Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 002. Areta
Haar draaiboek. Ons draaiboek. Opgeslagen in dat verbazend kleine schriftje van haar, vol stof, patronen en deadlines. Elke week rolt er een "Connie - weekblad voor vrouwen en sympathisanten" van de drukpersen. Elke week nieuw. Elke week vol. Elke week af. Plak-, knip- en vooral goochelwerk verricht deze vrouw. Zonder verpinken.
"Zat er iets bruikbaars bij je brieven? Iets fris? Iets nieuws? Inspiratie?". Ik schud het hoofd. "Niet echt," zucht ik, "laat ons nog één weekje wachten. Dan pikken we er wel wat uit. Hoeveel interviews heb je nog op reserve?". Isabelle antwoordt niet. Ze nipt van haar koffie. Pent een woord in haar schriftje. Volgende week moet ik op pad. Dat is zonder meer duidelijk. Dan val ik weer binnen in een stuk of drie vrouwenlevens, die ik uit de dagdagelijksheid til met enkele pennenhalen. Ook dat is mijn job. Vrouwen interviewen. Gewone vrouwen. Hun woorden wikken en wegen. Ze vertalen naar iets dat graag wordt gelezen. Door andere vrouwen. Of mannen, wie weet.
Er wordt op de deur geklopt. Ik herken de krullenbol van Areta: "Sorry, Isabelle, mag ik even storen?" Overbodige vraag. Isabelle mag altijd gestoord worden. Areta stapt parmantig binnen. Haar hoogzwangere buikje op kop. "Het is af! Eindelijk. Ben ik nu niet te laat?" Ze draait met haar heupen, lacht, en zwaait met een Cd-rom in de lucht. "Er is iets mis met mijn internetverbinding. Ik heb het op Cd-rom gebrand. Ik zet het rap op de server en dan ga ik naar huis als ik mag. Ik ben moe. Het is alweer nachtwerk geworden…" Isabelle bekijkt haar aandachtig, bijna moederlijk. "Hoeft niet, Areta. Geef mij dat Cd'tje maar. Ga wat rusten. Ik hoop dat je de fitnessbeurs nog haalt. Dat kan niemand even goed verslaan als jij. Voor de rest hou je je buikje maar beter warm en rustig. Voor het kind. Voor jezelf. Maar ook voor ons. We hebben je nog nodig. " Areta knikt, blij, als een net-meisje-af-wijfje. "Ik pak gsmpie mee in bed," belooft ze "en als ik nieuws heb van meneer Hanky Panky laat ik het je weten. Dat wordt echt een cool artikel. Ik… ik wil ook wel zo'n slipje. Tegen de lente word ik weer sexy!" Gek. Die uitspraak. Ik zie een stralende aanstaande moeder. Sensueel, warm, bekoorlijk. Lange wimpers, fijne grillige wenkbrauwen, mysterieus blinkende ogen, volle bloeiende lippen, glimmend donker vel, gitzwarte krullen speels bengelend rond een beweeglijke lange hals, stevige borsten (iets aangekomen), perfect uitgesneden hoge benen, en daartussen een in wollige fuchsia ingepakt pronkstukje van een buik. Alles badend in een zuiderse zon, die ze meedraagt en uitstraalt, ook op deze koude novemberdag in dit saaie regenland.
"Je bent mooi, Areta!". De woorden lijken me ingeblazen. Ik hoor hoe ik ze overdreven articuleer. Zou ze het meer horen? En graag? Ze strijkt een weerbarstige lok uit haar gezicht en lacht haar parelwitte tanden bloot. En weg is ze . Een geur van amber blijft in het kantoor hangen.
Mijn blik kruist die van Isabelle. Er knarst iets tussen mijn oren. Een rits die niet open wil gaan. "Heb je het gelezen?" Ik weet waar haar vraag op slaat. Ik wist dat die vraag nu zou komen. De rits schiet los. Ik neem een slok koffie. En nog één. Haar vraag klinkt anders dan anders. Om één of andere reden lijkt de hoofdredactrice naast haar rol te wandelen. Ik voel een pijnscheut in mijn buik. Vaagweg. Ik heb geen zin om te antwoorden. Volstrekt geen zin. Alleen weet ik niet waarom.
Dan herpak ik me. Ik schud iets van mij af. Iets dat kleeft. "Ja, ik heb het gelezen. Heb jij dat geschreven?" Isabelle produceert een flauw lachje. Ze recht haar rug. "Ik? Dacht jij dat?" Dat dacht ik niet. Eerlijk gezegd of liever gedacht. Maar goed. Het gesprek gaat zijn gang. "Wie anders?" probeer ik "Areta toch niet?" Wat ik zeg, klinkt aannemelijk. De tekst die Isabelle een paar dagen geleden (schijnbaar?) achteloos op mijn werktafel dumpte is van een hand die kan schrijven. Zo zijn er bij ons maar drie. Al wat de anderen op hun toetsenbord tokkelen moet herwerkt worden.
Isabelle ontspant zich. "Nee, niet echt waar een bijna-moedertje mee voor de dag komt, he." Ze heeft het gesprek netjes weer ter hand genomen. Ze plaatst een stilte. Ik kan niet anders dan voor de pinnen komen met mijn commentaar. Maar wat mij nooit overkomt, gebeurt nu. Ik weet wat ik zeggen moet. Ik heb mijn huiswerk gemaakt en mijn antwoord voorgekauwd. Maar mijn stembanden willen niet echt mee. Ik win tijd. "Waar heb je die dingen van?" Ik kijk haar recht in de ogen. "Vreemd verhaal," begint ze, "vreemd verhaal. Goed, ik vertel het je wel. Maar eerst wil ik weten wat je ervan vond. Wat er door je heen ging, toen je het las."
wordt vervolgd
(De teksten waarover Isabelle het heeft, vind je terug als bijlage 1,2 en 3)
feedback van andere lezers- sinneskyn
weer graag gelezen vansion..je kan het zo levendig vertellen...sinneskyngroet
Vansion: misschien is het wel echt gebeurd he ...en ... zeg maar an ;) - drebddronefish
Jij kunt op kort tijdsbestek heel veel zeggen en jouw hang naar luchtigheid zit hem juist hier in, ik denk dat het jouw lot is als filologe, groetjes
Vansion: ik wil van mijn lot af ... - mobar
Wat ik in deel 1 een beetje miste, (hoe de mensen eruitzien) maak je hier ruimschoots goed, en je doet dat op een vlotte, opgeruimde, nieuwsgierig makende manier. Daarnaast geeft je veel informatie,
die het verhaal in een context (sorrie voor het woord) plaatst.
Knap geschreven, en graag gelezen.
groetjes Mobar
Vansion: Ik ben dol op context, Mobar. Ook in jouw schrijfsels . Alleen pik (sorry) ik het niet dat auteur en persoon dooreen worden gehaald. Het bevrijdende in lezen en schrijven is net van je eigen context afstand te doen. Bewust of onbewust. Snap je wel hé. - maridava
En goed dat ik de bijlagen gelezen heb, anders zou ik het niet zo goed vinden.
Maridava - nino_de_pino
Leest als een goed stripverhaal, ik denk ook aan de stijl van iemand als Dan Brown.
Groet van nino_de_pino. - harmandi
Da's nou jammer, dat ik die teksten waarover Isabelle het heeft niet heb...
Vlot geschreven, mooie opbouw. Nodigt uit tot doorlezen (hierna nog één hoofdstukje vanavond).
De beschrijvingen zijn mooi, alleen vind ik de beschrijving van Areta 'overdone'. Teveel bijvoeglijke naamwoorden bij elkaar. Laat iets aan de fantasie van de lezer over!
Vansion: zal de teksten doormailen
Areta is een bijpersonage. Ik krijg maar één kans onderweg om haar te beschrijven. Goed. Zal het nog eens bekijken. Hou ook niet van overdreven geschilder. Dankje. - feniks
Halverwege wat moeilijk om de aandacht er bij te houden.
Naar het einde toe herwonnen, vooral door te lezen wat er niet te lezen is.
Kom op ! Voor de dag ermee ! (A dirty mind is a joy forever)
R.
Vansion: ok stuur je het op - niet dirty hoor - allerminst :) - Das
Goed bezig, wordt vervolgd
Vansion: Alleluia. Je bent bedankt en zo ... - DensPowells
Ziezo, eindelijk ook deel twee begonnen. Je verhaal krijgt al meer vorm, zit je zelf in die branche? Komt heel geloofwaardig over. De bijlages ga ik nog even opsparen tot later. Ik ben benieuwd.
Vansion: Nee hoor, ik leid een totaal ander leven dan mijn hoofdpersonage. Ik tracht wel de realiteit te weerspiegelen in mijn verzinsels. - mariagarquez
goed. Ik heb niet altijd iets zinnigs te zeggen na het lezen van een hoofstuk. Nu ik van plan ben dat hier uit te lezen wil ik dat je weet dat ik soms geen mening heb. Zoals nu...
Vansion: Hé, het lezen zelf verdient al. En overbodige blabla is er al genoeg op de wereld. Zou het fijn vinden als je vooral aangeeft wat je NIET aanstaat. Merci. - lilKim
Leuk en luchtig verhaal dat uitnodigt om verder te lezen. Dat ga ik nu doen, se!
Vansion: Yes! - kronos
de beschrijving van Areta lijkt me een té rijk gevulde opsomming, een paar elementen over haar elders verwerken zou luchten denk ik
Vansion: Je bent niet de eerste die dat zegt. Areta komt niet meer terug in het verhaal. Ze dient enkel om het hoofdpersonage te situeren. Ik zal haar een beetje moeten afbouwen ... - thijl
Uitstekend geschreven. En ik heb besteld, want dat vind ik toch gemakkelijker lezen dan vanaf een schermpje. Ik kan naderhand altijd toch nog becommentariëren en quoteren online ;-)
Vansion: dankjewel
Ik wil vooral graag weten wat saai, vervelend en onduidelijk is ...
iemand merkte o.a. op dat het woord "lijfje" 18 keer voorkomt in het manuscript. Dat is wat van het goede teveel...
Ik lust geen stroop. Dus stroop er maar op los. Dan krijg je, als je wil, lik op stuk.
|
