Volg ons op facebook
|
< terug
Behouden vaart
Het hotel doet een beetje sleets aan. Niet dat het niet goed wordt onderhouden, maar men krijgt een blik terug in de tijd. Het pand staat bol van het antiek, dik in de bijenwas. Aan de bouwstijl te oordelen waarschijnlijk laat in de zeventiende eeuw gebouwd als kantoor of iets van dien aard, want alle kamers hebben verschillende afmetingen. We bevinden ons in het centrum van Lucca, Toscane.
Sinds jaar en dag staat een dame aan de receptie die, als een duur schip aan land wordt gehouden. Ze was dan ook ongehuwd, wellicht had ze nooit een stevige zee bevaren. Haar houding tegenover de gasten is altijd correct geweest. Geen spontane of gemeende glimlach, maar meer een die haar verplichtte haar mond iets te vertrekken door een mondhoek op te tillen tot een licht anatomisch uitziend ongemak. Haar talen waren te verstaan, maar haar invulling op het gebied van omgaan met de tegenwoordige techniek was een ramp.
Door mijn creditcardnummer door te geven bij mijn reservering, kon het hotel, wanneer ik niet zou opdagen, honderd euro in rekening brengen. Bij het uitchecken werd dit bedrag echter in mindering gebracht. De laatste keer werd ik door mijn vriendin vanuit Nederland gebeld. Ze moest vijf maal terug bellen voordat een verbinding met mijn kamer tot stand kwam. Ooit werd ik eens op een stapel van twee weken Volkskranten getrakteerd bij mijn vertrek, ze had ze keurig voor me bewaard. Het schip was dan misschien wel duur, maar van reilen en zeilen had ze weinig verstand. Het zo nu en dan oproepen van een taxi lukte haar wonderwel moeiteloos.
Doordat het hotel tegenover het kleine theater ligt, kon ik de receptioniste op eenvoudige manier uitleggen dat ik voor aanstaande zaterdag een kaartje voor de opera 'Tosca' in mijn bezit wilde hebben. Ditmaal werden twee mondhoeken opgetrokken.
Goddank, het was gelukt, op vrijdag lag mijn toegangsbewijs, op mijn kussen? Wat te doen met deze gang van zaken? Ik had het op twee manieren kunnen interpreteren. Ofwel het schip had mij op waarde geschat en mij duidelijk gemaakt dat een kaartje voor de opera -uitgevoerd in de geboorteplaats van meester Puccini- een unieke gebeurtenis was. Wat ook duidelijk in mijn ogen het geval was. Of had het dure schip zich misschien een klein romantisch zeiltochtje in het vooruitzicht gesteld? Op zaterdagochtend was haar gezicht esthetisch gezien, volledig in evenwicht. Bij het passeren van de balie, op weg naar de ontbijtzaal, begroette ik haar met een gemeend knikje en een 'grazie', ik liep ik snel verder.
Het ontbijt in een hotel is voor mij altijd een feestje, omdat ik in normale doen thuis, dit ritueel steevast over sla, behoudens enkele kopjes espresso. Op vakantie is dat anders. De overige gasten zien er altijd opgewekt wakker uit en ben dan altijd benieuwd of dit mij ook ten deel valt. Ik heb namelijk een hekel aan spiegels. Spiegels, evenals foto's van mezelf bekijk ik slechts bij hoge uitzondering, wanneer bijvoorbeeld een pasfoto moet worden gemaakt voor mijn paspoort of rijbewijs. Vijf jaar geleden ben ik namelijk nogal geschrokken van mijn evenbeeld in zo'n grote rookglazen passpiegel op mijn hotelkamer. Ik bezag mijn ego met een lichte walging en heb er tien minuten met stijgende verbazing naar staan kijken, de teleurstelling nam steeds in mate toe. Wellicht komt dit alles voort door het in hevige mate innemen van luxe voedsel en wijn. Deze ochtend was het niet anders. Warme broodjes en croissants, niet te dun gesneden Parmaham, omelet, marmelade en roomboter stonden voor me klaar en ik heb me er ongegeneerd aan toegegeven.
De overige gasten bleken allen te hebben gedoucht met hotelzeep, er hing een duidelijke lavendelnevel in de ontbijtzaal. Een van de charmante, bejaarde ontbijtkelners verwende me met extreem sterke, stroopachtige espresso, heerlijk. Tijdens dit Goddelijke ontbijt maakte ik een plan voor de rest van de dag. Museum bezoek, en één ding was zeker, de lunch zou ik gebruiken in restaurant 'Vipore', waar een jonge kok, Cesare Casella genaamd, op een eigenwijze manier de sterren van de hemel staat te koken. Na de lunch een dutje doen op de hotelkamer, me opfrissen en me gepast kleden voor het theaterbezoek.
Onder het hotel, aan de kant van het 'Piazza Napoleone' was het restaurant -in verband met de opera- wat eerder geopend dan gebruikelijk. Honger of trek had ik niet, maar ruimte voor wat kaas met een glas witte wijn kon ik er nog wel bij verzinnen. Het restaurant was gevuld met uitsluitend operabezoekers, allen in lang zwart of zwart kostuum. In een hoek van het terras kreeg ik een piepklein tafeltje toebedeeld, ik kreeg wat brood en het glas wijn, de kaas liet even op zich wachten. Ik zat het theaterprogramma door te nemen, toen ik vanuit mijn ooghoek het schip op halve kracht voorbij zag komen, het leek waarachtig wel of ze huilde. Ik kwam half overeind, stak een onzekere arm in de lucht en wilde haar aanroepen. Ik stootte mijn wijn om en besefte dat ik in al die jaren nooit haar naam had gevraagd.
De volgende ochtend miste ik 'mijn' vertrouwde receptioniste aan de balie in de hal van het hotel. Aan een plaatsvervanger vroeg ik wat er gisteravond gebeurd moest zijn, om het schip huilend over straat te zien lopen. De collega maakte me duidelijk, dat teveel klachten over haar waren binnen gekomen. Een diep medelijden voor haar maakte zich van mij meester. Het was niet anders, voor haar was de tijd aangebroken een nieuwe aanlegsteiger te zoeken.
feedback van andere lezers- sabineLuypaert
lavendelnevel is eens choon woord (smile) en deze zin --> Ik bezag mijn ego met een lichte walging
remy: dank je sabine, er zit nog meer in de pen. - ivo
mooi, meeslepend ....
remy: Dank ivo, er volgt meer. - ERWEE
Paar tipjes waardoor enkele zinnen iets meer nadruk krijgen omdat ze belangrijk zijn qua detail:
... begroette ik haar met een gemeend knikje en een 'grazie', ik liep ik snel door. => ... begroette ik haar met een gemeend knikje en een 'grazie'. Ik liep snel verder.
... of dit mij ook ten deel valt, ik heb namelijk een hekel aan spiegels.=> ... of dit mij ook ten deel valt. Ik heb namelijk een hekel aan spiegels.
voor mijn paspoort, of rijbewijs. => geen komma.
Maar zeer vlot stuk is dit.
remy: Dank voor de correcties - Theo_Roosen
Een eevoudig verhaal met behoorlijk wat inhoud ! Het zoeken achter het geheel van behoorlijk gestructurerde zinnnen en woorden kan je als lezer bekoren en boeien. Leuk verhaal, leuke inhoud.
remy: Dank je goed te horen - Ghislaine
Dit in een reisadvertentieblad en het is goed.
remy: Tja, het schip werkte nu eenmaal in een hotel. Ik hoop dat het niet al te verslagmatig is geworden. Evenwel bedankt voor je mening. - aquaangel
gedetailleerd beschreven, mijn Italie liefde gevoed, alleen als ik woorden als Piazza zie staan
waarvoor mijn dank
en ja lavendelnevel wil ik wel eens 'lenen' voor in één van mijn gedichten
uw toestemming graag ;)
xx
remy: Maar natuurlijk, leen zoveel je wilt. Thx. - RolandBergeys
heel leuk, gedetailleerd neergezet
remy: Hée dank Roland - Henny
Leuk die reisverhalen van je. Ik kreeg wel wat medelijden met schip, en dat is een goed teken.
remy: Je bent weer flink aan 't lezen, dank
|
