|
< terug
busverhaaltje
"Stap hier maar af". Ik snapte niet waarom de controleur me verplichtte om hier uit te stappen. Ik had net een stoel gevonden om te gaan zitten. Ik wou nog protesteren, maar ik merkte aan de ogen dat er iets mis was. Nu was er geen enkel element in mijn leven dat iets of wat spannend zou zijn, zodat er geheime opdrachten of speciale missies mijn leven zouden bedreigen. Maar ik had geen zin voor ruzie en ik wist dat de volgende bus zou langskomen, daarom was ik braaf als een schoolkind opgestaan en had ik de bus verlaten. Onbegrijpend had ik de bus nog nagekeken.
Hier stond ik nu, in het midden van een buurt die ik niet kende.
Geen mens liep er door de straat en het was net als een zondagochtend als je naar de bakker moet om warme broodjes en daarnaast bij de slager voor het beleg. Dan heb je ook de straat voor je alleen.
Ik maakte aanstalten om de straat over te steken zodat ik het uitstalraam van de winkel die nog niet open was eens wat beter te kunnen zien en de volgende bus kwam reeds aangereden.
Ik deed teken dat ik mee wou, maar de chauffeur reed gewoon langs me heen, precies of hij had me niet eens gezien.
Hier begreep ik totaal niets van. Ik keek naar mijn horloge er was nog voldoende tijd om te voet te gaan.
Met mijn boekentas in de hand stapte ik dan maar in plaats van naar de overkant in de richting van waar ik moest zijn.
Ik bleef het maar een vreemd verhaal vinden en begon er al een plot in te zien voor een volgend verhaal dat ik toch af moest hebben tegen volgende maand. Het moet je maar overkomen, zomaar gevraagd worden om uit te stappen terwijl ik wel over een geldig vervoersbewijs beschikte. eigenlijk zou ik een reclamatiebrief moeten schrijven naar de Lijn. Dan krijg je wel een beleefdheidsbrief terug, maar of het iets zou veranderden ? De voetreis die ik nu maakte, kon men toch moeilijk vergoeden want ik mocht al sinds een tijdje gratis met de Lijn reizen.
Zo zat ik ooit op de bus naar Turnhout en kwam er een controleur mijn vervoersbewijs bekijken. Ik had pas een nieuwe kaart gekregen om gratis te reizen en ik was dan ook fier om hem het nieuwe ding te laten zien. De controleur bekeek me en vroeg om mijn identiteitskaart. Ik gaf hem mijn identiteitskaart en hij bekeek mijn foto en de gegevens die op het nieuwe pasje stonden en vergeleek de gegevens met elkaar.
Toen vroeg hij mij waarom ik dat nieuwe pasje had. Ik bekeek hem met niet begrijpende ogen en vroeg hem wat hij bedoelde. "Hoe komt het dat jij zo'n kaart hebt ?". Ik was redelijk verrast door deze vraag en vroeg hem of hij dokter was. "Neen, waarom ?" "Moest je dokter zijn, dan zou ik het je misschien vertellen, maar vermits je slechts een controleur bent, doe dan je werk zoals je dat moet doen en controleer de documenten die je ziet en als ze in orde zijn dan moet je me die gewoon teruggeven." . De man keek me heel nijdig aan en zei me dat hij die kaart niet kende. "Dan wordt het hoog tijd dat je terug in opleiding gaat en ik zou dit maar niet te hard zeggen hier in de bus want je maakt je hierdoor torenhoog belachelijk". De tweede controleur kwam erbij staan en bekeek de kaart en ook mijn identiteitskaart en knikte aan zijn pet en gaf alles terug aan mij. Hij had geen woord gezegd, maar had alles wel gehoord. Hij stapte samen met zijn collega van de bus en de zaak was gesloten.
Toch had ik dezelfde dag een brief geschreven naar de Lijn. Ik voelde me net als een profiteur die misbruik zou gemaakt hebben van een recht dat mij rechtmatig was toegewezen Hierop had ik een beleefdheidsbriefje terug gekregen maar of het iets zou veranderd hebben aan de mentaliteit van de controleur ?
Ik betwijfelde dit zeer.
Zo stapte ik eens op de bus aan het Centraalstation van Antwerpen. Ik knikte naar de chauffeur en liep gewoon door. Meestal moet je in de stad je vervoersbewijs niet meer laten zien. Dit neemt allemaal tijd in beslag en de bussen moeten tegenwoordig zo stipt rijden dat hiervoor ook geen tijd meer is.
Na mij stapte nog een mevrouw en ook nog wat later een mijnheer op de bus en ook zij knikte gewoon naar de chauffeur. Net voor de bus ging vertrekken stapte er ook nog een groepje allochtonen op. Enkelen hadden hun abonnement reeds in de lucht, toch één jongen knikte en liep gewoon door.
De chauffeur riep hem terug en vroeg naar zijn vervoersbewijs. De jongen keek verbaasd op, dat was hij totaal niet gewoon en vroeg hem of er iets was ? De man werd heel boos en zei dat hij direct het vervoersbewijs wou zien zoniet moest de jongen maar uitstappen. De jongen aarzelde nog even om zijn portefeuille te nemen en de chauffeur had de deur al terug geopend en hem naar buiten gewezen.
Uiteraard reclameerde de jongen. Ook de anderen die reeds naar achteraan in de bus de zetels hadden gevuld kwamen naar voor. De chauffeur riep doorheen zijn telefoon dat hij bedreigd werd door een bende allochtonen.
De andere passagiers keken elkaar verrast aan en toen de politie met veel lawaai aankwam gereden, maakte de chauffeur een verhaal dat helemaal niet in overeenstemming was met de realiteit die ik had gezien. Ik stond op en sprak een agent aan die ondertussen de jongeren wat aan het kalmeren was. Ik deed in drie lijnen (wat voor mij een uitzondering is) mijn verhaal en de mevrouw die naast me zat knikte hevig met me mee.
Ook de mijnheer die wat later was opgestapt had knikkend gereageerd en vroeg wanneer de bus eindelijk zou vertrekken. De agent fluisterde wat in het oor van zijn collega en beiden stopten met het noteren van de feiten.
Ondertussen waren er ook enkele controleurs gekomen. En ja hoor, wie was erbij. Hij kende me nog en vroeg mijn vervoersbewijs. Toen hij mijn vervoersbewijs zag was het in orde. Iedereen in de bus had een geldig vervoersbewijs en de bus mocht vertrekken.
De agent had mijn identiteitskaart vlug overgeschreven (nu kan dit niet meer, want het adres staat er niet meer op) en had me bedankt voor de informatie. Ook van de dame en de mijnheer waren de gegevens van hun identiteitskaart genoteerd.
De chauffeur zag rood van woede. Hij had ongelijk gekregen bij de agenten en een berisping van de controleurchef.
De bus zwierde met zoveel vaart doorheen de bochten dat we de handvatten niet meer konden loslaten. De mijnheer had nog geroepen tegen de dolle bestuurder van de bus dat hij het wat kalm aan moest doen. Drie halte verder stonden de controleurs terug op de bus en de chauffeur mocht niet meer verder rijden. We moesten wachten op de volgende bus.
Sindsdien had ik haast met geen bus meer gereden, want telkens als ik op een bus stapte, dan vreesde ik ofwel die chauffeur ofwel die controleur te zien.
In tussentijd was ik op de plaats gekomen waar ik moest zijn. Alhoewel stappen voor mij een marteling is, kon ik dat kleine stukje wel aan.
Waarom ik uit de bus werd gezet en die andere bus was doorgereden was me nog steeds een raadsel.
Toen ik terug buitenkwam zocht ik een taxi om naar huis te gaan. Maar plots stopte daar een bus en de chauffeur zei dat ik maar moest instappen.
Blijkbaar was er iets mis gelopen met de programmering van de nieuwe robots of zo, want mijn identiteit was per ongeluk als niet gewenste passagier gemeld. Een verwarring van namen misschien ?
De bus stopte heel bruusk. Ik vloog ver naar voor. Ik was in slaap gevallen en lag nu haast in het middenpad van de bus. In een kort moment zoveel dromen, mensen, ik wist niet dat mijn brein dat kon.
feedback van andere lezers- miepe
zin IN ruzie?
Ik heb al dergelijke dingen mee-gemaakt aan de kassa van de GB in Drogenbos!
Waar die madam zich mee moeide!!
Ik had namelijk zin om de kinderen eens goed te verwennen thuis, zo buiten sinterklaas en zo... toen zei die Tutelbel "Zou je niet beter je kinderen een degelijke opvoeding geven?" Ik had die madam har GB-Micro bijna van haar kassa gehaakt om een oproep te doen aan alle winkelende moeders om mee te oordelen over mijn koopgedrag...
ivo: zo is het ... - verf
zinloos geweld ?
sorij mij comentaar op uw verhaal was verdweenen
maar in uw verhaal waneer u verteld hoe uw broer uw verdedigde
door de frustrasies van uw leraar
wel kinderen soms zeer solider kunen zijn tegenover in hun oogen onrechtvaardiheden knap
xx
uw bus verhaal ook al meegemaakt
maar in 99,9% waaren de bus vervoerders OK
gr...ED
ivo: bedankt voor het verven ... ook voor de score - lin
Heel onderhoudend verhaal. Kon me er helemaal in inleven.
ivo: bedankt Lin - SabineLuypaert
heerlijk stukje dat is zeker, vooral de drie zinnen relaas deden me lachen, helaas zullen er altijd moeilijke mensen zijn he, en ik weet ineens weer waarom ik zo graag met mijn autootje rondhobbel (smile) daar zit geen kaartjesknipper in en erger hahaha. (en nu effe kijken of ik geen fouten geschreven heb want ook ik schrijf verre van foutloos zenne). Ikzelf heb meer problemen met ongelikte beermentaliteiten aan een ontvangstbalie, brrrrr
ivo: dat is al een oud verhaal hoor Sabine, ik was het al vergeten.
bedankt voor je waardering en ik ben blij dat ik je kon doen lachen ..
tot morgen 01/04 (zal er maar een datum bijzetten anders denkt men dat wij elkaar elke maand zagen hahahah).
|
