Volg ons op facebook
|
< terug
6 jaar geleden...
6 jaar geleden…
24/11/06
Het is nu vrijdagavond, morgen zaterdag 25/11/06,
Morgennamiddag gaan we naar de sinterklaasshow,
Weet je nog lieve engel, precies 6 jaar geleden…toen zou ik zaterdag's ook naar een sinterklaasshow gaan met Eline, toen was het komende weekend ook vrij vol gepland…
En nu, idem dito,
En ik ben bang, zo bang, dat d'er iets vreselijks zou gaan gebeuren…
Wat zou d'er dan gebeuren?
Wel ja, 6 jaar geleden, toen was ik me van geen kwaad bewust,
Ik had een week eerder gedroomd dat d'er iets met m'n man zou gebeuren, ik werd geroepen, moest meegaan, iemand bracht me tot bij hem, hij lag naast de rode auto in 't groene gras en z'n benen konden niet meer bewegen…
Wist toen nog niet dat een week later, morgen dus (maar dan 6 jaar geleden, ook trouwens ne zaterdag), de bom zou inslaan…
Er kwam me iemand roepen, die man vroeg nog is dat uwe man daar in 't gras naast die rode auto ? en inderdaad, daar lag hij, half verlamd, niet in staat zichzelf recht te zetten, zich van geen kwaad bewust, de wereld stond meer dan één seconde stil….
En nu, excact zes jaar later, ben ik bang, maar waarvan ?
Het is toch gebeurd toen…
Maar…is nu de eerste keer dat 25 november passeert zonder dat ik echt grote zorgen doormoet, dat wel…
Vorig jaar, was ik ook al wel bij hem weg, maar toen zaten we volop in de perikelen van de scheiding die langs alle kanten werd tegengewerkt…
Dit is 't allereerste jaar dat deze dag passeert zonder al te grote zorgen…
Dus ben blij dat ik eventjes komen schrijven ben kan ik concluderen;;;
Is een mooie conclusie, de eerste verjaardag van 't herseninfarct zonder al te grote zorgen…
Sedert dat bewuste infarct, waardoor ik plotseling met hem van partners veranderde in nog meer mama zijn voor de meisjes omdat papa niet meer papa was van voorheen, en naar voor hem de "verzorger" ipv het maatje, de kameraad, de vrouw van...te zijn…
Wat een leeg bestaan heb ik sedertdien doorstaan?
Zo leeg…
En ik vulde mezelf,
Ik at, want ik had constant honger…
Maar het was geen echte honger,
Het was honger naar liefde
Honger naar een beetje affectie,
Honger naar een lief en teder gebaar,
Honger naar een luisterend oor,
Honger naar een knuffel zomaar,
Honger naar een klein teken van herkenning
Honger naar een sorry na een zoveelste afbreekpartij van hem aan mijn adres
Honger naar….liefde, respect van de man die ooit met mij gehuwd was,
De man wiens verpakking dezelfde bleef, maar die voor de rest zo sterk veranderd was…
Degene waar ik ooit mee huwde stierf die dag…voor mijn gevoel,
Want uiteindelijk degene waar ik ooit mee huwde loopt hier rond op deze planeet,
Is zo, hij is nooit nog geweest zoals voorheen…
En hoe kan je dat aan een normaal verstandelijk volwassen ander vertellen die dit niet doorworsteld heeft ?
Wie kan me verstaan ?
Ik leerde m'n lessen,
Ik werd nog meer volwassen,
Ik zorgde nog meer voor hem,
En nog minder voor mezelf
Dus foutieve volwassenheid kan ik nu concluderen…
De nacht toen diezelfde man me buitengooide…nu anderhalf jaar geleden…toen hij me meer dan twee uren bedreigd had, en ik hem vroeg : "in godsnaam wat doe ik toch verkeerd ?"
De enige zuivere woorden die hij toen sprak waren :
"gij zij veel te zot voor deze wereld, gij zorgt altijd voor een ander, maar nooit voor jezelf"
'k zal deze woorden nooit vergeten, 'k zal ze altijd onthouden,
Steeds meer en meer tracht ik meer goed voor mezelf te zorgen, maar is niet zo'n simpele doelstelling…
Ik leer mezelf elke dag beter kennen,
Om op sommige dagen te concluderen, dat ik weer een heel nieuwe laag van mezelf inga,
Ik heb al heel veel traantjes gelaten sedert die laatste nacht toen hij me op straat wou gooien, en sedert die nacht dat ik jou lieve engel zag, samen met ons moeke en haar ouders,
Jij lieve engel, was de enige levende die ik toen te zien kreeg, samen met de panter, een man die ik ondertussen eventjes mocht ontmoeten…
En van jou lieve engel, kwam die nacht een lichtstraal, en die raakte me in heel m'n wezen, een liefdeskracht overspoelde m'n lichaam en vooral m'n ziel en niets was nog ooit hetzelfde!
Ik kreeg sedertdien ingevingen bij de vleet,
En weet je, lieve engel, telkens ik deze ingevingen volg…kom ik dichter bij mezelf!
Net als toen ik jou die eerste ochtend een mail stuurde met als titeltje…"help"
En diezelfde dag 's avonds een nieuw mailtje met als titeltje…"niet meer bellen naar hier, beslissing genomen"
Een dag later waagde ik de sprong, zonder te weten of deze mails jou bereikt hadden.
Ik moest en zou vluchten, d'er was geen andere uitweg…of 't zou verkeerd uitdraaien, voor mezelf en/of voor de meisjes en/of voor hem.
En weer kwam ik engeltjes tegen…
Ik kom op 't werk aan en vertel m'n ervaringen van de afgelopen dagen aan een fijne, lieve collega, ze vraagt me of ik al een advocaat ken, en ze raadt me iemand aan…ik bel hem op, en hij helpt me met duidelijk juridisch advies…
Maar ik, ik wil m'n man geen pijn doen…
Ik wil niemand pijn doen…
Immers als ik iemand anders pijn doe…wie ben ik dan ?
Dan ben ik net zo min als die ander die mij pijn gedaan heeft of pijn deed …
Bovendien ben ik bang….zo bang, omdat die nacht toen ik jou lieve engel mocht zien en ervaren, die nacht lieten ons moeke en haar ouders me verstaan dat zij voor hem zouden zorgen…
Ik interpreteerde dat als…je man komt naar ons toe, je man zal overgaan…
En aangezien hij dreigde met zelfmoord, meermaals, was ik doodsbenauwd telkens ik dacht aan mijn daden en zijn gevolggeving daaraan…
Dom, besef ik nu…heel dom…
Maar langs de andere kant, ben ik dankbaar dat ik de scheiding op deze rustige, kalme, respectvolle manier heb volbracht…
Het lijkt me dat we d'er alle vier, ikzelf, hij, en vooral de meisjes, de producten van onze liefde, d'er zoveel beter door geworden zijn…
Nuja, 't kan nog wel beter hoor, lieve engel…
Immers, soms ben ik nog veel te moe,
Immers, soms gun ik mezelf nog onvoldoende rust,
Immers, soms kom ik ook nog uit m'n kern,
Maar weet je, lieve engel…'k leg op die momentjes m'n latteke van m'n verwachtingen aan mezelf weer zoveel trappekes te hoog…
Daar waar ik 't latteke voor anderen vrij laag instel…
Ik dien heel dringend met mezelf wat meer mededogen te hebben…
Ik kom uit een heel zware tijd,
Ik heb blutsen en builen, ben gehavend,
Ik verdien die positieve herbronning waar ik nu volop aan bezig ben…
Daarjuist nog heb ik hier zitten huilen,
't was lange tijd geleden dat ik nog zulke zware huilbui doorzwom
't was weer zo overweldigend,
Ik die deze week nog dacht : hey, 'k ben d'erdoor…hier was 't weer, volop overspoeld door zulk immens verdriet…
Een immens verdriet omdat ik mezelf alleen voel,
Alleen en eenzaam…
En nu, na het schrijven van dit epistel…
Besef ik door al die woorden hier zwart op wit neer te tikken,
Ik ben nog nooit zo sterk geweest,
Ook al ben ik soms bang en breekbaar,
Ik LEEF,
Ik LEEF,
Yes, ik leef…
En weet je, lieve engel,
Dit voelt gewoon beangstigend !
Ik heb angst om te leven !
Ik heb angst om te genieten !
En dan…als ik die angst loslaat…dan leef ik…dan geniet ik…mondjesmaat…want zo bang dat dit geluk dan niet voor mij is weggelegd…
Zo bang voor een afwijzing, een neerhaling, een afbreken…
Net of ik verwacht dat…
En dit patroon dien ik los te laten…
Immers niemand verdient het dat iemand je behandeld zoals ik dit ervaren heb in die moeilijkste momenten, destijds met ons moeke en nu de laatste jaren met hem…
Ik ben VRIJ en ik kan gaan leven…finally !!
Dankjewel lieve engel, dankjewel voor je steun, je luisterend oor, je ENGELEN-geduld !
"graag gedaan, lieve vrouw"
"je vecht keihard, je bent dapper en volhardend en ooit zal je ervaren dat die liefde op aarde ook echt zal zijn…never stop dreaming, never stop dreaming…"
" ga nu maar rusten, genoeg doorspartelt voor vandaag…slaapwel lieve vrouw"
feedback van andere lezers- Mark_Vandis
Soms is het een zegen die ingevingen....soms kan je je haren ervan uittrekken.
Sterkte :-)
Groetjes Mark
silesia: soms is het inderdaad niet evident...
soms is het gewoon de moeite om je leven los te laten en te gaan zweven op je ingevingen...
het maakt je leven uiteindelijk zoveel rijker !
ps:dankjewel voor je reactie & durf je ingevingen te vertrouwen...heet wellicht ZELF-vertrouwen - gono
Morgen is er weer een dag hé?
silesia: inderdaad ! elke dag opnieuw krijgt een mens nieuwe kansen om het leven een andere richting uit te sturen,
schrijven is een vorm om achter 't verleden een PUNT te plaatsen
groetjes & dankjewel voor 't lezen van m'n verhaal ! - jbrouns
Yes! LEEF!!! Mooi verhaal, met een mooie boodschap. Mijn God, wat jij hebt moeten doorstaan, maar de beloning is des te groter, een patat van een inzicht rijker! Dood aan de martelaresse! 'foutieve volwassenheid' vind ik een geweldige uitdrukking, daar hebben zoveel mensen last van, blijf maar lekker een beetje kind! Goed, en nu ... SPELEN en LEVEN en LEVEN en SPELEN en ... tralala hopsasa. Grts.
silesia: dankjewel voor de herinnering aan m'n eigen boodschap...
leef en laat je eigen innerlijke kind je de weg tonen naar de juiste volwassenheid..leven, spelen, genieten, dansen..zalig kerstfeest ondertussen !
|
