel dat de waardering wederkerig is - - Ghislaine
De groei van je hoofdpersonage is werkelijk subliem te noemen. De stille aantijgingen in een vluchtige pennenstreek neergepoot voelt scherper aan, dan een messnede.
Ik voel me gevleid en dank u.
Vansion: blij dat je de 'groei' of ontwikkeling ziet en gevolgd hebt
aantijgingen? Is dat zo? Probeer eigenlijk geen oordelen te vellen, enkel wat te poken en 't één en 't ander te doen oplichten ... Laat de lezers maar oordelen. Als vrijwillige schrijver doe ik daar niet aan. (Een mens moet al genoeg proberen te oordelen in het echt, omdat het nu eenmaal soms niet anders kan...)
Vond het heel leuk die drie "armen der wet" onder ons eens samen onder de kerstboom te zetten, hé ... Misschien zijn er nog in de WH-zaal? - rinka
J. Vansion,
Mooie uiteenwikkeling na het gekantel
ik kan er weinig meer over zeggen
ik laat het bezinken
(en ik heb wél alle voorgaande stukken gelezen...)
groetjes,
J. Vansion
(ook ik heb dat van die kwalijke werking van de pil niet verzonnen hoor
er bestaat een sexleven mét en eentje zónder pil
ik hoor het van velen
ik vind dat redelijk ernstig)
Vansion: Je tss.haakjes: Is ook mijn persoonlijke ervaring! Al beweren de doktoren dat het allemaal inbeelding is ...
Wacht maar een beetje met dat bezinksel. 't Is nog te vroeg. Dirk je wat op voor het vervolg. Na de put volgt de berg. Hoop dat je 'hem' schoon gaat vinden... ;) - feniks
ik lees en slik en slik ... verslik
Vansion: zie FB aan Rinka. Slikken is ok. Verslikken hoeft niet. 't Is nog niet gedaan hé... - commissarisV
Ja gevleid... maar bij het lezen van je teksten word ik me ervan bewust dat ik nog veel zal moeten bijleren om 'rijk der wet' te worden.Ik moet hier echt rinkarinka bijtreden: ik moet dit laten bezinken...ga het straks, net voor het slapengaan nog eens lezen, in pyama en met veel stilte om me heen...dit is ongetwijfeld een uitstekend+ waard.
Vansion: Hou mij niet zo voor 't zotje commi . Draag jij echt een pyjama? Zonde! - gono
Knap!
Vansion: danke - Seppe
Wow, Vansion!
'k Schiet woorden te kort!
"Ach jongen, zolang het maar woorden zijn, is dat niet erg, kijk naar mij, sinds...piep", zeg m'n grootvader altijd.
Vansion: Uw grootvader was een zeer wijze man. Wens je dat de sinds nog lang op zich laat wachten. - drebddronefish
Fel geschreven, je hebt er de hele mythologie en de geschiedenis van het woordenboek bijgeroepen om dit stuk te schrijven en het was goed
Vansion: Ben door het zwaarste heen, Dreb. Ik ga het op mijn gemak doen. Maar wat volgt zal ik met lust schrijven. Heel misschien heb ik dat na dat lastige schrijfjaar toch wel een beetje verdiend???? Hé????
Weet je ... soms denk ik ... al die mensen met schrijfambities ... ze mogen mijne kop hebben ... ze mogen al mijn achtergrond en ervaring gewoon hebben ...
Laat ze maar eens voelen hoe het is ... als je ermee zit... Het is geen keuze...
Groet en zo ... Ik moet je bijlezen. Ik ga dat ook doen. Op een rustig moment ... Bestaan die? Wel ja... soms... - kronos
dat herhalen tijdens een verhoor en stilte laten vallen...doet soms wonderen!
in de tweede paragraaf zou ik Tanne een paar keer plakken aan de beelden die je oproept in plaats van haar achteraan te plaatsen
Vansion: Tweede paragraaf. Tanne voelt zich hier helemaal buiten staan. Misschien kan ik hier Roodkapje voor de eerste keer opvoeren?
|
