Volg ons op facebook
|
< terug
Paskal
De gasten kunnen ieder moment arriveren. Hij gaat het nog eens proberen. Hij mag niet opgeven. Een beetje boter. Braadboter, geen smeerboter. Dat weet hij wel. Voorzichtig. Hij tikt behoedzaam met een vork tegen het ei. Pats. Miljaar! Weeral te hard. Dooier kapot in de steelpan. Hij smijt het ei tegen de muur. Die druipt van al die eieren.
Volgende poging. Ja, goed zo. Hopsa, in de pan ermee. De dooier blijft heel. Eindelijk. Een beetje zout erbij. Ziezo. Nu nog wat witte peper. Verdorie. Waar heeft hij die het laatst gezien? Oh ja, hij weet het weer: in de woonkamer. Hij haast zich erheen. Op de salontafel? Neen. Hè toch! Op de grond gevallen? Hij kruipt op handen en knieën. Niets. Maar wat ruikt hij? Het ei brandt aan. Snel terug. Dat stinkt! Vlug een raampje open. Zo. Hopla. Hij kwakt het zwart ei tegen het snot op de muur.
Het steelpannetje kan hij niet meer gebruiken. Gooi maar op de grond. Het is twee uur. Ze zullen zo komen. Snel bij de buren een pannetje lenen. Dan zal het wel lukken. Hij wil goed voor de dag komen. Gasten die van zo ver komen goed ontvangen. Helemaal van Wisconsin naar zijn nederig dorpje. De kans om chatvrienden 'live' te ontmoeten krijg je niet vaak.
Terug van bij de buren. In de ene hand een stukje papier. In de andere een glimmend rood steelpannetje. Dat is wat anders dan het oude zwarte onding. Hiermee moet het lukken. Buurvrouw had overigens een prima idee.
'Waarom maak je geen omelet?', had ze voorgesteld. Hij wist niet hoe. Ze heeft een korte grondige instructie uitgeschreven.
Eén: neem een beker. Twee: klop twee à drie eieren kapot. Drie: doe het hele zootje, dus zowel snot als gele pus, in de beker. Vier: neem een vork en kluts de smurrie door elkaar. Vijf: giet de smurrie om in het steelpannetje, laten sudderen op een klein vuurtje met een beetje peper en zout. Klaar. 'Je kunt er tevens een ui of een tomaat aan toevoegen'.
Wat zou hij zijn zonder buurvrouw.
Eens kijken. Een beker. Ja. Hij vindt er twee. Eentje met een beeltenis van de kerstman. Die staat helemaal achterin de keukenkast. Op de andere staat zijn naam in gouden letters: Paskal. Maar daarin wordt instant koffie bewaard. Hij gaat op een stoel staan. Hij reikt naar de kerstman. Per ongeluk stoot hij Paskal naar beneden. Oei. De witte tegels vol koffiepoeder. Wat een geluk dat de beker nog heel is. Even uitspoelen met water. Verdorie, wat een straal. Het water spat alle kanten op. Vermengt zich met het koffiepoeder tot een drab.
De beker is proper. Dat is wat telt. Niets dan het beste voor Amerikanen. Hij klopt vijf eieren aan diggelen. Hij heeft er toch genoeg. Zowel wit als geel pleurt hij in de beker. Stukjes eierschaal drijven boven. Hij verwijdert ze met twee vingers. Ze vallen voor zijn voeten. Niet erg. De lege eierschalen gooit hij tegen de muur. Grappig. Ze plakken. Dat ruimt hij straks wel op.
Hij snijdt een ajuin. Hij kijkt ondertussen naar de keukenklok. Hij huilt. Hij Bloedt. Paskal is nogal onhandig. Heeft in zijn duim gesneden. Het bloed druipt tussen stukjes ui, eierschalen en koffiepoeder het aanrecht af. Snel een pleister zoeken. Gelukkig weet hij dat die in de keuken bewaard worden. Hij rommelt in de andere keukenkast. Daar treft hij een verbanddoos aan. Hij verzorgt de snee met isobetadine. Het ontsmettingsmiddel druppelt op de grond. Dat is voor later. Zo. Pleister op vinger.
De gasten zijn laat. Dat is niet erg. Stukjes ui verdwijnen in de 'Paskal'-beker. Nog een tomaat snijden. Dan kan de hele boel in het mooie pannetje. Hij zoekt een tomaat in de ijskast. Hij vindt eentje onder een berg mandarijntjes. De minisinaasappels vliegen in het rond. Met de tomaat in de hand duwt hij per ongeluk een openstaand pak volle melk om. Dat kan er nog bij. Prioriteit is Thomas en Jenny goed ontvangen. Het ze gezellig maken zodat ze zich onmiddellijk thuis voelen.
De tomaat snijden verloopt vlekkeloos. Hij kiept de inhoud van de beker in het pannetje. Vervolgens smijt hij er drie tomatenschijfjes bij. Oeps. Eén schijfje glijdt uit zijn hand. Glibbert op de grond. Hij heeft er gelukkig nog enkele. Een klein vuurtje. Hmm. Het begint al heerlijk te ruiken. Een beetje zout. Ziezo. Witte peper. Verdorie. Nu weet hij nog niet waar die gebleven is. Dan maar zonder. Hij doorloopt andere kruiden in het rekje. Hierbij stoot hij twee potjes om. Ze vallen kapot op de harde vloertegels. Hij vindt kaneel. Hij opent het potje. Het ruikt. Dan zal het wel goed zijn. Voorzichtig wil hij een beetje van het poeder over het omelet strooien. Dan valt de deksel eraf. Een omelet vol kaneel.
Nu is hij lichtjes geïrriteerd. Hij smijt het lege potje tegen de muur. Kapot. Hij kijkt radeloos. Dan valt zijn oog op de veger en blik, in de hoek van de keuken, naast de pedaalemmer. Hij neemt de veger. Er kleeft nog wat kattenbakvulling aan. Dat hindert niet. De kat is ingeënt.
Hij verwijdert grondig het kruid van het ei. Maar het resultaat is niet naar wens. Snel de stofzuiger erbij. Die staat in het hok. Ren jongen! Oeps. Daar glijdt hij uit over drab en verspreid liggende mandarijntjes. Zijn nette witte broek. Niet meer net. Niet meer wit.
Hij rommelt in het hok. Waar staat die stofzuiger? Dan hoort hij de voordeur open gaan. Oh oh, ze zijn terug. Nu al? Hoe laat is het eigenlijk? Hij hoort gevloek vanuit de keuken. Vervolgens geschreeuw.
'Paskal! Paskal! Waar ben je? Kom onmiddellijk hier!'.
Oh jee, hij zit in de problemen. Hij houdt zich heel stil. Misschien gaan ze dan weg.
'Als je niet binnen vijf tellen hier bent jongen …'.
'Dag mam, dag pap, hoe was het bij tante Marie?'.
'Wat is hier gebeurd Paskal? Leg ons dat eens vlug uit. Kijk eens wat een rotzooi!'.
'Eu … ja mam, dat zit zo …'.
'En geen smoesjes, hoor je het!'.
Pap moet er zich ook weer mee moeien.
'Neen neen, ik lieg niet, echt niet. Ik was eten aan het maken voor mijn bezoek'.
'Bezoek? Welk bezoek?', vraagt mam.
'Is er nog iemand hier?', vraagt pap.
'Neen, maar ze kunnen ieder moment komen. Ze zijn een beetje laat'.
'Je weet dat we niet willen dat je aan het fornuis komt. Dat is gevaarlijk. En kijk toch eens. Die muur! En het aanrecht. Oei oei oei, en de vloer!'.
'Sorry mam. Sorry pap. Ik wou alleen maar mijn gasten goed verwelkomen'.
'Over welke gasten heb je het toch steeds?'
'Thomas en Jenny'.
'Thomas en Jenny? Die chatvriendjes van je uit Amerika? Maar Paskal toch! Hoe zouden die wel tot hier moeten geraken?'
'Eu, gewoon. Met het vliegmachien'.
'Hoe laat zouden ze dan komen?', lacht pap.
'Om twee uur. Maar ze zijn een beetje laat'.
'Ja ja, hou er nu maar over op. Jij gaat mam nu héél goed helpen met alles op te kuisen, begrepen?'
'Ja pap! Dan is alles mooi wanneer ze aankomen'.
'Paskal! Het is genoeg geweest. Die komen niet'.
Paskal is gekwetst. Wat weten pap en mam er nu van? Natuurlijk komen zijn vrienden. Ze hebben het toch gezegd. Voordat hij mam helpt kijkt hij nog snel even of ze online zijn. Nee hoor. Zijn ouders gaan nog raar opkijken wanneer dadelijk de deurbel klinkt.
feedback van andere lezers- Henri_Cylma
goed, de stress spat er vanaf, hier en daar wel wat te veel spreektaal.
weeral (terug) 3de regel
het zwarte ei (laatste zin, 2de alinea)
de omelet (voorlaatste zin, 9de alinea)
het deksel (10de alinea voorlaatste zin)
Welk bezoek?' vraagt mam. (geen komma)
jbrouns: Thx. ga je tips zeker opvolgen. Ciao - ivo
verwarrend ...vreemd psychedisch ... toch ook wel goed
jbrouns: Verwarrend? Dat vind ik een vreemde opmerking. Maar ja, misschien zijn er dan nog anderen die je mening delen? Groetjes - RolandBergeys
-in de woonkamer, in met kleine i;
Best grappig, voor mij helemaal niet verwarrend.
jbrouns: Dank. Gelukkig maar. Groetjes - feniks
Bij het lezen voel je je haren van de stress overeind gaan staan.
Knap geschreven. Verrassend einde.
Mocht je daar zin in hebben, geef je maar wat commentaar op mijn gedichten.
jbrouns: Bedankt voor de positieve fb. Zal zeker eens enkele gedichten lezen, al ben ik meer een prozaïst. Groetjes - Ghislaine
Dromen zijn voor kinderen nooit bedrog.
jbrouns: Idd. Bedankt weeral. gr. - thijl
Genade, wat een tempo! ;-) De stress springt hier ook van mijn schermpje af, hahaha. Graag gelezen!
(In antwoord op je vraag onder een ander verhaal: Heeresma is een schrijver om den brode met onnoemelijk veel publicaties op zijn naam en onder verschillende pseudoniemen)
jbrouns: Is dit niet het tempo van deze tijd, helaas? Bedankt. Groeten
|
