naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Donkere avond

door roggemanj

Het houtvuur knispert zachtjes achter mij terwijl ik dit hier schrijf..buiten is de duisternis reeds ingetreden, ongemerkt en geniepig..de naar omhoog kringelende rook uit de schouwtjes hier in mijn straat wijst erop dat het gure seizoen eraan komt..iedereen weggedoken achter bedampte vensterramen..ieder op zijn eiland.De eenzaamheid van de winter keert elk jaar terug..gewoontes worden terug naar boven gehaald, weer een jaartje voorbij..op weg naar onze eindbestemming..tellen we af of tellen we bij?....

De hond ligt opvallend luid te zuchten onder het houtvuur..voelt hij ook mijn eenzaamheid, mijn leegte vanbinnen..de geur van het gebakken spek hangt nog in het huis dat nu een andere dimensie gekregen heeft vanaf het moment dat ik hier alleen ben achtergebleven, het is nu mijn cocon geworden, mijn toevluchtsoord in donkere dagen..

De mensenmassa stapt gehaast langs me heen..ik probeer me in te beelden waar iedereen nu zo haastig heen moet..ik neem de omgeving in me op en droom erop los...ik ruik de geur van verse wafels in de koude lucht..vele impressies komen en gaan..het zijn er echt teveel om bij te houden maar ik neem ze allemaal waar, hoe vluchtig ze ook zijn.
De luchtballons hingen deze namiddag in een dromerig sfeerbeeld die de hemel was met zijn mistslierten die zich grijs aftekenden tegen de roze kim met zijn ondergaande zon..het zal terug een koude nacht worden..de heldere sterrenhemel zegt het mij..
Ik hoop op een zonnige dag morgen, ik ben zinnens naar de markt te fietsen in een aangrenzend stadje..gewoon om er rond te neuzen, de sfeer op te snuiven van een maandagmorgen ergens in November..ik wil op een terras een lekkere koffie drinken met het winterzonnetje op mijn gelaat, ik doe mijn best om de tijd trager te laten verlopen..ik doe echt mijn best..

feedback van andere lezers

• mobar
  
  Graag gelezen.
  
  groetjes Mobar
• maartendeman
  Mooi geschreven Johan, je beschrijft heel levendig wat er in al je zintuigen omgaat. Een weemoedige tekst over alleen zijn, maar ook over hoop.
• maridava
  onder het houtvuur ... niet beter voor het haardvuur?
  Trouwens ik vind de ganse zin nogal verwarrend, vooral met het tussenwerpsel van de geur van het gebakken spek.
  
  Ik mis de overgang tussen het thuiszitten en de mensenmassa die langs je rondloopt.
  Maridava
  roggemanj: ik diep die dingen niet zover uit, het gaat er hem alleen over dat ik mijn gevoelens op papier kan zetten.Toch bedankt voor je reactie.
• geertje
  MOOOIIII
  groetjes van een zotteke dat (denkt te weten) wat liefde is...
  roggemanj: :-)