Volg ons op facebook
|
< terug
Sprookje: Tomatreesje
Er was eens, in een groentetuin niet ver hier vandaan, een tomatenplantje.
Dit was op zichzelf helemaal niet zo speciaal, ware het niet dat dit ene tomatenplantje in deze tuin anders was dan de anderen.
Tomatreesje was net als de andere plantjes gezaaid, gestekt en geplant. Alleen groeide zij lang niet zo vlug als haar broertjes en zusjes.
Dit kwam omdat Tomatreesje aan de verkeerde kant van het plantsoentje geplant was. Doordat alle broertjes en zusjes veel meer zon kregen en dus veel harder konden groeien kreeg het arme tomatentreesje steeds minder en minder zonlicht.
De tomaatjes op haar stengels waren dan ook niet meer dan hele kleine groene knikkerbolletjes. En dit terwijl in de rest van de tuin overal al mooie ronde rode vruchtenbolletjes verschenen.
Er waren zelfs tomatenplantjes die Tomatreesje uitlachten met haar groene bolletjes terwijl ze zelf trots hun rode minitomaatjes pronkten. Tomatreesje werd daardoor zo verdrietig, dat ze haar blaadjes liet hangen. Wat de anderen alleen maar leek aan te zetten tot meer plagerijen.
Toen werd Tomatreesje boos. Ze was het moe dat haar gemene zussen haar kindjes uitlachten. Zoals het een echte moeder betaamd, kwam ze op voor haar spruiten. 'Wacht maar!' riep ze boos. 'Mijn tijd komt nog wel en we zullen eens kijken wie dan het hardst zal lachen'. Ondertussen wreef ze met het buitenblad van haar derde tak troostend over het groene kopje van haar onderste spruit.
Maar de andere tomaten bleven groeien. Ze glansden met hun ronde buiken in de zon.
Tomatreesje had door een langdurig tekort aan zonneschijn al drie tomatenkindjes verloren.
Haar moederhart huilde. Enkel een erwtenplantje aan de overkant van het wegeltje troostte haar.
Tomatreesje besloot dat ze veel liever een erwtje wou zijn en zong haar weemoedig lied in eenzaamheid tegen de roodzakkende avondzon.
'Hey! Psssst', fluisterde het erwtje aan de overkant. 'Tomatreesje? Je moet niet huilen hoor. Jouw dag komt echt wel, je zal zien. Mij verging het net zo', troostte het erwtenplantje haar vanaf de overkant van het wegeltje.
Tomatreesje was al lang blij dat iemand met haar een babbeltje wou doen.
Zo werd Tomatreesje stilletjes aan ingewijd in de wijsheden van Erwtelientje.
'Wat een mooie naam heb jij ' zei Tomatreesje vol bewondering.
Toen Erwtelientje gedaan had met haar verhaal stond Tomatreesje met grote oogjes vol bewondering en met haar mond open van verbazing.
'Meen je dat echt?' vroeg Tomatreesje.
'Ja hoor, allemaal echt gebeurd'. sprak Erwtelientje flink.
Tomatreesje was helemaal onder de indruk van het verhaal dat ze net gehoord had. En besloot dat ze genoeg geweend had. Vanaf nu ging ze nooit meer klagen. Zij ging ook flink zijn en wachten tot haar dag kwam. Bijna meteen daarna voelde ze al nieuwe energie door haar stengels stromen.
Op een zonnige morgen, toen iedereen bijna opgedroogd was van zijn dauwbad, kwam een man met gele laarzen en een grote strohoed tussen de groenteperkjes gewandeld.
Hij droeg een grote emmer en kwam bijna recht op het tomatenveldje af.
Een siddering ging door de plantjes.
'Het gaat weer gebeuren!' riep Erwtelientje tussen haar krulletjes naar Tomatreesje. 'Vlug, vlug, maak je zo klein mogelijk'.
Tomatreesje maakte zich zo klein ze kon en schermde haar tomaatjes af met haar buitenbladeren.
Haar grote gemene zus, met de mooie grote rode vruchten, wou niet luisteren en pronkte met de blozende bolle buikjes van haar kroost.
Tomatreesje dacht een schittering in de ogen van de mens te zien, maar was niet zeker. Meteen daarop, zag ze een grote behaarde hand.
'Stil zijn en niet fluisteren' siste Erwtelientje naar Tomatreesje. 'Stop je oorblaadjes dicht en sluit je ogen!'
Te laat.
Een ijselijke gil weerklonk door de moestuin, toen de harige hand de tomaatjes van hun mamaplant rukte.
Door merg en wortel sneden gegil en gehuil van pijn en verdriet.
Na een poosje vertrok de man met zijn emmer, tot boven toe gevuld met tomaatjes.
Hij liet enkel een half geplunderde, huilende moestuin vol gescheiden families achter.
De plantjes naast Tomatreesje stonden nog te trillen als espenblaadjes.
Hier en daar drupte nog wat sap van een afgescheurd takje.
Tomatreesje telde vlug al haar tomaatjes, takken en blaadjes. Zij was nog volledig. Ook haar drie kindjes hingen nog aan hun groeistokjes, zij het een beetje bibberig.
Opeens voelde ze warme stralen op haar vallen.
'Dat voelt lekker' dacht ze. Het was lang geleden dat ze nog echte zonnestralen gevoeld had. Zo lang zelfs dat ze al bijna vergeten was hoe heerlijk dat voelde.
'Nu zouden ook haar kindjes eindelijk kunnen groeien als kool', glimlachte ze verlegen. 'Binnenkort heb ook ik geweldige gezonde roodblozende tomaatjes' dacht ze. Onderwijl streelde ze vertederd met één van haar blaadjes over de bolletjes van haar dochters. Tegen die tijd is het tomatenseizoen voorbij voor boer Snor en dan konden haar kindjes lekker uitrijpen en op de grond vallen. Hun zaadjes konden dan lekker in de grond kruipen en wachten op een nieuwe lente. Haar kroost zou voor nieuwe tomaatjes zorgen volgend jaar. Tomatreesjes borst zwol van trots, maar de kleintjes dienden getroost te worden. Zij verstonden immers niets van die verschrikkelijke geluiden van zo-even.
Tomatreesje zong zacht een wiegelied en Erwtelientje viel in.
Ze zongen en zongen tot de rust in het tomatenperkje langzaam weerkeerde.
Al de andere plantjes wiegden samen mee op de tonen van een zomerbriesje.
en dit was het liedje, laat het ons maar eens een keer samen zingen
Tomatreesje,
dit is je geluksdag
het is niet erg 't kleinste tomaatje te zijn
maar in het zonnetje groei jij
tot een ballonnetje zo blij
tot ook jij blozend groot zal zijn
Tomatreesje,
dit is jouw geluksdag…..
feedback van andere lezers- libo
ik hou van tomatreesje, en vind ze lekker om te eten die liliputters tomatjes mhh
liefs livina
SabineLuypaert: (smile) ik hou ook van tomatreesje, ze is lief he ;)
en ja hmmm die kleinekes jammie
dank je met liefs - ivo
de realiteit zeer mooi in een sprookje vervat ...
iedereen wilt de aandacht die hij verdient.
en je ziet hoe er direct een onderscheid wordt gemaakt.
subliem vertelt
SabineLuypaert: groot bedankt, ook voor de subliem (smile) - RolandBergeys
-Dat was op zich zou ik schrijven;
-Er waren zelfs tomaten... (niet zelf);
-met hun minitomaatjes pronkten (pronken met iets);
-wie dan het hardtst zal lachen (niet wie er dan-);
-geen komma tussen tak en troostend;
-idem tussen wegeltje en troostte;
-pronkte met-;
-komma tussen te zien en maar;
-meteen daarop (niet meteen daaropvolgend) of: Daaropvolgend,
maar dan laat je meteen vallen;
-groeistokjes, (komma) zij het een beetje (niet zei);
-dit was het liedje:
Ik zou dat liedje er overigens niet bij zetten.
Zou ook een meer dan uitstekend geven, maar door die foutjes is dat moeilijk. Het is een prachtig kinderverhaaltje.
SabineLuypaert: Heb alles aangepast behalve de eerste 'pronkten' vond ik net zo leuk beeld, en het liedje want dat is er echt bij nodig, maakt het leuk bij het voorlezen (smile) kindjes zingen vlug mee ondervond ik. Heel hartelijk bedankt - gono
'k Krijg goesting in een koude schotel, 't is proper en alles is dicht hé?
SabineLuypaert: met een goei klutske mayo bij, ik begrijp het helemaal, (loopt ook naar de frigo nu hahaha) - ERWEE
De bedenking van Roland bij het liedje had ik ook.
Maar ik vind het dus wel een uitstekend waard.
Ik zie zo de ogen van vierendertig kleuters in kleermakerszit rondom tante Sabine.
SabineLuypaert: het liedje laat ik, de kindjes zingen mee, dus vind ik het echt nodig dat het er wel staat (smile) vergeef
ja tante sabine spelen vind ik wel leuk hoor, maar tmogen er beetje minder zijn dan 34 ;)
heel groot bedankt - Ghislaine
De kindjes blijven met een juf zoals jij geboeid stil zitten.
SabineLuypaert: hihih 't beperkt hem tot geleende kindjes bij zus en elders zenne, ikke geen juf, wel soms eens voorleesmadam ter gelegenheid zo ;) dank je wel - Theo_Roosen
Een uitstekend mooi sprookje. Wist niet dat je sprookjes kon schrijven. Maar ik val hier dikwijls van de eneverassing in de andere.
SabineLuypaert: ik ben een specialleke zenne, ik durf vanalles en zo, heb vijf sprookjes denk ik en enkele nog uit te typen (kheb een typiste nodig hahah) heel erg bedankt (smile) khoop u nog nekeer ooit in een verrassing te laten vallen dan (smile) - littlefairytale
Ik ga dit eens uitproberen in mijn klasje zes en zevenjarige drakendodershelden en prinsessenmadammen. Ik laat het je weten..;tine
SabineLuypaert: oooo ja (smile) alsjeblieft, ik ben benieuwd (smile)
(springt vreugdedansig;)) - kapiteinsebbos
ik werd zo rood als een tomaat
want ik schrikte me rot want er kwam nest een ongepast bezoek in mijn bureau :-)
rustig, ik ben verhalen van mijn idool aan het lezen!
ongedurige baas: geef me de link eens?
dikke knuffel
-x-
SabineLuypaert: oi als ge maar geen problemen krijgt he, stel je voor dat er een leesverwittiging uitgehangen wordt. Verboden saluneesjes te lezen tijdens de werkuren (smile)
bloost, idool effenaf waaw
wordt stillekes - Linda
Heel vertederend en knap geschreven ! Het kind in mij komt weer boven...'k zou ook in het voorleeskringetje rond tante Sabine willen zitten en met open mond luisteren naar het verhaaltje... :-)
SabineLuypaert: ewel, als ge nog drie liefhebberkes vindt kunnen we een zo een echt voorleeskringetje maken hahaha, heel dank je wel voor de leuke fb (smile)
|
