naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

m'n kind

door silesia

M'n kind huilt

M'n kind huilde vanavond, omdat papa en mama niet meer samen kunnen zijn !
M'n kind huilde vanavond, omdat ze al zo jong zulk verdriet moest doorstaan,
M'n kind huilde vanavond, en m'n ziel huilde met haar mee,
M'n kind huilde vanavond, terwijl ze me vroeg : waarom mama, waarom ?

En ja,

Wat kan ik mijn kind dan vertellen ?

Geen sprookje !

Zo is 't leven nu eenmaal niet, geen sprookje…

'k vertelde haar…
Dit is nu eenmaal een deeltje van 't leven,
Het leven van voor papa's zware ziekte, dat wenste zij terug,
Ze wenste dat dit alles ons nooit overkomen was…
Ze wenste dat dit alles gewoon een nachtmerrie was geweest…
Ze wenste en ze huilde, omdat ze al op zulke prille leeftijd beseft dat haar wensen onvervuld zullen blijven…

Waarom mama, waarom toch, waarom bij ons ? waarom mama ?

M'n kind huilde, ik trok haar op m'n schoot, en huilde zachtjes met haar mee…

Immers, deze vragen spoken soms nog door m'n hoofd,
Waarom toch, waarom toch bij ons ?
Waarom werd een normaal gewoon gezinnetje als het onze door zulk noodlot getroffen ?
Waarom toch, waarom toch…

M'n kind huilde, ik troostte haar,
M'n tranen huilden met haar mee, haar zusje kroop mee dicht tegen ons aan…
Een nieuw klein bang geamputeerd gezinnetje huilt stilletjes samen…

Ik troost m'n meisjes…
Immers het leven van voor papa's herseninfarct…kan niet meer !
Het leven is nu eenmaal zo !

Ik druk m'n kind zachtjes tegen me aan…en merk dat m'n kind al groot aan 't worden is…
Om een beetje later te concluderen…m'n kind is al groots in haar zijn, als ze me later door haar traantjes heen laat weten…na regen komt zonneschijn hé mama !

Ik kijk haar aan, en knik met alle liefde in m'n hart !
Ja kindje, zeker weten, na regen komt zonneschijn…

feedback van andere lezers

• ivo
  een barstende relatie en echtscheiding is en blijft traumatisch ... wat er ook van gezegd wordt
• gono
  Waar is je liefde voor hem gebleven?
  silesia: je vraag doet me denken,
  je vraag doet me voelen,
  is pijnlijk te constateren dat die liefde nog steeds in m'n hart zit, doch onmogelijk in het leven nog tot uiting kan komen, immers liefde en angst is een onmogelijke opgave !
  'k ga 't laten bezinken, nieuwe tekst lijkt in de maak..
  ook al is 't confronterend, toch bedankt voor je feedback !