Volg ons op facebook
|
< terug
Welvaart
Waar is ons overlevingsinstinct gebleven?
In Marokko heb ik in een aftandse Landrover vol deuken de woestijn verkend, zonder GPS. Zo'n auto was daar voor bedoeld. Niet om in de file te staan met airconditioning en een routeplanner, om in ons klein landje de weg naar huis te vinden. Oké, dat is ook overleven, maar toch anders.
Hoe zouden we opkijken, wanneer we voor onze verjaardag een trip van drie weken naar IJsland kregen aangeboden, met een shelter en een kompas, onder voorwaarde wel je schoonmoeder mee te nemen? Dat is pas overleven!
Goddank, ben ik daarvan gespaard gebleven.
Bij de supermarkt je boodschappen doen, is ook een soort van overleven. Gepoetste SUV auto's pikken voor jou een duur betaalde parkeerplaats in. Muntje voor boodschappenwagentje heb je net vandaag niet bij je. Eenmaal binnengelokt door vers gebakken appeltaartgeuren, heb je keus genoeg. Asperges en aardbeien in januari uit landen waarvan je de naam niet kunt uitspreken, geen probleem. Misschien een computer uit de aanbieding vandaag?
Ik ben gelukkig niet in het bezit van een magnetron, dus daarmee is de keus drastisch beperkt. Vlees haal ik bij een slager, vis bij een visboer en zolang het nog kan, brood bij een bakker.
Bij het afrekenen aan de kassa in de supermarkt heb ik drie pasjes nodig, één voor air-miles, één voor eventuele kortingen en één voor de daadwerkelijke betaling. Gelijktijdig dienen ook nog vragen te worden beantwoord over wel of geen zegels, lege-flessen-bonnen en prettige dag verwensingen.
Voor mij stond een dame van in de zeventig. Ook zij diende deze handelingen vrijwel tegelijk uit te voeren, terwijl haar boodschappen tot een soort van afvalhoop werd weggedrukt door de dame achter de kassa.
Achter mij stond een nerveuze huismoeder mijn enkels met een wagentje te bewerken.
Ik besloot de oudere dame te helpen de boodschappen in te pakken.
Toen ik haar biologisch gemanipuleerde tomaten in haar tas deed, kreeg ik de opmerking dat ik de boel ophield. Ik zei niets, maar schonk de caissière een vernietigende blik toe. Waarschijnlijk was haar hoofd uitsluitend bij het aantal kassa-aanslagen, dat haar de medewerkster van de maand konden maken.
Tja, we kopen wat af met z'n allen, al of niet aan houdbaarheid gebonden. Tot voor enkele jaren terug liet men onze neus of honger bepalen wat wel of niet houdbaar was.
In 2005 is in Nederland voor drie miljard euro aan voedsel weggegooid.
Kassa!
feedback van andere lezers- sabine
ALs de industrie en boodschappen 5% goedkoper maakte en de
Airmiles, tijgerzegels, free-bees, kanjerloten, bonuskaarten, voordeelchecks, zegelplakacties, krasloterij, en weet ik veel wat voor andere zooi nog meer achterwege lieten.
was de mens en de wereld veel beter af.
goed verwoord,
remy: Mijn idee, thx - ivo
niet zozeer het weggooien, maar onze mentaliteit over eten is heel erg veranderd. Weggooien is niet altijd slecht, want als er te veel is, dan moet je dat niet gaan dumpen in een streek waar mensen leven van de oogst van zulke producten en kunnen niet eerlijk mee met de dumpinggoederen.
Wij zouden ons moeten realiseren dat al wat we niet echt nodig hebben, om dat te laten liggen. Moeilijk als je zoveel geld hebt om te besteden
remy: We zouden er een flinke boom over kunnen opzetten ivo. Het probleem is niet in een verhaaltje op te lossen. Ik zie alleen, met tranen in de ogen, dat teveel mensen met teveel geld, teveel eten weggooien.
Uiteraard is de politiek een van de boosdoeners, maar wij als consument zouden ons inderdaad wat bewuster moeten zijn. THX - verf
Het plan van Sicco Mansholt namelijk van kleine keuterboeren productieve bedrijven maken is een van de grootste Europese successen Het grote probleem is het conservatieve denken van veel van de nog werkende landbouwers, daarin aangemoedigd door conservatieve macht groepen. Want vele kleine keuterboeren die niet op de trein van de moderniseringen zijn gesprongen wilden niet zomaar stopen met hun soms al eeuwenoud bedrijf . Voor die werden er subsidies uitgevonden. Zoals 17.000 Euro per jaar voor een Europese koe. Die zorgen voor een overaanbod op de Europese markten. We hebben veel politiekers met een grote mond , maar spijtig weinig met een grote moed. Het ergst getroffen zijn de landbouwers van hier die nog altijd geloven in een toekomst die er voor hen niet meer is. Opgefokt door machtige conservatieve krachten die hen, om hun eigen macht veilig te stellen, landbouwers zonder toekomst gouden bergen beloven. En leningen doen aangaan, die bij de gewone landbouwers tot tragedies leid. Wat nog veel erger is. Die investeringen in toekomst gerichte industrieën blokkeert. Het beeld subsidies voor een koe. Subsidies voor het opvreten van die koe. Toekomstgerichte technologieën die het zonder subsidies moeten stellen. Massale overschoten., die het milieu bedreigen
remy: Je deelt mijn standpunt verf. THX - littlefairytale
Een pamflet heet dit geloof ik he?
Consumeren is voor velen een way of life, bittere realiteit jammer genoeg. tine
remy: Dank je tine. - freke
Prachtig aangehaald, één van de problemen van modernisatie, de alomgeprezen mechanisatie, de ondergang van vele jobs en menselijkheid.
groetjes, freke
remy: In belgië is het niet anders dan in Nederland, thx. - RolandBergeys
-daarvan gespaard gebleven, neen?
Leuk verwoord, ik deel je mening.
remy: Je bent mijn tweede mentor, thx. - KOYAANISQATSI
heel herkenbaar (en wraakroepend)
remy: dank je wel - feniks
Bijzonder verhaal. Knap geschreven.
Ik weet niet of je ook van poëzie houdt.
Misschien kan je bij gelegenheid eens één van mijn gedichten lezen en er je mening over geven.
groeten,
Feniks
remy: Zal het zeker doen, ben benieuwd. - Henny
Helaas bezondig ik me ook aan voedsel weggooien. Gewoon omdat door de verpakkingen teveel MOET kopen. Daarom haal ik groente, vlees en brood bij de daarvoor bekende zaken. Goed verhaal waar over nagedacht is.
remy: Dank voor je reactie
|
