Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 073. schuilen doe je zo
Een grondig stortbad reinigt het verse kadaver. De regenweelde krijgt er iets sereens door. Op afgeschaft leven maakt de dood geen enkele indruk meer. Beweging houdt afgemaakt op en wordt ontbonden. Angst schakelt zichzelf uit en verblijft. Een geruststellende gedachte al bij al, met zegen opgeluisterd.
- 'Kom, we gaan schuilen', commandeert de wachter van het bos.
- 'Ja.' Het klinkt vanzelfsprekend. Het is vanzelfsprekend.
Er is maar één weg naar de bewoonde wereld en ik volg hem. Als een kind. Ik kan hem nauwelijks bijhouden. De aarden weg is zompig. Bij elke pas zak ik dieper weg. Mijn jeans is zwaar en biedt weerwerk. Mijn spieren zijn koud en stram. Mijn adem is haast op.
Halverwege kijkt hij om, de held, op rubberlaarzen en in comfortabel Lafuma-tenue
Hij lacht. Lacht hij mij uit? Dan komt de berg naar Mozes.
- 'Klim op mijn rug', zegt hij.
Ik negeer het gebod. Ik ben veertig en geen kind meer. Lenig strekt hij zijn lange armen achterwaarts, pakt mij net boven de knieholtes vast en hijst mij waar hij mij hebben wil. Bibberend laat ik mijn hoofd -rood kapje inclusief- tegen zijn rug rusten.
Ik verzeil in zijn huis als een uit de kreek gesukkelde marmot: lekkend, klappertandend, door en door koud, miezerig en vreselijk schuw. Met de handdoek die hij mij toegooit, verberg ik mijn gezicht. Ik hoor hoe hij zijn laarzen uittrekt en zijn jas losknoopt, en buk mij om mijn veters los te maken. Wat me natuurlijk niet lukt. Afgang.
- 'Laat dat maar, kom', zegt hij en ik gehoorzaam.
Met druipend staartje tussen de benen volg ik hem door de gang, de woonkamer in.
De manier waarop hij houtblokken in de haard legt, pakt mij in. Zwijgend, bedachtzaam, zorgvuldig en precies schikt hij ze één voor één. Zoals ik dat met woorden doe, maar dan handig en zelfzeker. Op mij slaat hij geen acht. Hij werkt geconcentreerd en ernstig. Ik huiver. Zie mij hier staan in het huis van een vreemde vent, overgeleverd aan zijn welwillendheid … of… willekeur. Zijn fysieke overmacht heb ik daarnet aan den lijve ondervonden. Waarom ben ik hem zo onderdanig gevolgd? De kou maakt zich van mij meester. Ik bijt mijn tanden straf op elkaar om toch maar niet te klappertanden. Ik schuil tegen wil en dank.
Eens de vlam erin droogt hij zijn gezicht en zijn haren, die zijn getaande gezicht met grillige tekeningen omkaderen. Ze zijn donkerblond met her en der een roodoranje gloed. Of komt dat door het vuur? Hij monstert mij, breeduit grijnzend. Ik kijk hem ongewild in de bek. Zijn bovenste rij tanden vormt een rechte lijn, boogloos: gebit in koelbloedige slagorde. Dan gaat hij weg. Ik hoor de scharnieren van een kast. Hij komt terug met een gestreept flanellen mannenhemd.
- 'Hier,' zegt hij, 'trek iets droogs aan.' Ik meen een Engelse tongval te herkennen.
Ik reageer niet. Sta te bibberen als een onnozel lam. Taxeer mijn eigen voorkomen als doorweekt, losgeweekt, week. Zoek wanhopig in mijn hoofd naar een leugen die weerbaarheid moet veinzen. Maar vind er geen. De man bloost en staat daar in al zijn glorie alsof hij net vanonder de douche komt.
- 'Wil je een kom warme soep?'
- 'Oh ja!'
Het mocht de duivel zelf zijn geweest die mij dit aanbod deed in ruil voor om het even wat: mijn ziel, mijn leven, zelfs mijn lichaam. Er is niets waarin ik nu meer zin heb dan in warme soep. Alweer lacht hij. Triomfantelijk. Hij heeft gescoord en ik … ik pik het niet. Als ik straks naar huis ga, zal ik hem betalen. Met geld. Hem aldus vernederen en op zijn plaats zetten. Denk ik. Balorig. Maar mijn maag heeft het woord warme soep geregistreerd en het vuur likt mijn vel weldoend.
Mijn gastheer is nog maar net in de keuken -ik hoor een kraan lopen en gerommel met potten- of ik kleed mij uit. Zelfs mijn behaatje is doorweekt. Drooggewreven hul ik me in het veel te wijde hemd dat reikt tot net boven mijn knieën. Dan trek ik schielijk mijn goedkope katoenen slipje uit, drijfnat zoals al de rest, en verstop het met mijn beha slordig onder mijn jeans.
feedback van andere lezers- kronos
lekker wat spanning!
héél wat reacties hier of bekijk ik het mis? zo neen, dan denk ik dat dit komt omdat het wat lichter verteerbaar is en je meer mensen bereikt...
ik zal ze maar niet opnoemen, het zijn er zo veel, maar je brouwt machtige prachtige beeldspraken
en...dat goedkope slipje...goed gevonden...inderdaad, net dan...zéér herkenbaar!
Vansion: ja, je kunt gelijk hebben met dat lichter verteerbaar ... al heeft het aantal lezers ook wel met de titel te maken en ook ... met het eigen leesvolume. Als je de score van de lezer aftrekt van die van de schrijver zul je misschien de beste vinden. Ik zal er niet bij zijn.
Een van de beste hiet is Ewald. Ik zag dat je het voorrecht had door hem gelezen te worden.... - dichtduvel
Ik blijf dit graag lezen, Jef
Vansion: Geen wonder ... den duvel in eigen persoon... ;) - RolandBergeys
Heel mooi, Vansion, en mijn allerbeste wensen voor 2007!
Vansion: Voor jou ook Roland.... zelfs in de regen zingend ... - SabineLuypaert
Ik verzeil in zijn huis als een uit de kreek gesukkelde marmot: lekkend, klappertandend
Vansion: Try it out Sabine! - ivo
prachtig verwoord amai zenne
Vansion: merci zenne - mistral
wat schrijf jij toch prachtig an!!!
Vansion: nooit zo prachtig als het heel soms wel eens is ... schrijven helpt om te herkennen en er niet aan voorbij te gaan - aquaangel
doorweekte behaatje....dat wil ik zien!! :D
kusserdekusxx
Vansion: nooit meegemaakt? ikke wel ... prozaïsch in mijn eigen badkamer - feniks
Je trekt je lezers zó het bos weer in.
Inderdaad, knap geschreven.
Nog een extra komma in deze zin? 'Ik hoor hoe hij zijn laarzen uittrekt en zijn jas losknoopt en buk mij om mijn veters los te maken'
Vansion: Ja. Komma is beter. Schoolvoorbeeld van een komma voor 'en'. Kommafucking the woods? - drebddronefish
Ahaa, daar hebben we Lawrence weer. Ik lees voorgaande stukjes nog wel eens op een onbewaakt moment.
l tt
Vansion: Best dat die man niet meer onder ons is. Hij zou moeten constateren dat de wereld nog geen scheet veranderd is. X - Das
uitstekend! - commissarisV
Nog een kommetje soep an;-)
Vansion: Komt eraan! - Ghislaine
Even onder de pauze gelezen. Die kom soep deed het helemaal.
Vansion: Ja. Het ging door de maag , zoals men zegt. Vraag is of ze er geen spijt van krijgt ... - rinka
heerlijk, zo doorweekt zijn en dan verzorgd worden in de warmte
de weldaad van opdrogende huid, warmte na koude, houtvuur
en soep natuurlijk
volgens mij is hij zelfs nog beter dan Marcel, die wachter van het bos!
(kvroeg me af waarom je het expliciet een goedkoop slipje laat zijn)
Vansion: dat goedkoop slipje? waarom? goeie vraag. ik MOEST dat er precies bijzetten. inspiratie van hogerhand. mss. omdat je die net altijd op het verkeerde moment aanhebt? euhm... ik bedoel... als je niet verwacht dat het uitmaakt ... of zo????
|
