Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 005. de Verenigde Wicca's van Vlaanderen vzw
Ik wankel. Niet letterlijk weliswaar. Iets in mijn hoofd begint te kantelen. Ik vouw de brief bedachtzaam in vier en leun met mijn rug tegen de witgeverfde, koude, gepleisterde muur. Bijgelovig ben ik niet. Maar soms stoot een mens op raakpunten die hem staalhard confronteren met de gaten en foute connecties in zijn hoofd. Iets in deze brief dwingt mij een zin te herlezen. Een zin die ik uit het hoofd ken. Een zin waar ik mijn tanden op gebroken heb, maar misschien toch niet zorgvuldig genoeg heb gelezen.
Nochtans heb ik nu geen tijd om mijn gedachten te ordenen. Ik moet Bertje nog bellen voor die afspraak met … hoe heette ze ook alweer? Dat is dringend. Als hij nog dit weekend een plaatje kan schieten, kan dat artikel er nog net bij. Dat zou mooi zijn. Een schot in de roos. Het onderwerp is al de hele week in de actualiteit. Nee. Ik bel hem niet. Ik ga even langs.
Met de brief nog in mijn hand laveer ik langs de receptie, als een hazewind, meer om een praatje met Ria te ontlopen dan omdat ik haast heb. Door de glazen wand van één van de kantoren zie ik Bertje olijk op de werktafel van Aagje zitten. Aagje schatert. Ach ja… Bert is zo charmant en zo vrolijk altijd. Zelfs bij zo'n dik en eerder dom meisje als Aagje. Haar borsten schudden. Haar goedkope parelsnoer wiebelt vervaarlijk. Aagje lacht en de aarde davert ervan.
De deur staat open. Ik tik er eventjes op. Bert keert zijn gezicht naar me toe en zegent mij met een innemende plooi van zijn lippen. Plots begrijp ik een beetje wat fluisterend over de vele vrouwentongen hier wandelt. Dat het zonde is dat hij homo is. Echt zonde. Omdat hij zo mooi en zo lief is. Een stel zijden blonde krullen rond een vleesgeworden glimlach.
"Bert, kan jij nog vóór maandag wat foto's maken van die vrouw … je weet wel … die van dat vluchthuis? Ze heeft mij deze morgen gebeld. Ze is toch bereid om naar buiten te komen met foto en al. De persberichten van de laatste dagen bevestigen haar in haar verhaal. Ze wil haar gezicht laten zien."
"Bedoel je die vrouw die door haar man was verkracht? Die van die keer toen ik helemaal voor niets met jou naar Gent ben getoerd?"
"Ja, Bert, kun je haar coördinaten nog terugvinden? Of mail ik je ze door?"
"Ik vind ze nog wel. Goed, joh, ik bel ze nu meteen. En als ik prijs heb, laat ik het je weten. Of bel ik het gewoon door naar Isabelle?"
"Ja," mompel ik verstrooid, "ja, naar Isabelle. Ze zit er misschien wel een beetje op te wachten." In de uiterste hoek van mijn blikveld zie ik hoe een pak vlees zich naar mij toe draait. Aagje wil best wel wat meer horen, vrees ik. Maar ik laat ze aan de vriendelijke Bert en maak mij ervan af met een wuivend "Dag Aagje." Ik heb nog werk voor de boeg. Fijn werk. Eenvoudig redactiewerk. Stukjes lezen en verbeteren. Eén voor één. Zin voor zin. Woord voor woord. Daar zal ik me voor de rest van de dag in vermeien. Maar eerst moet ik nog één afspraakje maken voor een interview. De twee andere stel ik uit tot maandag. Op maandag barst mijn mailbox van de reacties. 's Morgens krijg ik de weekend-ontboezemingen van de werkende vrouwen; tegen de middag de klaagzangen van de huismoeders. Snel een afspraak vast krijgen is zelden moeilijk. Om over zichzelf te praten maken vrouwen graag tijd. Eén enkel keertje krabbelt er wel eens eentje terug. Maar als ik anonimiteit beloof, vervallen al gauw alle bezwaren. Vaak resulteert een anonieme getuigenis in bergen reacties. Vreemd. Een verhaal zonder naam eronder wordt rapper geloofd. Of maakt minstens meer indruk. Ongeacht waarover het gaat. Sensationeel of niet. Of spreekt het meer tot de verbeelding?
Met de hoorn al in mijn hand zoek ik snel naar het dossiertje van de voorzitster van de 'Verenigde Wicca's van Vlaanderen vzw'. Ik vorm het nummer op het toetsenbord en open mijn elektronische agenda. Ondertussen valt mijn blik op de foto van de opperheks van Vlaanderen… een foto die nu eens niets aan de verbeelding overlaat: een mollige in het paars gedrapeerde dame van mijn leeftijd, misschien iets jonger, ver in de dertig, met een gefriseerd en opzettelijk slordig opgestoken kapsel, één hoopje vod, rag en show, met een blik die niets anders te vertellen heeft dan 'kijk, ik kom op de foto'. Hoe anders mijn beeld van Kate Bush in de jaren zeventig: dat ranke porseleinen figuurtje, breekbaar en tegelijk onheilspellend in haar iele kreten zowel als in haar lage mysterieuze tonen, met een blik die evenveel kwetsbaarheid als kracht uitstraalt. Een subliem portret van het isolement dat een stereotiep personage nodig heeft om geloofwaardig te zijn.
Mijn ordinaire would-be heks offreert mij haar voicemail. Haar stem klinkt al even onfris als haar voorkomen deed vermoeden. Al stoort het me niet. Ik hou van antwoordapparaten en mailboxen. Ik kan er mijn vraag in kwijt zonder tijd te verliezen. Comfortabel is dat.
feedback van andere lezers- sinneskyn
sla maar weer de blz. om :)...sinnegroetjes
Vansion: er is er toch eentje dat meeleest ... is beter dan geentje ... X - maartendeman
Heel graag gelezen, mooi geschreven!
Eén correctie
'De maandag ...' (dialect, leest niet aangenaam) Zou beter 'Op maandag' zijn
Vansion: Ja. dankje. Is al gecorrigeerd. - geertje
mooi, een hele brok...
meeslepend verhaal, spannend tot op het einde.
geertje
Vansion: is nog bijlange niet af. nog een jaar keihard werk ... kan er niet onderuit... - nutswritingkate
graag gelezen
Vansion: hehe ... wat voelt dat goed ... gelezen worden ... - maridava
Gelukkig las ik je reactie op Geertje en vernam dat het helemaal nog niet af is. Anders zou ik voor schrijfstil een zeer goed geven, maar als verhaal toch heel wat minder.
Groetjes
Maridava
Vansion: ja, hier wil ik nog een jaartje aan werken - moet zo'n 200 blz worden. lees het als een soort vervolgverhaal - ik zie dat je het niet echt in de goeie volgorde leest ... - mobar
Ik ben het wel een beetje met maridava ééns,
de stijl is uitstekend, maar het verhaal is soms wat
moeilijker te volgen. Ik lees later verder...
Overigens ben ik zelf ook heel mooi en lief.
groetjes Mobar
Vansion: dankje mobar. - drebddronefish
Is een anonieme getuigenis niet waarachtiger, alle gore details incluis, groetjes
Vansion: haha ... als je eens wist ... - Delijlah
Hoe verbaasd was ik niet om het woord 'Wicca' op deze site aan te treffen! Ik hoop zo snel mogelijk tijd te maken om het hele vehaal aandachtig te lezen.
Wat me wel meteen opviel in dit stukje is dat de verhouding beschrijvend/dialoog heel evenwichtig en correct is, naar mijn aanvoelen dan. Dat is nu eenmaal een stokpaardje van mij. Er is niets zo vervelend als te veel dialoog. Ik moet dringen tijd vrijmaken om de rest te lezen!
Vansion: nee hoor... niet dringend - op je gemak - aan dit boek heb ik nog een jaar werk - weet je wat? in de loop van de week ga ik het eerste deel wat opkuisen - dan stuur ik je de heleboel door per mail als je wil - dat leest makkelijker . - harmandi
Kleinigheidjes:
'Witgeverfde, koude, gepleisterde muur' of 'witgepleisterde koude muur'?
'Ik bel ze nu meteen' of 'Ik bel haar nu meteen'?
'Maar ik laat ze aan de vriendelijke Bert' of 'ik laat haar'?
Ik vind het stukje 'Ik heb nog werk voor de boeg. ... Woord voor woord.' wat te fragmentarisch. Ik begrijp dat het een functie heeft, maar het is net iets té.
Vansion: idem - ja hoor alle té's moeten eruit ... - feniks
An, hoe meer ik hiervan lees, des te meer bekruipt me het gevoel dat er in het verhaal al heel wat elementen zitten waarvan je pas in de loop van de tijd de (ware) toedracht kan begrijpen. Zoals bijvoorbeeld de verwijzing naar de privétoestand van die Isabelle. daar besteed je veel aandacht aan, maar als lezer kan je dat moeilijker plaatsen. Ook de manier waarop je verwijst naar eerdere ervaringen met personages (Bertje, de wicca). Op de duur zou ik denken dat ik enkele hoofdstukken heb gemist.
Vansion: Die privétoestand van Isabelle wordt later duidelijk. Die is inderdaad belangrijk. Op die wicca en de foto's van Bertje ga ik ook nog wat dieper in. Beetje geduld. Maar deze dienen meer gewoon om de reële werksfeer te tekenen. Ik wil laten zien hoe en waarmee Tanne dag in dag uit bezig is. - Leona
knap alweer!!
ik vrees dat ik wat meer tijd ga nodig hebben om alles te lezen omdat ik de fb's ook lees :))
wicca ... moet ik gaan opzoeken ...
knap geschreven, ik heb het geduld niet om zo in detail te gaan, en dat is nu net wat de lezer meeneemt in het verhaal.
Vansion: Leona, ik ga je de bijlages doortsuren. nl. de teksten die bij de brief van Joy aan Connie staken; Ik heb ze gewist van de site wegens te ... enfin dat zul je wel zien. Het is niet echt smakelijke lectuur, maar het hoort er wel bij. Je moet niet in detail gaan. Geduld is niet altijd een goeie deugd;) - VickyLievens
Super, leuk geschreven. een heel aangename en vlotte tekst om te lezen. met weer veel leuke details. als het de rdx serie af is zal het een pareltje zijn. vooral de details naar verschillende personages zijn heel leuk om op te volgen en te zien ontwikkelen.
groetjes, Vicky
Vansion: Dankje Vicky. Het is hels werk van zeer lange adem. Momenteel ben ik er helemaal door benomen. Veel succes en moed voor je eigen meesterwerkje. - Das
Ok, Ok! En oh ja...Mieux vaut user des souliers que des draps.
Knap! 'k Bedoel mooi!
Vansion: Oh ja! Dat hoor ik veel liever. 't Eén dan 't ander. Wat ben je attent.
Liever souliers dan chaussures, maar nog liever blootsvoets. 't Geeft niet als 't zeer doet. Wel spijtig van de eelt. - DensPowells
Ik vraag me af of al deze aangehaalde lijnen ergens toe gaan leiden. Het is natuurlijk moeilijk te oordelen. Je merkt wel dat het niet geschreven is om gelezen te worden op een site, dat vind ik. Dit moet echt in boekvorm, zodat je honger wat getemperd wordt door het aantal bladzijden dat je nog tegemoet moet gaan.
Vansion: Het boek zal bestaan uit drie delen, waarvan de twee eerste nu al integraal op de site staan; elke deel beslaat een goeie 30 A-4tjes. Je kunt het manuscript voor zover het af is bestellen via de site. Zie: boeken. Dan stuur ik het door. Als dat via mail mag, gratis. Je zult wel een weekje geduld moeten hebben. Want onze compy is zwaar ziek...
Je mag gerust zijn. Voor mij bestaat een deel van de sport erin geen enkele zin te produceren die niet functioneel is in het verhaal. Geen opsmuk. Geen sfeerschepping. Geen geschilder.
Uiteraard komt alles pas samen aan het einde. Het eerste deel is niet veel meer dan 'opbouw' en situering.
Fijn dat je zo je gedachten formuleert. Daar heb ik wat aan. Zeg gerust wat je de keel uithangt ook, hé! - mariagarquez
De blonde krullen doen me aan een Carl Huybrechts denken...
Kate bush, was dat niet eerder jaren 80 dan 70. Detail, kweet het wel...
Vansion: Kate? zal ik inderdaad moeten nakijken! dankje - kronos
kennismaking met collega's, ok, maar ik mis wat decor van de redactie : geuren,kleuren, je weet wel, ik loop er nog niet in rond, maar misschien komt het nog...
Vansion: Je zult er nog in rondlopen. Weet niet of je voldaan zult zijn natuurlijk...
Wacht maar! Je komt zelfs nog bij de flikken terecht!
|
