naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

De verdwijning (aflevering vijftien)

door Mistaker

Eindelijk was het dan zover: Hardy en ik bevonden ons bij Cyr in de huiskamer.
Hoewel we weinig in leeftijd scheelden, leek Cyr ouder dan wij. Aan de andere kant leek hij ook gezonder met z'n bruine kleurtje. Toen ik mijn Grote Liefde terugzag, ging er een rilling door me heen, iets wat hem waarschijnlijk niet ontging. Hardy vermoedelijk ook niet.
Hij had geen zicht op zee, zoals ik me in mijn meest romantische fantasieën had voorgesteld. Het vrijstaand huis keek uit op een rustige, saaie straat. De tweekamerwoning bood genoeg ruimte voor hem en de oude kater Coentje, genoemd naar de legendarische Feyenoordvoetballer Coen Moulijn. Deze ging eerst zitten mokken in de keuken, verongelijkt om het feit dat de aandacht deze keer niet naar hém uitging, maar kwam later, nadat zijn baasje hem geroepen had, gezellig tussen Cyr en mij op de bank zitten. Hardy had meteen gekozen voor de gemakkelijk uitziende stoel die naast de bank stond.
Ik gaf mijn ogen goed de kost in de hoop interessante foto's te ontdekken maar dat lukte niet erg; weliswaar ontdekte ik wat foto's op het kastje in de hoek maar daar zaten we met onze rug naartoe. Ach, waarschijnlijk zou hij op een gegeven moment wel over zijn dochter gaan praten en ons dan meteen een foto van haar laten zien.
"Ik woon hier sinds mijn scheiding, vier jaar geleden," vertelde onze gastheer. Hij was nog steeds een koffieleut, net als ik inmiddels. Vroeger dronk ik liever thee. "Het is lekker rustig en je bent binnen vijf minuten aan het strand."
"Vijf minuten met de auto?" vroeg Hardy. Cyr had ons van het station gehaald in een BMW, een auto die ik met Duitse politieseries associeerde al keek ik daar zelden naar.
"Welnee joh, met de fiets," zei Cyr. Tijdens de reis naar De Hoek was ik verschrikkelijk zenuwachtig geweest maar nu, naast Cyr op de bank, voelde ik me volkomen ontspannen. Er was altijd al een rustgevende werking van hem uitgegaan, net als van mij trouwens; dit was me goed van pas gekomen tijdens mijn werkzaamheden in het onderwijs.
"Het is goed dat we nu weer bij elkaar zijn," sprak Cyr op een gegeven moment. "Heel erg triest van Xaaf natuurlijk...zich doodrijden op een brommer, dat had ik echt nooit verwacht. Maar ja, van wie verwacht je zoiets wel? Ik heb gisteren nog een kaarsje voor haar gebrand in de kerk."
Cyr was blijkbaar nog steeds een trouwe katholiek; zelf had ik het geloof van mijn jeugd reeds lang geleden vaarwel gezegd. Eigenlijk was het me nooit gelukt om te geloven, zelfs als klein kind niet.
Cyr stond op en liep naar het kastje in de hoek. Even later liet hij ons een foto zien van zijn dochter Liska, een rossig grietje met een klein scherp neusje en vriendelijke bruine ogen, de ogen van haar vader. Dit was meteen de enige overeenkomst tussen die twee.
"Na de scheiding heb ik in een diep dal gezeten," vertelde Cyr. "In die tijd droomde ik ook vaak van Cel, dat was na mijn twintigste niet meer voorgekomen. Schreeuwen in de nacht en dan badend in het zweet wakker worden..."
We zwegen alle drie. Op de radio, die voor zachte achtergrondklanken zorgde, klonk de leuzige stem van Frank Sinatra: 'Once in a while along the way, love's been good to me...'
Was de liefde ooit goed geweest voor mij? Niet goed genoeg, want het was Cyr naar wie ik verlangde. Op dat moment, op de bank naast Cyriel Vosseslag in een Hoek van Hollandse woning, voelde ik een groot en ongekend vertrouwen in me opkomen. De toekomst zou zoveel mooier worden dan mijn verleden was!
Hardy was degene die de stilte verbrak: "Cyr, is het waar dat jij ooit geprobeerd hebt om Cel te verdrinken?"

feedback van andere lezers

• kapiteinsebbos
  wanneer komt de ontknoping?
  
  xx
  Mistaker: Nog eeeeeeeeeeven wachten kapitein, ontknoping nadert ;-)
  
  Greta xx
• aquaangel
  goed werk greta no mistake ;)
  Mistaker: Dank je Aqua, ik heb het op mijn werk geschreven want ik heb toch niks te doen (geen directie he ;-))
  
  xxxx
• ivo
  mooi stukje verhaal - ik zit mee te kijken naar het vervolg, het amuseert me wel
  Mistaker: Dank je voor je waardering Ivo, amuseren van de lezers (en van mezelf bij het schrijven) is ook de bedoeling.
  
  Groet,
  Greta
• RolandBergeys
  Ja, het blijft leuk.
  Mistaker: Dank je Roland!
  
  Groet,
  Greta
• lin
  Jammer jammer jammer, ik had me zo verheugd op een beschrijving van het eerste weerzien met Cyr. Wat waren de emoties? Hoe zag hij er uit? Welke gevoelens kwamen boven? Hoe keek hij?
  Niets van dat alles. Ze zitten gewoon gelijk op de bank...
  Mistaker: Haha hoe hij eruit ziet mag de lezer zelf bedenken maar de rest komt nog Lin, beetje geduld ;-)
  
  Groet,
  Greta
• Henny
  Hahaha, Hardy weer door de bocht. Weer ben ik het met Lin eens, maar eerlijk gezegd is dat ook niet mijn sterkste kant.
  Mistaker: Ach iedereen heeft sterke en minder sterke kanten haha.
  
  Groet,
  Greta
• thijl
  Goed.
  Mistaker: Dank!
  
  Groet,
  Greta
• Wee
  Oef, die vraag weer zo op het laatst!
  (Regel acht: aAndacht?)
  x
  Mistaker: Het is aAndacht geworden, gek dat iedereen daar overleest (incl. ikzelf).
  Bedankt voor het lezen en reageren weer Wee!
  
  Greta x