Volg ons op facebook
|
< terug
Gestript
De oversteek naar Engeland verliep ook deze keer niet vlekkeloos. Ik was er al aan gewend, juist ik werd uitgekozen voor een nadere kennismaking met ambtenaren van het gezag. De doorgeroeste Peugeot, mijn lange krullen, ongeschoren gezicht en versleten lederen motorjack, gaven de douanebeambten een extra motivatie.
Een hondje werd in de auto losgelaten om zoveel verdovende middelen op te sporen als het maar kon. Het arme beestje werd danig in verwarring gebracht door de lege verpakkingen van candybars, gevulde koeken en ander welriekende rotzooi. Kwispelend verliet het mijn auto en kreeg de opdracht de kofferruimte te doorzoeken, waar het een nog grotere bende was. Na een kwartier was het er niet in geslaagd ook maar iets te vinden wat Engeland niet in mocht. De dienstdoeners hadden twijfels over het reukorgaan van het vrolijke diertje, het werd ook nog op het motorblok gezet. Mijn tot in den treuren gescande paspoort kreeg ik nog steeds niet terug. Ik vroeg of het nog lang ging duren want ik zag mijn afspraak later die dag de mist in gaan. Een star kijkende agent mompelde iets van;
'Dat merk je vanzelf wel.'
'Ach, u vertrouwt mij niet, de hond niet, mijn paspoort niet, mijn auto niet. Dit kan dus nog wel even duren?'
Mijn opmerking werkte blijkbaar averechts, de hele auto werd gestript. Werkelijk alles werd van en uit de wagen gehaald. Het hondje kreeg op zijn mieter, omdat hij zich mijn sleepkabel als speeltje had toegeëigend.
De Peugeot was inmiddels ontdaan van alle stoelen, de bekleding van de portieren, vloerkleden, hoedenplank en wielen. Ook de stoffering van de kofferbak was verwijderd.
Mijn afspraak kon ik wel vergeten en aan mijn terugtocht naar Holland durfde ik nog niet te denken. Waarschijnlijk was mijn uiterlijk van een dusdanige penozeaard, dat de beambten er niet aanwilden dat het misschien ook mogelijk zou kunnen zijn, dat er géén drugs in de auto aanwezig waren.
Na ruim twee uur controleren en zoeken, staakten zij hun werkzaamheden om... thee te drinken.
Ik kon protesteren zoveel ik wilde, het plotselinge besef van hun ingebakken gevoel voor chauvinisme kreeg voorrang. Nog eens een halfuur later kwam een korte, corpulente vrouw van middelbare leeftijd met een enorme boezem, mijn paspoort terugbrengen. Ik kon mijn ogen niet van haar voorgevel afhouden, ook niet toen ze tegen me sprak. Het scheen allemaal in orde te zijn. Ik sprak haar borsten met klem tegen, mijn auto zag er allerminst in orde uit.
Goddank, bleken op internationaal niveau afspraken te zijn gemaakt, dat onder dergelijke omstandigheden, het voertuig weer in de oorspronkelijke staat moet worden hersteld. In traag tempo en onder veel gezucht, werd de wagen weer in elkaar gezet. Meer dan drie uur had deze belachelijke vertoning geduurd. Maar ik mocht vertrekken in een, in mijn ogen, keurig opgeruimde auto.
feedback van andere lezers- RolandBergeys
-als je het over het hondje hebt, ga je best verder met het ipv hij;
-averechts;
-van een dusdanige aard;
-douanebeambten, of ambtenaren, niet: beambten;
-dat de beambten er niet aanwilden dat... is nogal ongelukkig
uitgedrukt;
-ik kon protesteren zoveel (niet wat) ik wilde;
-bleken er afspraken te zijn gemaakt (niet bleek);
-moest worden hersteld (je bent in het verleden aan het vertellen).
Het kroniekje op zich vind ik wel best leuk, er staan echter wel wat veel stijl-en spellingsfouten in.
remy: Op een aantal punten heb je gelijk, zijn dan ook hersteld, maar een aantal zaken kloppen wel.
-averechts met een s, is spreektaal
-beambte=functionaris, het is duidelijk dat ik bij de douane sta.
-moet worden hersteld klopt. Er zijn afspraken gemaakt (in het verleden) en die moeten worden opgevolgd. Anders hebben de afspraken voor de toekomst geen zin.
Maar in ieder geval dank voor je fb, zeker zinvol. - freke
Mooi verhaal, graag gelezen, nogal best dat je niet vermelde zelf douanier te zijn, of ze hadden zelf je motor volledig ontleed ;-)
Groetjes, Freke.
remy: dank voor het lezen, blij geen ambtenaar te zijn. - SabineLuypaert
tjeee arm wagentje, en dan wachtstress he, jezelf voelen als een halve bandiet die op den duur toch al zou twijfelen of er toch iets niet.... deze zin deed me schateren->Ik sprak haar borsten met klem tegen,(smile)
remy: Dank je Sabine x - Theo_Roosen
Een kort verhaal, maar toch boeiend en krachtig ! geschreven.
remy: Thx, een tussendoortje, te snel geschreven denk ik. - aquaangel
bij averecht twijfelde ik en raadpleegde de Van Dale
ave·recht (bn.)
1 andersom ingestoken [m.b.t. handwerken] => averechts
ave·rechts (bn.)
1 juist tegenovergesteld aan wat men gehoopt of bedoeld had
2 andersom ingestoken [handwerken] => averecht
dus ik denk dat die S er nog wel achter moet
krullend haar, mijn eerste gedachten gingen uit.........naar welke kleur deze krullen dan hebben
dat is goed voor mijj visueel beeld snap je.
Bedankt voor het schrijven x
remy: Ik geef me over, zal er een S achter plakken dank voor de fb. - ivo
een auto van de chickendale's .. gepluimd en wel, maar dat is het verhaal wel degelijk niet ..
remy: Dank je! leuk, die chickendale auto, mijn auto toen toch beter opgeruimd dan mijn humeur. - ERWEE
Leuk om dit dan een tijd later op papier te zetten.
Waarschijnlijk was mijn uiterlijk van een dusdanige penozeaard, dat de beambten er niet aanwilden dat het misschien ook mogelijk zou kunnen zijn, dat er géén drugs in de auto aanwezig waren. = vind ik een onduidelijk zin + aan wilden (?)
remy: Dank voor je commentaar. - Vansion
Ha borsten met klem tegenspreken ... dat wil ik nog wel eens zien.
Leuk stukje, vlot gepend. Later méér!
remy: We zouden een keer kunnen afspreken, Thx voor je fb. - verf
Dat gestrip heb ik frankrijk meegemaakt zoals u weet het land waar geen drugs te vinden zijn
remy: frustrerend hè, thx - Henny
Ze kunnen er wat van... Vooral ongeveer letterlijk in de vuile was en ondergoed snuffelen vond ik erg genant.
remy: Nu wordt ik niet meer zoveel aangehouden als vroeger, gelukkig, thx
|
