Volg ons op facebook
|
< terug
Stress
Je kunt je afvragen wat er in het leven het meest belangrijke is. Vaak zegt men, leef niet om te werken, maar werk om te leven. Alleen is de vraag, in hoeverre heb je dit zelf in de hand?
Momenteel heb ik besloten om een paar dagen vrijaf te nemen voor mijzelf. Eigenlijk wel erg, 25 jaar oud en al tijd moeten nemen voor mezelf. Nu zit ik thuis, heerlijk zonder plannen, de telefoon blijft uit en ook het veelgebruikte msn zal het een paar dagen zonder mij moeten stellen. Zalig! Dat is het gevoel dat ik momenteel ervaar. Niemand die mij kan storen, niemand die mijn plannen kan wijzigen, echt tijd voor mijn eigen ik.
De laatste maanden waren dan ook vrij hectisch. Ofwel heel vroeg opstaan om weer op tijd in het verre Limburg te staan, ofwel wakker worden van een roommate die er zelf vroeg uitmoet. By the way, die roommate aan wie ik te danken heb dat ik niet nog een uur langer onder de baan moet zijn. Maar, waar komt het eigenlijk op neer, nooit eens deftig kunnen slapen. Je merkt snel, of beter ik merk dit toch snel, dat dit weldra een invloed gaat hebben op je prestaties. En, alles wat je dan ook doet, alles staat in het teken van het werk. De laatste maanden leefde ik dus wel degelijk voor het werk. Ik kan u gerust zeggen, dit is alles behalve een gezonde situatie! U kunt natuurlijk zeggen, ja ok, het is op je tanden bijten, het is het resultaat dat telt. Ja, inderdaad, u hebt gelijk, af en toe moet je eens heel goed kunnen doorzetten om iets te bereiken. De vraag blijft alleen, moet de weegschaal niet in balans zijn? En wanneer kan je besluiten dat de weegschaal niet in balans zal zijn. Is dit na een week, na een maand, na een jaar, of na 5 jaar? Misschien wel pas na 20 jaar? Wanneer moet je kunnen beginnen de vruchten plukken van je inspanningen?
Ik heb in elk geval een pauze ingelast. Het was nodig ook, de laatste dagen en weken was ik zo moe, hoeveel ik ook sliep, ik bleef steeds moe. Naar het schijnt zou dit iets te maken hebben met stress, teveel bezig te zijn met mijn job… 25 jaar en reeds stress! Wat is stress eigenlijk? Hoe lang bestaat het al en hoe lang zal het nog bestaan? Stress, dieren hebben er last van, net als mensen. Zouden planten er ook last van kunnen hebben? Dit zou toch kunnen, stel je eens voor dat je een plant bent. Op een dag, na het vele werk dat je gedaan hebt om onder die hele grote boom toch een beetje zonlicht te kunnen krijgen, en met je kleine worteltjes tegen die grote kolossen in te gaan om ook jouw deel op te eisen, dan, dan plotseling land er zo een klein groen wezentje op je pas ontwikkelde blad. Net dat laatste kleine blaadje, waar je zoveel van je energie hebt ingestopt en waar je zo trots op bent. Nu ja, hallo klein wezentje, welkom. Wat vind je van mijn laatste nieuwe blad? Maar zonder een woord te vragen en zonder ook maar iets te zeggen maakt dat kleine groene wezentje een gebaar naar zijn collega`s en binnen de kortste keren ben je bedolven onder die beestjes. Verdomde luizen! Ga van mijn blad af! Domme, …. Oh neen, het zijn bladluizen! Nu is het natuurlijk te laat. Je bent er al door bedolven, wat nu gedaan? Je wilt wel reageren maar er is niks dat je kan doen… Geef toe, is dat geen reden om als plant last van stress te hebben? Ik denk het wel. Eigenlijk heeft alles en iedereen het recht om stress te hebben en dus ook het recht om er iets aan te doen. Zo heb ik mijzelf nu al een paar dagen min of meer afgezonderd om eens terug op adem te komen. Nu heb ik tijd om dingen te doen die ik al lang heb moeten missen. Eindelijk nog eens tijd om een tekst neer te pennen, eindelijk nog eens tijd om mijn plantjes te verzorgen en ze te ontdoen van die vervelende bladluizen. En zo gebeurt het, doordat ik ga ontstressen komen we in een positieve spiraal terecht, straal ik dit als het ware uit op mijn omgeving. Dankzij mij is dit plantje nu ook niet meer zo gestresseerd, en zal groeien en bloeien en rust uitstralen. Menige diertjes en planten zullen bescherming zoeken in de rust van die plant, en zo blijven we elkaar beïnvloeden.
Neen, ik wil niet werken om te leven, maar ook niet leven om te werken. Ik wil een job doen die ik graag doe, die ik met plezier doe. Mensen, als ik jullie een raad mag geven, doe dit ook. Al kan een baan daarom niet zo plezant zijn als een hobby, toch moet je proberen iets te doen wat je echt graag doet. Dit is de beste manier om gewapend te zijn tegen stress. Heb je de indruk dat je leeft om te werken, wel stap er een paar dagen uit. Het kan! Doe iets wat je anders nooit zou doen, ga een paar dagen naar een onbekende planeet waar niemand je kan storen. Het kan enkel een positief effect hebben op je omgeving en vervolgens weer op jezelf!
Probeer te bereiken wat je wilt bereiken, maar probeer ook niet te hard. Als je te hard moet proberen zonder het gewenste resultaat, misschien is er dan wel iets anders voor jou weggelegd, iets waar jij je beter bij zou voelen. Alleen is het vaak zo moeilijk om te weten wat dat voor onszelf zou kunnen zijn. Een glazen bol dat hebben we niet, helaas.
Persoonlijk zit ik hier wel deze mooie theorie uit te schrijven, en ik weet dat dit de beste manier om te leven is, voor mij althans. Alleen weet ook ik helemaal niet, waar ik het beste naar streven moet. Blijven vechten voor wat ik doe, komt de beloning dan weldra? Of is er een ander pad bestemd voor mij, momenteel onzichtbaar voor mijn ogen?
Beste lezer, ik weet het wel, slechts weinigen kennen de wetenschap tot het lezen van de glazen bol. Het blijft een grote gok, alleen, neem een rustpauze als het moet!
feedback van andere lezers- aquaangel
Ik dacht ook stress te hebben, burn-out etc
Helaas bleek ik naderhand een of andere klote
chronische ziekte te hebben. Maar goed dat doet
er hier niet toe, wel altijd naar je lichaam luisteren.
Eigenlijk moet ik dat ook doen, inmiddels heb ik
al maanden teveel hooi op mijn vork gehaald en
stort ik bijna in. ZOu nu al weer naar bed kunnen maar
ik moet nog werken van 16-22 dus je raad het al
dat wordt afzien
mijn werk is wel mijn hobby.......... ik ben gaan werken
vanuit een WAO. had ook voor het zelfde geld op de bank
kunnen blijven zitten. Maar die bank maakt je ook niet fit
en vertoond op den duur alleen maar slijtplekken. Daar word
je dan weer zo treurig van dat je in een spiraal terecht komt.
Het moet gewoon lente worden, of misschien een mooie
winterwonderland vanuit je slaapkamerraam als je 's morgens
wakker wordt.
Ik heb geen glazen bol.....
misschien maar goed ook........
xx
DeKo: Inderdaad, een glazen bol lijkt soms de oplossing maar zou het ook niet echt zijn...
Bedankt voor het lezen,
DeKo - Nine
Geniet van die paar dagen ontstressen, beter te vroeg dan te laat!!
DeKo: Dat vind ik nu ook se!
Groetjes, DeKo - lilKim
Ow,dit is herkenbaar, het idee hebben dat je alleen maar voor het werk leeft. uiteindelijk verdoe je je beste tijd op het werk,dus kan je maar beter zorgen dat je je job graag doet. maar langs de andere kant is dat ook niet altijd een evidentie,zeker niet voor de studierichting die ik heb gevolgd (reclame) daar moet je al hopen ervaring hebben voordat je aangenomen wordt; het ligt dus niet altijd in je eigen handen.
Het is idd erg om op je 25ste te moeten constateren dat je het helse tempo opgelegd door de maatschappij niet meer kan volgen maar als ik je kan geruststellen, je bent niet de eerste met een "burn-out" op die leeftijd.
Geniet maar van je vrije dagen!
DeKo: Zal ik zeker doen!
Bedankt voor het lezen!
Grts, DeKo - ivo
het beeld dat onze sameleving over leven oplegt is voor heel veel mensen 'te' zwaar. De druk op een mensenleven is zo imens dat velen er aan bezwijken. Lichamelijke arbeid is soms veel minder zwaar dan de psychische druk die op de mentale arbeid wordt gelegd.
En dan wordt je ziek, en je probeert nog mee te zwemmen in de massa, maar al snel wordt je achtergelaten, klaar voor de prooidieren die daar op wachten. En je duwt jezelf nog meer in de diepte.
dit is een verhaal vol emotie en daarom een uitstekend, over structuur en taal moet ik niet veel zeggen, ik doe m'n best om het te leren .
sterkte
DeKo: Tja, op vlak van structuur en taal sta ik ook niet zo sterk, ook ik doe mijn best, maar het schrijven vind ik leuk, leuk om een bepaald verhaal (of inhoud) te kunnen vertellen...
Bedankt voor het lezen!
Groetjes, DeKo - ERWEE
ERWEE had daar zo zijn oplossingen voor.
Mooie meidag voor de boeg.
Naar 't werk gebeld dat er een of andere spier paraplu stond.
Rustig de ochtend voortgezet en tegen de middag een omheininkje aan elkaar genageld.
Andere oplossing: een aantal profesionele schrijvers zaten in een eerder leven in een of andere job. Hebben het roer omgegooid, nestelden zich in een werkkamer en schreven daar hun boeken vol.
DeKo: We zullen wel zien wat het geeft he... Tja die glazen bol he! ;-)
Groetjes, DeKo - verf
Wat ook stresie is /
Ha verf en wa doede na?
Ik schrijf wat
open mond
brengt da wa op?
soms ja
amai das tog geen werk?
iedere keer weer die zelfde reactie.
DeKo: Ja inderdaad, daar is het dat de passie aan te pas komt he... En die reacties, tja...
Grts, DeKo - Theo_Roosen
Een goeie raad die je geeft aan de lezers. Zelf heb ik vroeger ook enorm onder stress gestaan. Bijna nooit voldoende ontspanning genomen en op het meest onverwachte moment een hartinfarct.
Neem af en toe een rustpauze en schrijf eens een leuk verhaal met een overweging en een boodschap, zoals jij. Mooi geschreven, goed gedaan ! Groetjes, Throke.
DeKo: Dankje! Heel leuk om horen. Ik schrijf iets, maar hoe zoiets gelezen wordt, daar ben ik vrij onzeker over... Bedankt voor de motiverende feedback!
Groetjes, Koen
|
