Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 077. It's life.
Ik heb het gedáán, denk ik. Ik heb het bedreven. Ik heb het beleden. Alleen weet ik niet wat. 'Het' is groots en machtig. Sublieme en totale compensatie. Kostbaar en zeldzaam. Ik treed buiten mijn oevers, loop over van zijn leven. Mijn bedding is grondig uitgebaggerd en verdiept. Ik ben een vrouw! Geopenbaard.
Neen! Dit is niet wat koppels doen in het echtelijke bed. Anders zouden ze er allemaal niet zo lusteloos en flets bij lopen elke dag. En neen! Dit is niet waarvan de dichters zingen. Wie deel krijgt aan het mysterie is verzegeld en zwijgt.
Ik kijk naar hem. Hoe hij daar ligt. Zo gewoon. Zo naakt. In embryohouding, zijn lippen een vredestreep, zijn oogleden zedig dicht, zijn slapen nakloppend, al zijn spieren ontspannen. Zijn wangen hebben de kleur van de dageraad. Hoe kwetsbaar lijkt hij nu, hoe broos! Zijn linkerhand rust op het koperkleurige hooiland van zijn borst. Met zijn rechter- verbergt hij zijn geslacht, dat nu de onschuld zelve lijkt. Ik hang reikhalzend over de reling van mijn bewustzijn, in het volle besef dat ik nog nooit zoiets schoons, zoiets kuis, zoiets heiligs heb gezien.
Het grote Vermoeden, dat ik sinds mijn prille kindertijd bij mij draag, manifesteert zich: Zie je wel, Tanne. Er is méér dan binnen en buiten. Boven ons beiden blijft de sterre stilstaan. Epifanie. Als de veerman nu langskomt, dan mag hij mij meenemen naar de overkant. Over Jordan. Als maar niet … als maar niet de ontluistering langskomt die overal en altijd op de loer ligt…
Hij opent zijn ogen, glimlacht. En als ik nu wist waar zijn voorraad kannen en kruiken zich bevond, goot ik ze allemaal vol met mijn weelde. Ik beklim een lange trap van radeloos verlangen en vind haar weer, gewikkeld in een kanten kleedje, met rijstpapieren vlerkjes trillend rond haar zo smalle schoudertjes: mijn meisje, mijn meisje van weleer, badend in de prille tover van de andere stilte. Er is iets dat geen pijn meer doet. De aarde druipt van wat het troebel water voor altijd klaren zal.
En het kind vraagt zich af: heb ik dit wel verdiend? Ik heb niet eens mijn best gedaan. Hoe kan ik dit ooit terugbetalen?
Hoe wreed! Nooit blijft een blank blad onbeduimeld. Altijd worden er tekens op geschreven, vlekken op gemorst. Geen lichtstraal bereikt ooit ongefilterd ons netvlies. Alsof er altijd aan alles iets schorten moet. Alsof het goddelijke onder de duim wordt gehouden. Alsof we het recht niet hebben in de contreien van Eden rond te dolen. Het water is te diep. Het kind in ons grondig geschonden. De wereld kan de argeloosheid niet verdragen. Er is een tijd van liefhebben, er is een tijd van …
In een wanhopige poging de simpele knip van de nakende afstand de loef af te steken, verslind ik schrokkerig zijn blik. Ik proef gulpen dankbaarheid, intense tederheid, maar ook iets anders: twijfel? bitterheid? spijt?
- 'Heb je er spijt van?' vraag ik.
- ' In zekere zin,' antwoordt hij en hij kijkt naar omhoog, 'ik dacht dat ik het had gehad, nu ben ik er toch weer mee bezig.'
- 'Waarmee?'
- 'Het leven.'
- 'Het leven!' Ik zeg het hem na. Mijn stem trilt onwezenlijk.
- 'Zo is het, het leven. Je kunt het niet ontlopen. En als je er toch aan ontkomt, kun je al even goed dood zijn. Goed dan, als ik nog eens moet opengebroken worden, laat het dan zo zijn…'*
Zijn stem klinkt onnoemelijk teder en vertrouwd, geurt naar stal en thuis en warme wijn. Ik wéét dat ik nu als vanouds het protocol moet volgen en over liefde moet beginnen memmen. Maar ik vertik het. Ik draai mijn rug naar hem toe. Eigenzinnig. Onwillig. Kruidje-roer-me-wel-maar-nu-even-niet. Ik ben zo aangedaan, zo verpulverd door ontroering dat ik blokkeer. De branding aan lij! Ik wil een sigaret, illusie van houvast, een mast voor mijn losgeslagen, wapperende vlag. Er is geen grond. Er is nooit grond geweest.
Hij valt aan, overrompelt mijn achterkant, bijt zich vast in mijn nekvel.
- 'Harder!' Ik tier het, als gold het een dwangsom.
Maar hij lost en staart mij aan. Perplex. Hij snapt het niet. Ik wil een litteken.
* Fragment uit D.H. Lawrence, 'Lady Chatterley's lover', eigen vertaling ... waarover ik niet tevreden ben. Het origineel vind je in mijn profieltekst. Alle suggesties zijn meer dan welkom.
feedback van andere lezers- kronos
een litteken als straf voor haar bevlekking?
Vansion: Hierop volgde een zin die ik geschrapt heb... Een zin met het woord stigma, als een teken dat wat gebeurd is ECHT is geweest ... Ik heb die zin weggelaten omdat het naar interpretatie ruikt, en dat moet de lezer zelf doen... Misschien mag ik wel iets in die zin suggereren? Ik weet het niet goed. - RolandBergeys
Heel mooi, sensueel, heel poëtisch ook, teder, vlot, aangenaam om lezen.
Vansion: Hé Roland ... je weet dat je minpuntjes, ook subjectieve, gerust mag aanraken hé? Ik kan wel eens allergisch reageren. Laat dat je niet remmen hé! - miepe
Héél erg mooi, boeiend en gevoelig!
Vansion: Wel... euhm ... om jou te citeren: ze zeggen elkaar niet niks. - feniks
Ten volle Vansionaans. Barokke weldaad van de taal. Het thema herkenbaar.
Is het weglatingsteken na rechter(-) niet overbodig. Dacht dat dit enkel gebruikt werd in opsommingen als 'rechter- en linkerhand'. 'Hand' is wel verzwegen, maar wordt nergens herhaald.
Waarschijnlijk is 'over Jordan' een vaste uitdrukking, al wist ik niet dat de Jordaan dezelfde functie heeft als de Styx.
Wat je vertaling betreft, ik wil er wel eens naar kijken. Is 'aangebroken' een mogelijk alternatief voor 'opengebroken'?
Vansion: In de vorige zin staat de linkerhand. Ik weet het niet hoe dat hier moet.
Is uit een joods lied: "My home is over Jordan" ... vluchtelingenkreet ... Denk dat ik dat hier zal schrappen. Te ver gezocht. Nog verder dan over de Styx is niet veel meer te vinden zeker ...
aangebroken? hehehe jij vermooiert alles ... wat lief toch ... maar ... dat staat er niet hé ... - aquaangel
ik typ onhandig met een baby pup op mijn schoot
ga me dus niet verdiepen in een betere engelse vertaling
want mijn engelse bulldog van 2 en half ligt beneden te snurken en de nieuwe franse ligt dus op schoot.
ik vind jouw vertaling niet slecht hoor!
het einde van het litteken vind ik magnefiek.
kus
Vansion: wat een multicul gezinnetje heb je daar :)
dat litteken ... ja ... dan ben ik niet de enige die zoiets in mijn koppie krijg soms misschien...?... - KOYAANISQATSI
mooi
Vansion: Ola. Je bent helemaal gekapitaliseerd vandaag! Waaaaaaaaah. Allé danke... Kuvuande ... - CaptainNorth
Dit geschreven voor...? Ik snap 't wel... maar... het is toch een verhaal die mij nog niet in de kleren zit. Daarom ga ik nu de rest lezen. En blijven lezen...
Vansion: Bij mij is het hoog tijd dat ik eruit geraak. Ben eronder bedolven. Ach ... mss. is het het lezen niet waard... Je zou beter leven dan leven ... Alleen in dit stukkie zat zo een paragraafje dat ... - dichtduvel
Getekend, gestigmatiseerd. Dit meisje wil niet hypocriet doen over haar nieuwe (en definitieve) status. Jef
Vansion: Man, jouw fb is meer waard dan het hele stukje. Het woord stigma komt in de eerste lijn van het vervolg.
Meisjes die niet hypocriet doen, bestaan misschien enkel in onze verbeelding. Tanne is 40 nota bene. - Oscar_Childe
Waarom zou dit het lezen niet waard zijn? Ik ben het levende bewijs dat het tegendeel eerder waar is. Examens ten spijt heb ik (in een klein pauzetje) dit eens gelezen. De beschrijven van de naakte man is om in te lijsten. Wat de vertaling betreft (ook zo dol op vertalingen?), ze is bijlange niet slecht. Ik mis enkel een meer gevatte vertaling van 're-echoed en 'queer thrill'. Maar om zoiets met even veel gevatheid als het origineel te kunnen vertalen, moet je soms heel lang zoeken.
oc
Vansion: Jaaaaaaaaaa. Hey, ik ben in 84 afgestudeerd. Klassieke, dat weet je. En al die jaren heb ik gezocht naar een definitie van "goeie" literatuur. Nu weet ik het misschien. Het is wat niet te vertalen is. Zoals bv. Lucretius. Je hebt gelijk: met die re-echoed moet ik omzichtiger omspringen. En die queer thrill ... pfffffffffff.
Hey, ik wens je succes met je examens. Ha, ik wéét wat het is... Ik heb wel één paardenremedie geërfd van mijn promotor-zaliger (J. IJsewijn). Als je een vertaling moet maken: Besteed de helft van je tijd aan louter traag en woord per woord lezen. En laat gedurende die tijd je pen (en -als dat toegelaten is- je woordenboek) onaangeroerd. Het is verschietachtig om te proberen. Maar het wérkt!
Als je ooit om een mondje Latijn verlegen zit, laat je het maar weten hé. - Lanseloot
Hij opent zijn ogen, glimlacht. En als ik nu wist waar zijn voorraad kannen en kruiken zich bevond, goot ik ze allemaal vol met mijn weelde. Ik beklim een lange trap van radeloos verlangen en vind haar weer, gewikkeld in een kanten kleedje, met rijstpapieren vlerkjes trillend rond haar zo smalle schoudertjes: mijn meisje, mijn meisje van weleer, badend in de prille tover van de andere stilte. Er is iets dat geen pijn meer doet. De aarde druipt van wat het troebel water voor altijd klaren zal. Vansion, toch, dat bekruipt mij als een slang tot in mijn hals. Aargh :-) nee, echt dit vind ik zéér goed geschreven. Lanseloot
Vansion: Je knipt er de (verborgen) poëtiek zo uit. Dichters voelen dat in hun vingertoppen. Jij bent er dus één.
Bedankt voor 't lezen. Ik hoop dat de slang je doet bijten in de appel. De échte. Die niet op papier te vangen is! - SabineLuypaert
uw bedding uitgebaggerd begot (hahah) jee hoe kom je er op. En dan zo een relaas dat nen eenzame mens denk (dju, khad dit niet mogen lezen he op dees uur, raak maar in slaap en al…enfin gesnapt mijn plaatsje wel dankik en dan ineens, als de ijscoman bij hete hemel(smile) en nu zou ik over liefde moeten memmen en KNAL mijn sfeer naar de pijoum hahaha en dan, opengebroken worden, klinkt haast als een hunker zo van , alle ’t is goed, kom omdat ge het zo geil vraagt met dienen blik zal ik me nog eens opofferen (zogezegd) maar dan vervuld van vanalles. Ik weet niet wat hier aan schort maar kga toch effe op zoek naar een horrorverhaal hoor, kwestie van rustige dromen te hebben he straks (smile)
Vansion: Ooit heeft iemand mij gezegd dat ik een pestschrijvertje ben. Omdat ik altijd alles afbreek wat ik zelf opbouw. Euhm. Ik denk dat hersenen de échte pest zijn soms. En je hebt groot gelijk dat je ze buiten spel zet voor je gaat slapen. Bv. met horror. Bij gebrek aan zalige activiteiten. Al heb je recht op die laatste. Natuurlijk. Zoals iedereen. X - sinneskyn
Met het lezen van jouw roman loop ik ellenlang achter,
maar heb de draad weer opgepakt,
..heb iets met vertalingen, misschien kan je er wat mee:
"Ik dacht dat ik het helemaal gehad had. Nu ben ik weer opnieuw begonnen"
"Waarmee?"
"Met leven"
"Leven?" zei ze me na met een vreemd trillende stem
"Dat is het leven", zei hij. "Er is geen ontkomen aan.
En als je er toch aan wilt ontsnappen, dan kun je net zo goed doodgaan.
Dus als ik er weer aan moet geloven, dan moet het maar"
groetjes Hil
Vansion: Oh DANKJE! Daar ben ik wat mee!!!
"eraan geloven" ... dacht ook al aan "voor de bijl moeten"
"net zo goed" is ook beter
etc...
Ik laat dat even bezinken. Moet voortwerken. Moet af in eerste versie. Dan ga ik winterslapen en schrijfvasten. Misschien. Ha ... jij wéét het ook hé... We kunnen plannetjes maken. Maar het laten lopen zoals het loopt is vaak de kunst.
Het is onmogelijk geworden iedereen hier nog te blijven volgen. Ben dus héél blij met je reactie. Jij bent écht op een schitterend niveau aanbeland! Zing het maar uit nu! Energie gaat nooit verloren! - Das
!
Vansion: ... - DeKo
Heel graag gelezen...
Grts, DeKo
Vansion: dat heel graag gehoord!
|
