|
< terug
Jij ben de zon en ik de maan
Hoi dagboek, ik lag al op bed. Maar een stem dreef mij er uit
en zei" schrijf …schrijf het doet pijn in jouw en mijn ziel".
En nu zit ik hier met twee dikke boterhammen chocolade en koffie ook dat nog.
Bikkelharde woorden heb ik gezegd waanzin. Ik was een schim die ik niet kende.
Ik zit hier nu stil alleen, één lamp boven mijn hoofd vertelt mij,
"Ik ben licht en warmte laat het binnen in je voelen".
Mijn gevoelens en de emotie kan ik nu niet verwoorden.
Alles ligt nog te vers in mijn geheugen. Er zijn goede en minder goede momenten.
Eindeloos lange gedachten gaan naar jou.
Mijn stille pijn is voor jou.
Het zwijgend spreken gaat naar jou.
Twee bekenden voor mekaar.
En toch...
vreemden voor elkaar.
Jij bent de dag en ik de nacht.
Mijn vriend en ik kunnen dezelfde weg niet gaan
Jij bent de zon en ik de maan.
dagboek 2007
feedback van andere lezers- Ghislaine
Er zijn meer mensen die na jaren huwelijk zeggen, Hoi stranger.
libo: ja dit was de tweede het doet wel pijn
liefs libo - zwartkopje
Hoi Libo,
Ik vermoed dat deze tekst een pijnlijk stukje vertelt wat misschien nog te na aan je hart ligt, is om goed over te kunnen schrijven?
In de eerste zin: ik lag te bed (klinkt niet goed vind ik, eerder op of in bed)
Het doet pijn in jouw ipv jou ziel.
In de laatste strofe heb je het ineens over mijn vriend. Voor mij is het niet erg duidelijk of die vriend dezelfde is als in de voorgaande alinea's.
groetjes,
zwartkopje
libo: ja dezelfde vriend....zal nalezen.. op bed, fijn voor het lezen
doeiiii libo - Theo_Roosen
Heek mooi libo. Emoties van je afschrijven, vertalen naar je hart toe, doet een mens leven/herleven. Groetjes, Throke.
libo: dank jeThroke het doet me goed je reactie
liefs livina - ivo
tja boeken spreken soms woorden die harder zijn dan dat je ze uitspreekt en een dagboek kan mooi zijn, maar ook wreed
libo: ik weet het, in een dagboek kan je veel kwijt
liefs libo - RolandBergeys
mooi en gevoelig geschreven
libo: dank je roland... ik ben niet zo in vorm ook in het lezen
rusten is het nu, mijne tikker gaat te rap
liefs liboke - Vansion
Verwoorden is een proces van lange adem. Het lukt nooit helemaal. Maar dat is geen reden om het niet te doen.
Vastnemen om los te kunnen laten. Afstand nemen om "dichter" te worden...
Het is een goeie techniek om dingen (zoals hier je dagboek en de lamp) of zelfs emoties te laten optreden in je verhaal. De stemmen een gezicht geven... Doe maar voort... Zo en steeds anders.
libo: dank je van harte vansion voor het lezen en je reactie
liefs libo - SabineLuypaert
heel sterk stukje en heel menselijk stukje (just mini schoonheidsfoutje--> ik zou zetten schrijf! Het doet pijn in jouW ziel
libo: een gevoelil stukje voo rmij ik heb het een beetje aan gepast
dikke knuf livina
|
