|
< terug
Op wandel in de hall. (voorlopig)
De man had al veel te lang gezeten en besliste er dan maar eens op uit te trekken. De weidse wereld in. De wereld die geen tijd voor hem had, maar waar hij toch was van gaan houden.
Bij de aanschouwing van de omgeving van zijn voordeur viel Erik al snel op dat hij nog niet helemaal buiten was. Het mag dan ook geen toeval zijn dat hij een tijd geleden een appartement introk, samen met zijn lieftalige vrouwtje Rosa.
Nu hij er zo over nadacht, waar was Rosa eigenlijk? Erik besloot dan maar zijn gezellin te zoeken.
Hij werd overvallen: een dilemma. Zou hij de trap nemen of de lift? Hij bewoonde immers de halve veertiende verdieping. Eigenlijk was dit de dertiende, maar door bijgeloof had de eigenaar van het gebouw een verdieping overgeslagen bij de optelling. Hij had ook een dertiende kunnen laten bouwen en daar gewoon geen kamers voorzien, maar dat zou dan waarschijnlijk verloren geld geweest zijn. Zodoende woonden Erik en Rosa op de dertiende verdieping, maar verder hadden zij daar nog niets van ondervonden. Een van de buurvrouwen vertelde ooit wel eens dat het soms lijkt alsof het plafond soms naar beneden komt, maar dat zal eerder aan haar bloedsuikerspiegel gelegen hebben denk ik. De nogal logge dame kreeg elke zondag bezoek van haar kinderen, die op hun beurt dan steeds pralines en taart meebrachten. Na het derde stuk, om het af te leren, was haar suikergehalte zondanig gestegen dat het haar soms wel leek alsof alles blonk en glinsterde.
Hij besloot dan maar de trap te nemen. De dokter had al meermaals lichaamsbeweging voorgeschreven. Dit leek Erik de ideale kans om al die keren dat hij dat in de wind had geslagen goed te maken. Eens de trap van de veertiende naar de twaalfde verdieping genomen leek het hem wel voldoende geweest en besloot hij alsnog in de ijzeren hijsbak te klimmen. Zijn benen trilden nog na van de inspanning. Het zweet plensde van zijn grote voorhoofd. Als hij dit de volgende consultatie de dokter zou vertellen, dan zou hij zeker die roze pillen achterwege mogen laten. En de capsules die als digestief van de blauwe pillen dienst deden. Hij had er weer goede moed in en stapte uit de lift. Hij had al deze moeite al gedaan en was nog steeds niet buiten. Hij bedacht toen dat hij alles nog eens opnieuw zou moeten ondernemen om terug te keren naar zijn appartementje. Behalve de trappen, dat zat wel goed.
Hij besloot zijn reis verder te zetten, hoewel hij al vergeten was waarom hij nu per se naar buiten wou. Erik vervolgde dan maar zijn wandeling en liep in de richting van de supermarkt. Daar zou hij naar alle waarschijnlijkheid wel iemand kennen, de kassierster was altijd vriendelijk.
feedback van andere lezers- ivo
Heel mooi en vooral meeslepend ...
Henri_Cylma: dankjewel - RolandBergeys
-de wijde wereld in;
-zodoende dus eigenlijk in één zin lijkt me van het goede wat
veel;
-die op hun beurt dan steeds... die op hun beurt pralines
meebrachten, of die dan steeds pralines meebrachten;
-en besloot hij in de ijzeren bak te klimmen;
-als hij dit aan de dokter zou vertellen.
Ja ik snap niet zo heel goed waar je heen wil, dat zal achteraf blijken, zeker? Wel wat foutjes.
Henri_Cylma: bedankt Roland
weidse is een aanvaard adjectief;
hijsbak is afrikaans voor lift;
'aan' mag weggelaten worden (mv); - Vansion
... dat het soms leek alsof ... (na een verleden hoofdww)
goed hoor ... geeft goesting naar meer
Je derde zin trekt mij het meest aan ...
Henri_Cylma: dank je
|
