|
< terug
Niks schoonheid
(van en in "Het Niksenparadijs")
Duisternis valt zonder tijdstip. Niks wijst op nacht. Er zijn noch sterren, noch vleermuizen. Wat op maan lijkt, is vale zon.
Het gras ligt zonder nevel en de lucht verwekt geen dauw. Deze duisternis voelt vrolijk. De sfeer is vreemd. Dit Niksenparadijs is een Eigenplek.
Ik vraag me af wat ik hier doe, wanneer ik hier kwam en wat me bezielt te blijven. Blijven bepaalt een duur. Hier is een ogenblik onberekend.
Met de vinger volg ik de open kras op mijn blote voet. Ik voel toch het verleden. Het is geen pijn. Ik voel Niks. Ik denk aan jou.
Een rode draad spant rond de enkel. Waar komt die nu vandaan? Hij zit strak en leidt naar nergens. Ik word aangetrokken. De voet schiet vooruit, maar ik trek tegen. De aantrekkingskracht is zo groot dat ik op mijn rug over de grond glijd. Wanneer ik recht krabbel mindert die macht. Ik volg de spanning van de draad met de voet en daal de helling af.
De rode draad verdwijnt in een hibiscus, een gesloten haag in bloei. Alweer voel ik het snokken van de onweerstaanbare aantrekkingskracht.
Ik word tussen het gebladerde gesleurd. Takken schrammen. Een masker van sap, spinweb en blad ligt als pleister op mijn gezicht. Ik zie niks meer. Eenmaal de hibiscus uit, houdt het trekken op. Blind tast ik in het ijle.
Zacht geblaas. Ik voel je dichtbij. Daar ben je dus!
Met je vingers maak je mijn ogen vrij. Maar wat of wie zie ik?
Je bent geschminkt. Je mond knalt rood, je ogen witten in zwartkool, je wangen zijn blauwblos.
Ik schater. Ik tuimel om van de pret. Maar deze keer krijg ik geen wederlach.
"Je vindt me niet mooi," zeg je.
"Oh, nee!" geef ik eerlijk toe.
"Schoonheid zegt je nog niks, liefste, nog niks," is je antwoord.
Je neemt houtskool en randt mijn ogen. Je neemt roodstift en kleurt mijn mond. Je poedert blauwblos over mijn hele gezicht.
"Zo, nu ben je ook Niks mooi," fluister je in mijn oor en je zet je tanden in mijn oorlel. Ik voel Niks.
"Kom, ik neem je mee," en je leidt me aan een rode draad tot de grote lange tafel met maanlicht tafellaken.
Deze tafel is feestelijk gedekt.
"Wie verwacht je?" vraag ik.
"De jouwen, maar ze zijn er al."
feedback van andere lezers- ivo
prachtig liefdesverhaal hoor ... knap
miepe: is het wel een liefdesverhaal?
ja, natuurlijk ook - Ghislaine
Mooi om te blijven volgen.
miepe: volg de draad!
leukdat je die volgt - Theo_Roosen
Je verhaal, hoe onwezenlijk ook, drijft in een waas van mystiek die de lezer aanzet het vervolg te lezen. Theo.
miepe: er zit een stuk werkelijkheid in
een symbolisch ontcijferen
bedankt, Thro!!! - SabineLuypaert
dat rode draad stuk rond die enkel is geniaal(smile) net zals de rest, pure fantasy, en zeggen dat ik dat anders neit echt graag lees(smile) maar dat was buiten jou gerekend
miepe: leuk dat je erin zit! - dichtduvel
Nou ik zoude vragen dorsten : Wat verwacht je?, Jef
miepe: we zullen zien of er toekomst is... - ERWEE
Schitterend deel wederom.
miepe: leuk!!!! - RolandBergeys
Ja, het blijft heel mooi!
miepe: bedankt!!
|
