naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Mijn compagnon

door roggemanj

Mijn compagnon



Ze wijkt geen meter van mijn zijde, overal waar ik ga is zij ook, wanneer ik richting kast stap waar haar halsketting ligt begint ze al onrustig heen en weer te lopen, ze gaat graag met me op stap, eigenlijk zijn we altijd samen.Wanneer ik 's morgens de overgordijnen open komt ze me al tegemoet, haar achterpootjes één voor één achter zich uitstrekkend.Haar vriendschap is oprecht en gemeend, ze blijft me goedgezind ook al ben ik soms boos op haar, ze blijft geduldig met mij.

Wanneer we vertrekken richting bos kan ik haar moeilijk intomen, ze weet perfect op welk plekje ik haar ketting losmaak, ze spurt dan het lange gras in, op zoek naar alles wat maar beweegt, grommend graaft ze haar neus in een molshoop, als in een versnelde film flitsen haar pootjes om die mol uit te graven.
In het lange gras wipt ze als een mini kangoeroe op de vier pootjes naar omhoog, ondertussen praat ik tegen haar, we zijn echt op elkaar afgestemd, ze kent elke toon van mijn stem en luistert altijd aandachtig naar wat ik zeg.Eens ze echter het spoor te pakken heeft van één of ander stuk wild is er geen houden meer aan, ze laveert bliksemsnel tot ze dicht genoeg is om haar prooi te grijpen, de fazantehen vliegt met een schreeuw op en weet dat haar kuikens gevaar lopen, vanop afstand kijkt ze toe hoe Zienna er eentje bemachtigt...
Het jagen en opsporen zit haar in de genen, ze kan het niet verbergen, ze is een bloedzuivere fox terrier.Met haar stijve krullen voelt ze aan als een ruwe borstel, haar snoet lijkt op die van een teddybeer.
Ze is mijn maatje, mijn metgezel en onbewust heb ik veel aan haar, wanneer mijn stemming het laat afweten slaagt ze erin om me te doen glimlachen, wanneer ze de vijver induikt en omkijkt al wil ze zeggen van kijk hier maar eens naar, weet ik dat ik blij moet zijn omdat ze bij me is.
Terwijl ik dit hier schrijf ligt ze te slapen onder mijn stoel in de tuin, ik aai haar door haar op ijzerdraad lijkende krullen, ze bekijkt me met haar tong uit haar bek, haar kraaloogskes zeggen me dat ze me nooit in de steek zal laten.

feedback van andere lezers

• mobar
  Leuk verhaal over relatie mens en dier.
  Dieren kunnen inderdaad heel aanhankelijk zijn,
  levendig en herkenbaar geschreven.
  
  Groetjes Mobar.
• maartendeman
  Wederom heel graag geschreven. Je hebt een mooie schrijfstijl. ALs je zelf een huisdier gehad hebt, heel herkenbaar. Dieren kunnen inderdaad onvoorwaardelijk voor iemand blijven gaan.
• geertje
  ontroerend
  (ook al houd ik zelf niet zo van dieren in huis...)
  groetjes
  roggemanj: :-)