Volg ons op facebook
|
< terug
Gruwel - Hoofdstuk X - bekentenis
'Ik moet je wat bekennen' zegt Gidéon.
Wat dan?
Nou, het is bijna halfduister. Nog een kwartiertje en we gaan aan wal. Raphaël zegt me dat ik het je nu moet vertellen.
Wat dan? Wat moet je me vertellen?
Het was altijd al een ongelijke strijd. Is je nooit opgevallen hoeveel voldoening wij hadden in het feit dat jij alle raadsels voor ons oploste?
Over wat heb je het nou? En wat sta je daar zo te draaien man. Spreek op of zwijg, maar sta daar niet te lullen. Die machine is niet zomaar defect geraakt, dat had een klein kind wel begrepen. En dat jullie niet zuiver op de graat zijn snapte ik ook al wel. Maar wat is er dan zo verschrikkelijk belangrijk dat je me nu moet vertellen. Nog enkele tellen en we kunnen naar huis?
Wel,- en hij draaide op de ballen van zijn voeten- Raphaël werkt in opdracht van de politie. Die hadden die bende van de schipper al lang in het vizier… tot jij je kwam bemoeien.
Ik geloofde mijn oren niet. En wat heb jij daar dan mee te zien?
Ik, -stamelt Gidèon- moest jou in de buurt houden en brieven aan Raphaël.
Wat? Ben jij een spion? Jij, ..jij… jij… lelijke bedrieger, jij..gemenerik…valsaard, jij vuil stuk vreten. Jij..jij…
Ma..maar, we bedoelde het niet slecht, en alles is nu toch op zijn pootjes geva..
Gevallen? JA? GEVALLEN JA? Voor hetzelfde geld waren we mosdood geweest. Waar zit jij met je gedachten? Of doet de veiligheid van een weerloze burger er niet meer toe bij die meesterlijke instanties van jullie.
Een vriendelijk geluid van de stootbanden die tegen het ponton duwden gaf aan dat we aan wal konden.
'Uit mijn weg!' Bries ik, 'dat ik jullie nooit meer hoef te zien.'
Jamaar lieverd, laten we er even over praten.
PRATEN? Praten had je al drie dagen kunnen doen, nu bekijk je het maar met je vriendjes. En durf me niet te bellen de eerste uren,
Ik stamp het ponton af, een gepijnde blik in mijn rug voelend. 'Verdomme. Weer roet in mijn ogen laten werpen door de eerste de beste gebruinde veertiger die drie vriendelijke zinnen spreekt', spreek ik mezelf woedend toe. 'Dom!Dom!Dom.'
Mijn mobiel rinkelt, ik duw hem af. Tot vier keer toe. 'Snappen die paljassen nu niet dat ze..'
'Die!Die! Dienaaaaaaaaaahhhh', klinkt het over het water.
Geïrriteerd zoek ik de bron van dit havenlawaai.
'Dinaah!'
Ik ontwaar een rennende gestalte. Het blijkt Chloë te zijn. 'Dinnaaah', blijft ze maar roepen. Ze rent op me toe en stopt hijgend en steunend, wijl ze krampachtig tracht enkele woorden uit te brengen.
'Ja , ik wacht wel even, zet je even. Gut zeg, neem eerst een hap adem, straks stik je zowat?'
Ze grabbelt naar haar tasje, ik begrijp meteen de geste. Vlug duik ik in mijn tas, vis er mijn Ventolin uit en steek hem haar toe. Dankbaar neemt ze een puf en gaat zitten, helemaal blozend en opgewonden.
'Kind toch, zo hardlopen is helemaal niet goed voor je, straks blijf je er nog in.' Met een krakende stem brengt ze uiteindelijk een ietwat verstaanbaar relaas. 'We hebben geen tijd te verliezen. De schipper en zijn trawanten hebben het op Gidéon en Raph gemunt!'
'Maar neen, de Schipper en zijn crew, die zijn nog wel enkele dagen zoet hoor voor die weer aan wal raken.'
'Neen!' Gilt Chloë bijna -zo goed en zo kwaad dat kon- 'De radio werkte nog, Toen ik met Elke in jouw kleerkast dook op jouw kamer onderschepten we een boodschap, je ciebie stond nog op. Ze hebben nog een handlanger! We hebben het gehoord. Hij ging zich van Raph en Gideon ontdoen! Dinah, we moeten iets doen! -ze schudde aan mij lijf en klonk haast hysterisch.-
Chloë was niet de persoon die leugens uit haar duim zoog en wat als de twee echt in gevaar waren? Boos als ik ben op de mannen kan ik hen toch niets laten overkomen. Mijn brein werkt op volle kracht en de ene vraag na de andere dient zich aan. Maar hoe konden zij weten dat die twee geen gewone burgers waren?
Chloë trekt me mee, nog steeds hijgend,… 'kom, kom geen tijd te verliezen'
Mijn hersens draaien, wikken en wegen. 'Wie kon had die bende hebben ingelicht? Wie was er op de hoogte van zowel mijn als hun doen en laten?' Langzaam dringt de verschrikkelijk waarheid tot me door. Ongeloof doet me even stoppen met lopen, tot ik een ruk aan mijn arm voel. Dit kon niet, er moest een andere oplossing zijn. Dit was onnatuurlijk.
Aan de sloep aangekomen zag Chloë meteen dat we te laat waren. Ze trekt me een boot eerder achter de boeg. 'Wacht hier!' spreek ik haar streng toe en duw mijn gsm in haar handen. Als ik binnen tien minuten niet terug ben dan bel je pa. Ze bekijkt me met grote schrikogen. Ik laat mijn tasje bij haar en steek de puffer in haar vrije hand.
Aan bakboord sluip ik over de reling, me volop fixerend op de stemmen van Gidéon, Philip Raphaël en een niet echt onbekende stem. Gatver, ik hoopte zo erg dat ik het mis had, maar hoe dichter ik kwam, hoe duidelijker ik de stemmen hoor, en hoe zekerder ik me voel worden.
....
feedback van andere lezers- ivo
hier zit vaart en verhaal in ademloos gelezen
SabineLuypaert: oi ademloos (smile) das gevaarlijk hoor ;)
dankjewel (smile) - gono
2x ik in laatste zinnetje?
Knap hoor!
SabineLuypaert: ja (bloos) kheb ze er uitgevist,
dankjewel :-d - RolandBergeys
morsdood, niet mosdood.
Knap, hoor!
SabineLuypaert: oi, mijn er van zijnen sus gevallen, (ik moet toch steeds een fout hebben he)
heel erg bedankt om ze er uit te vissen (smile) - Theo_Roosen
Boos asl ? Moet dat niet zijn als ?
Zal die vorige afleveringen ook eens lezen. Je wodt als lezer wel meegesleept in je verhaal en dat is toch bedoeling, veronderstel ik ? Aspe achterna ? Mag ik dan een handtekening van jouw ?
SabineLuypaert: ik moet even toegeven dat ik het middenstuk nog moet schrijven (bloos) van nen omgekeerde wereld gesproken he;)
hopelijk lukt het me, k zag miami vive beelden voor me (grinnikt)
dank je wel, tvervolg hierop komt er aan - kapiteinsebbos
ik hou van zee
maar niet van het bootje
tenzij...het huwelijksbootje met ...ja, bloos maar al :-)
dikke knuffel!
-x-
SabineLuypaert: oei ja kwas al bezig te blozen :P
heel erg merciekes he,
met terugknuffel
|
