Volg ons op facebook
|
< terug
Ga ik nu dood, mama...?
(Ter verduidelijking; Is geschreven en voorgedragen ten voordele van een benefiet voor 'Kinderen met Kanker '... )
Dat is een vraag die je als ouder nooit hoopt te horen uit de mond van je eigen kind. Maar helaas, het gebeurt maar al te vaak dat je geconfronteerd wordt met iets wat je helemaal niet verwacht. Iets waarvan jij dacht dat het jouw kind nooit zou overkomen, iets waar je volkomen machteloos tegen bent….
Op een dag wordt jouw kind ziek, zwaar ziek, en na een hele reeks van slopende testen en onderzoeken, omzwervingen van het ene ziekenhuis naar het andere, een dokter hier, specialist ginder, krijg je opeens te horen dat het kanker heeft.
Kanker … Het woord dat je laat trillen op jouw benen, dat jou het gevoel geeft dat de aarde onder je wegglijdt.
Machteloosheid, woede en onbegrip zijn meestal de eerste reacties. Meteen gevolgd door de vragen waarvan en waarom, hoe kon dit zover komen, waarom mijn kind!
Een volwassene die getroffen worden door één of andere vorm van kanker is op zich al erg genoeg, maar als het om een kind gaat en dan nog jouw eigen kind, krijg je zowat het gevoel dat jouw hele wereld in elkaar aan het storten is. Je raakt in schok, voelt de verwarring door het teveel aan informatie die je krijgt en moet het dan ook nog eens aan jouw eigen kind proberen uit te leggen. Een haast onmogelijke opdracht als je weet dat het woord kanker nog steeds tot de taboesfeer behoort en zelfs volwassenen er amper kunnen over praten. Dan besef je ten volle wat het is om zulk vreselijk nieuws aan jouw eigen vlees en bloed te moeten meedelen.
Maar ondanks alles, ongeacht hun leeftijd zijn er wegen om met kinderen te praten over kanker. Wat de behandeling inhoudt en als dit noodzakelijk is, over leven en dood.
Niet alleen erover praten is belangrijk, maar ook naar hen luisteren. Vragen zo goed en zo kwaad mogelijk beantwoorden en ervoor zorgen dat zij de situatie voor een groot deel begrijpen.
Neem ook hun gevoelens serieus! Kinderen kunnen op verschillende manieren reageren op het nieuws dat ze kanker hebben. Dit kan variëren van woede naar droefheid, schuldgevoel, angst, verwarring en frustratie. Dit is niets abnormaal. Laat hen dan ook weten dat ze zich zo mogen voelen. Dat jij je ook zo voelt.
Geef ook altijd eerlijk antwoord op hun vragen, hoe moeilijk ook. Maar als je iets niet weet, zeg het dan!
Dan komt de lange weg van behandeling. Een compleet onbekende gegeven voor het kind en meestal ook voor hun ouders. Kinderen vrezen het onbekende. Ze denken soms dat een situatie veel slechter is dan in de werkelijkheid. Verklaar hen het behandelingsproces op een manier dat gepast is voor hun leeftijd. Op een manier dat zij kunnen begrijpen, maar vergeet daarbij niet dat jouw kind zaken als chemotherapie of bestraling als iets heel slecht ziet omdat de neveneffecten, zoals het verlies van haar en misselijkheid als heel onprettig worden ervaren, wat nog heel zacht is uitgedrukt. Dit geldt evengoed voor volwassenen!
En dan komen de vragen. Mama waarom heb ik zo'n pijn, ik voel mij zo moe, moet ik hier nog lang blijven… ga ik nu dood ?
Neen, gelukkig niet altijd! Heel wat kinderen overleven deze vreselijke ziekte. Maar dan zijn lang nog niet alle problemen achter de rug. Naast de lichamelijke gevolgen zijn er ook sociaal-emotionele gevolgen die in meer of mindere mate de kop op steken.
In de eerste fase overheerst de ziekte alles. Ze zet het hele leven overhoop met spanningen en veel verdriet in een gezin tot gevolg. Het duurt dan ook een hele poos voordat éénieder zijn evenwicht heeft hervonden.
Bij genezing leeft er altijd (gegrond of ongegrond) een grote angst voor de terugkeer van de ziekte. Sommige kinderen trekken zich terug. Vinden moeilijk aansluiting met leeftijdsgenoten. Zij voelen zich anders en lopen zo vaak jaren op hun tenen, totdat de batterij op een dag echt leeg is.
Ze hebben de ziekte dan wel overleefd maar moeten elke verdere dag zien te overleven. De goede maar ook de slechte en jij als ouder hebt dan ook maar één wens. De wens dat jouw kind voor de rest van zijn of haar leven zich genezen en zonder al te veel zorgen elke nacht te ruste kan begeven. Dat het dan langzaam verzinkt in een diepe slaap en zich overgeeft aan zijn dromen …
waar dansende vlammen
in roodgele gloed
geknetter van dennenhout
stiltes breekt
speelt schaduw op muren
een spel met het licht
voelt een kind de warmte
van geborgenheid
en zijn hart in rust
weet wensen vervuld
om de nacht die moet komen
in liefde gehuld
als twinkelende lichtjes
het sterrengefonkel
de kilte verdrijft
uit dromen
van een kind
Ook ik heb kinderen en mag mij heel gelukkig prijzen dat ze allen tot op heden relatief gezond zijn. Want ik mag er niet aan denken dat er eentje mij ooit deze prangende vraag hoeft te stellen. Dat ik daar ooit een antwoord moeten op geven. Want wat kan er erger wezen dan het machteloze gevoel te weten dat jouw kind zwaar ziek blijkt te zijn en je haast niets anders kan doen dan het drogen van zijn traantjes, want …
een kind in tranen
verbergt stille wensen
huilt zacht zijn dromen
onvervuld
het reikt naar sterren
droomt van de zee
ontdekt zijn angsten
aan het eind van de dag
waar duisternis valt
ogen gesloten
een traantje verschijnt
zijn wens verdwijnt
feedback van andere lezers- ivo
heel veel gedachten opmerkingen en raadgevingen door elkaar. Wel mooi om lezen, maar wat mij betreft wat verwarrend.
dannycant: Was voor een benefietavond...voordracht.
Bedankt en groeten - RolandBergeys
-een compleet onbekend gegeven voor het kind, en meestal
ook voor de ouders, lijkt me beter uitgedrukt;
-weet wensen vervuld, d.
Een aangrijpend relaas, ik vraag me af wat je ertoe beweegt om dit neer te zetten - misschien ken je iemand in zo'n geval, of is het sociale bewogenheid op zich?
Mooie (als dat het woord mag wezen) aangrijpende beelden voorts.
dannycant: Dank voor de reactie en verbeteringen... :-)
Groetjes - libo
ben het woord kanker ook tegen gekomen een duivel
onder tussen is alles goed ik begrijp je verhaal
groetjes livina
dannycant: Veel sterkte en bedankt voor jouw reactie..... groeten - ERWEE
Aangrijpend inderdaad, maar zit een beetje met dezelfde vragen als Roland.
dannycant: Voordracht op benefietavond.... staat er ondertussen bij, maar had ik eerder moeten doen...
Bedankt en groeten - gono
Heel goed!
dannycant: Dank daarvoor en groeten
|
