|
< terug
Rit door de natuur
Traag fiets ik langs het jaagpad, elk detail zie ik weer, van het grasgroene water tot elke ontluikende knop aan de takken..De lentezon doet haar werk..ze schijnt uit alle kracht en verwarmt me, zowel aan de binnen als aan de buitenkant.Een oudere man bekijkt me vanop zijn bankje in de zon, hij maakt aanstalten om een praatje te slaan, ik stop maar al te graag en plof me neer naast hem, volgens hem ben ik iets te brutaal blijkbaar want hij lacht zijn tanden bloot en bekijkt me aandachtig, ik zie hem denken welke brutale vlegel komt er hier nu naast me zitten..het doet me goed te kunnen praten ook al gaat ons gesprek over de meest gewone dingen..ik luister naar de toon van zijn stem en bedenk me welk verhaal er achter zijn gerimpeld gezicht wel zou zitten..ik denk terug aan mijn grootouders en hun gezichten flitsen me aan een hoog tempo voor de geest..ik droom nu over de film waarin de mensen even terug tot leven kwamen wanneer men aan hen dacht...is me altijd bijgebleven..
Het wassende water vind zich een weg door de gigantisch grote deuren van het sas..ze staan opeengeperst en wijken geen duimbreed..ze laten enkel druppelsgewijs een weinig water door..niks ontgaat me en doet me beseffen dat ik op de goeie weg ben, ik terug die mooie dingen in me kan opnemen, ik terug de zon zie..
Aan de vijver gekomen moet ik afstappen, aan deze plek kan ik niet voorbij..het smalle bankje wacht me op en nodigt uit tot uitrusten..ik kijk even op de teller en zie het getal staan welk ik al gefietst heb..er verschijnt een fijne glimlach op mijn lippen..ik ben tevreden..De geluiden uit het aanpalende bos zijn werkelijk oorverdovend te noemen, elk geritsel, elk geluid weerkaatst in de overhangende wilgen aan de waterkant hier.Het gekwetter van vogels, het luide krijsen van de zilverreiger laat me lachen aan de binnenkant..
De stad komt dichterbij en het is even uit met dromen, hier is het opletten geblazen voor die roekelozen die men chauffeurs pleegt te noemen...ik bekijk er een paar met loense blik om hen aan te tonen dat hun rijgedrag me allerminst aanstaat..ik daag uit..wordt stoutmoedig in het verkeer.Hier ben ik de baas..wijken moeten ze, willen of niet..hun glimmende wagentjes zijn hen heilig, dat kan je opmaken aan de meest rare bewegingen die ze maken om me te ontwijken..spottend kijk ik achterom..uitdagend..het is een spel, ik heb er mijn plezier in...ik voel dat ik de bovenhand moet hebben in dingen..is me al zo vaak verteld en op gewezen, veranderen zal ik waarschijnlijk nooit, wil ik ook niet..mijn wil om te domineren verteld me ook dat ik soms te ver ga...ik er een prijs moet voor betalen..
De bloembakken staan gemaakt mooi te zijn, onderweg hiernaartoe heb ik mooiere dingen gezien, van nature mooi..wilde bosanemonen, felgele paardebloemen wispelturig kriskras door elkaar groeiend, de mooiste waterplanten in ondiepe kuilen...klimop die snel wil boven zijn..de jonge brandnetels die hun specifieke geur verspreiden en aangeven dat de grond waarin ze groeien veel te zuur is..
Met de wind in de rug fiets ik terug het pad af..richting Moorsel, zo'n kleine dertig kilometer hiervandaan..de tegenliggende fietsers flitsen me voorbij..ik bekijk hun gezichten..denk heel even na over wie ze zijn..waar ze vandaan komen.
Ik probeer mezelf te bekijken en me in te beelden of dit het nieuwe leven is waar ik al zo lang op wacht..ik moet mezelf zien terug te vinden in dit doolhof van gevoelens..tijd heelt alle wonden bedenk ik me hier..
feedback van andere lezers- mobar
Je hebt een prachtige openhartige persoonlijke schrijfstijl.
Het lezen van de verhalen was voor mij echt genieten.
Welkom bij de club, ik hoop nog veel van je te lezen.
groetjes Mobar
|
