Volg ons op facebook
|
< terug
Kreupel dier
In de wachtkamer zitten al enkele mensen te wachten in deze dode ruimte, zonder elkaar aan te kijken zitten ze te zuchten alsof hun leven afhangt van dit poosje wachten.De jonge vrouwen bekijken nerveus hun gsm wachtend op een berichtje van alweer iemand die even terloops iets naar ze verstuurd..eigenlijk best om medelijden mee te hebben als je het mij vraagt, in een maatschappij waar er practisch geen communicatie meer is tussen mensen is er nog nooit zo veel rommel verstuurd via deze zogenaamde aangename berichtjes..
Het oude koppel zit stuurs voor zich uit te kijken, in gedachten zitten ze beiden heel ver van hier, hun huid staat strak gespannen over hun beenderig gezicht dat gemoedsrust uitstraalt, en toch zien ze er heel fris uit ondanks hun hoge leeftijd, waarschijnlijk hebben ze hun gelaat gewassen met de groene zeep uit mijn grootmoeders tijd..een lach is er niet te bespeuren bij hen..ze hebben het allemaal gezien, ze hebben het leven leren aanvaarden zoals het is..hard en onverbiddelijk.
Een jonge moeder zit vertederd naar haar kleine spruit te kijken die zich in de vloer laten vallen heeft en onbezorgd met het kleurige speelgoed beginnen spelen is, hij zit in een eigen leefwereld ver van dit alledaagse gedoe.De jonge griet heeft gitzwarte wenkbrauwen en geelblond haar wat er op wijst dat zij ook niet tevreden was met haar aangeboren kleur van haar..ze zit zonder interesse te bladeren in een modeboekje..
Een vrouw van mijn leeftijd weigert me aan te kijken, ze zit getooid als een krijger die naar een toernooi vertrekt, in haar ranke hals prijkt een volgens mij te grote halsketting met bruine parels, haar mondhoeken hangen een beetje door en verwijzen naar iets droevig..ze blijft weigeren van me aan te kijken.
De machine buigt zich over me heen als ware het een robot uit één of andere sciencefiction film, hij neemt foto's van mijn gekneusde knie die me parten speelt na mijn val van eerder deze week..ik huppel rond als een kreupel dier dat hulpeloos lijkt in deze altijd maar sneller wordende maatschappij, iedereen bekijkt me met een blik van medelijden als ik voorbijstrompel..
De verpleegster van dienst herkent mij en komt me met zachte stem een beetje moed inspreken, haar donkere ogen maken me een beetje verlegen, zou ze echt niet kunnen weten wat ik nu denk..mijn mondhoeken verheffen zich een klein beetje als ze me zachtjes de hand schud en afscheid neemt.
Buiten hangt het waterzonnetje koud te zijn in de mist, vlug naar binnen in mijn veilige cocon die m'n huisje nu is in deze barre weersomstandigheden.
feedback van andere lezers- sinneskyn
Leuk omschreven, een noodgedwongen verblijf in de "lege"wachtkamer. sinneskyngroet
roggemanj: leuk om jullie reactie te lezen als nieuweling hier.. - koen
Dag Johan,
Ik pik er hier en daar een zin of passage uit (gelezen van de site).
Het oude koppel zit stuurs voor zich uit te kijken, in gedachten zitten ze beiden heel ver van hier, hun huid staat strak gespannen over hun beenderig gezicht dat gemoedsrust uitstraalt, en toch* zien ze er heel fris uit ondanks hun hoge leeftijd, waarschijnlijk hebben ze hun gelaat gewassen met de groene zeep uit mijn grootmoeders tijd**..een lach is er niet te bespeuren bij hen..***ze hebben het allemaal gezien, ze hebben het leven leren aanvaarden zoals het is..hard en onverbiddelijk.
* ‘En toch’ luidt een tegenstelling in. Waar zit die tegenstelling?
** Is dit sarcastisch bedoeld? Flauw hoor!
*** Jouw leesteken .. (horizontale dubbele punt) bestaat niet.
Een jonge moeder zit vertederd naar haar kleine spruit* te kijken die zich in de vloer laten vallen heeft en onbezorgd met het kleurige speelgoed beginnen spelen is,** hij zit in een eigen leefwereld ver van dit alledaagse gedoe.***De jonge griet heeft gitzwarte**** wenkbrauwen en geelblond haar wat er op wijst dat zij ook niet tevreden was met haar aangeboren kleur van haar..ze zit zonder interesse te bladeren in een modeboekje..
*cliché
** Wat een overladen zin (vijf infinitieven).
*** Welk alledaagse gedoe? Bovendien is deze toevoeging bladvullerij.
*** cliché
Een vrouw van mijn leeftijd weigert me aan te kijken, ze zit getooid als een krijger die naar een toernooi vertrekt, in haar ranke hals prijkt een volgens mij te grote halsketting met bruine parels, haar mondhoeken hangen een beetje door en verwijzen naar iets droevig..ze blijft weigeren van me aan te kijken.*
* Ik ben er nog altijd niet uit of dit een klucht is of iets ernstigs
De machine buigt zich over me heen als ware het een robot uit één of andere sciencefiction film, hij neemt foto's van mijn gekneusde knie die me parten speelt na mijn val van eerder deze week..ik huppel rond als een kreupel dier dat hulpeloos lijkt in deze altijd maar sneller wordende maatschappij*, iedereen bekijkt me met een blik van medelijden als ik voorbijstrompel..
*Sneller in wat? Nietszeggend, toch?
De verpleegster van dienst herkent mij en komt me met zachte stem een beetje moed inspreken, haar donkere ogen maken me een beetje verlegen, zou ze echt niet kunnen weten wat ik nu denk*..mijn mondhoeken verheffen zich een klein beetje als ze me zachtjes de hand schud** en afscheid neemt.
* ik ook niet.
** en als toemaatje een dt-fout
Johan, ik zie dat jij al veel geschreven hebt. Ik hoop dat je betere ‘verhalen' dan dit in huis hebt.
Groet
roggemanj: denk je niet dat het beter is dat jij ergens anders gaat ouwehoeren dan hier op onze site mensen te komen afbreken of ben je één of ander omhooggevallen jochie dat een jaartje of twee langer gestudeerd heeft dan de doorsnee persoon?Ik zou zeggen spreken is zilver en in jouw geval is zwijgen zeker goud waard.
|
