|
< terug
Groot geld...
'Sorry mijnheer, heb je echt niets kleiner? Biljetten van honderd euro mogen wij niet langer aanvaarden. Ze zijn onbetrouwbaar geworden!'
'Ja maar, stamel ik nog. Ik kreeg dit briefje net in het Postkantoor als Pensioengeld uitbetaald! Die zijn toch wel te vertrouwen!'
Er is geen lievemoederen aan. Ik ben genoodzaakt mijn portefeuille te doorsnuffelen op zoek naar een briefje van twintig. Nu hopen dat ze ook dit niet weigeren. Kleinere coupures heb ik momenteel niet op zak!
'Het is toch wel erg,' verzink ik in gedachten bij het buitengaan. 'Je raakt je geld haast niet meer kwijt'.
Het is wel degelijk een fenomeen geworden waar we dagelijks mee te maken krijgen! In tientallen winkels en magazijnen vind je steeds vaker de bordjes terug, waarop te lezen valt dat briefjes van honderd, tweehonderd en vijfhonderd euro niet welkom zijn. Je vraagt je dan af waar het nut ligt om deze nog te drukken!
Bij het ontvangen van zo een biljet ben je verplicht om eerst langs je bank te gaan, ze daar vriendelijk verzoeken om het te wisselen in briefjes van vijftig, (nu nog), of twintig. Pas dan kan je terug naar de winkel om de waren die je wenst aan te schaffen te betalen.
Nog even en ik voel mij een crimineel. Het briefje van vijftig en twintig euro zijn dan nog wel 'welkom', toch worden die ook vaker door één of ander machientje gescand op hun echtheid.
Lichte paniek slaat dan ook toe als een biebgeluid weerklinkt na pogingen om mijn laatste briefje van vijftig op 'echtheid' te verifiëren.
Ik voel de blik van de aanschuivende klanten priemen in mijn rug, en het geroezemoes, dat zo-even nog aan de stille kant was neemt angstwekkende vormen aan. 'Sorry mijnheer, heb je geen ander briefje, met dit blijkt wat mis te zijn!' Nog even en ik zet het op een lopen. Mijn bankkaart brengt soelaas en met haastige spoed verwijder ik mij van de 'misdaadplaats'.
Om van de ondergane emoties te bekomen besluit ik ergens een Taverne binnen te gaan en er een tas koffie te drinken. Na het nuttigen ervan vraag ik of ze willen afrekenen en neem alvast een biljet van twintig euro klaar. 'Twee euro, alstublieft, weerklinkt het, maar heb je niets kleiner als hij merkt dat ik met twintig euro wens te betalen?
Ik geef het op, scharrel in mijn broekzak op zoek naar wat muntstukjes. Betaal de verschuldigde som en besluit mij zo spoedig mogelijk een ouderwetse geldbeugel aan te schaffen. Die prop ik dan vol muntstukjes.
Naar verluidt worden deze nog nergens geweigerd.
Nog niet!
feedback van andere lezers- aquaangel
hhahah soms is het wel zo ja......al zou ik graag flappen van honder op zak hebben hoor, dan wissel ik ze graag om..
dannycant: Eerlijk....ik ook wel zenne.... :-)
Bedankt en groeten - ERWEE
Recht toe recht aan beschreven. Soms is het inderdaad niet leuk meer, ook al staat de volgende in een rij dan ook hetzelfde te wachten.
dannycant: Dank daarvoor en groeten.... - ivo
idd de macht van het grote geld is niets voor de kleine man. Want een kleine man met groot geld wordt overal de deur gewezen.
dannycant: Ik zou het niet weten.... :-)
Bedankt en groeten - Theo_Roosen
DE groten betalen nooit met cash geld. Betalen met een bankkaart. Brengt meer op voor de banken. En de kopertjes worden zelfs geweigerd in Nederland. Want die zijn dan weer te rommelig en teklein. Terug onze Belgische franken en de euro's de por op.
dannycant: Ja, terug naar de gewone frank, maar dit zit er wellicht niet meer in.... bedankt en groeten - RolandBergeys
Grappig, Danny, zoals haast altijd.
dannycant: Dank je daarvoor.... groeten - gono
Ik betaal met briefkes van 1000€, nog nooit problemen gehad!
dannycant: Ik moet mijn eerste nog verdienen.... :-)
groeten en bedankt
|
