|
< terug
prinses van spuitgeweld
Hoe oud zou hij zijn? Een jaar of vier? Kirrend huppelt hij naar het fonteintje. De gans waggelt in zijn richting en maakt luid misbaar, zijn vleugels wijd en dreigend.
- 'Kom hier, Jens, kom hier!'
Iel klinkt de stem van het op stelten lopend wezen, dat een buggy voortduwt als was het een zwaar geladen stootkar.
- 'Ma ik wil tlinken', jent de kleine.
De gans protesteert kloek. De moeder schudt driftig van neen. Het bolle in wol ingepakte hoofd in de buggy zet zijn keel open. Een fopspeen is pardoes in het grind beland.
Woensdagnamiddagtafereel in het park. Wanda lijst het plaatje zorgvuldig in en spaart het voor haar voodooplakboek. Traag raapt ze de neptepel op, spoelt hem onder de fontein en stopt hem in de magere, kille hand van de moeder. Ze geeft haar flesje mineraalwater aan de kleuter. De gans druipt gerustgesteld af. De fontein behoort Wanda sinds kort toe. Zwangere Wanda, prinses van spuitgeweld en nakend onheil. Met afkeer ziet ze hoe de baby snot- en traanvrij wordt gelapt en smakkend het geelbruine rubber ontvangt. De dikke bleke beentjes trappelen. Komt die vleesklomp echt uit de buik van dit spichtige, amechtig zuchtende vrouwmens?
Jens is al verder gerend. Het mineraalwater klotst in het flesje. De moeder dretst achter hem aan. Wanda geeft haar een zetje in gedachten, klemt Geeraerts onder haar oksel, maakt een kom met haar handen die ze vult aan de fontein. Gulzig drinkt ze. Het water is fris. Omstreeks twee uur in mei smaakt het net zo goed als die nacht in maart. Klopt dat wel?
Wanneer het boek in een tas aan haar schouder bengelt en de wielen van haar fiets lustig het wegdek bedraaien heeft ze haar besluit genomen. Ze zal het kind houden. Ze laat het niet wegmaken. Het stadspark mag wel eens opgefleurd worden met het beeld van een mooi kind, onverhoeds verwekt door een god in haar donkere lusttuin. Nonkel Petrus zal wel afdokken als ze het goed aan boord legt. En binnen een dik jaar bakt ze haar eigen broodje wel.
Het terras aan de overzijde van de bib lijkt wel een stinkende kroes vol kwebbelende stemmen. Wanda vlucht het gebouw binnen op zoek naar meer in woorden gegoten muziek van haar god. Onder haar navel groeit zijn compositie gestaag. Tussen haar borsten gloeit de amulet. Haar ebbenhouten vingers verlangen alweer naar de ivoren toetsen. Vergelding ontbolstert zichzelf. Met haar uiterst geduldige toverkracht zal ze zijn muffe wereld bezweren. Sterven zal hij toch, maar dan voorgoed bevrijd van de slijmerige tentakels van een blanke vrouw.
feedback van andere lezers- aquaangel
heel erg ja....eh mysterieus weer
de sfeer pakt me direct bij mijn tepel
en ik ben niet eens schijnzwanger!!
Vansion: Neen, gij zijt écht zwanger ... van verhalen en hemelse versjes ... - drebddronefish
Wanneer wordt Wanda kortademeriger, van al dat gecontroleer en geschuif van onderbuik naar venusheuvel en weer terug, met of zonder gel met of zonder echografie-joystick, wanneer gaat ze beginnen lebberen:-)
Vansion: Hey dat meiske is pas 20 hé... en ze heeft jou nog nooit ontmoet ... - dichtduvel
Typisch vrouwelijk : altijd iemand laten afdokken en ophoesten.
Dit taboe mag ook al eens doorbroken worden, Jef
Vansion: De rekening krijg je altijd voorgeschoteld achteraf (schreef ik ooit in een versje getiteld "Cliché?"). Het is waar wat je zegt.
Soms denk ik dat vergeldingsdrang te maken heeft met armoede: met gebrek aan werkelijk ontplooide vrouwelijkheid ... Zou dat kunnen? - ivo
de reactioe van Jef vind ik meesterlijk
het verhaal ook btw
goed hoor en een schijnzwangere lezeres ... sjonges als hier geen emotie uit spreekt dan weet ik het ook niet meer
Vansion: Ja warme Jef says it cool! - SabineLuypaert
erg smakelijk geschrevn om het heel zacht uit te drukken (smile) ik genoot dat het grijnzend waar te nemen was. Kon zo iop een doordeweekse donderdag gebeurt zijn hahaha heerlijk
Vansion: Spijtig dat niet alle dagen vrijdagen zijn. - Ghislaine
Emancipatie heeft de vrouw leren betalen. En voor de kosten halen we elders de baten.
Vansion: Boeiende stof bied je daar aan ... - Theo_Roosen
Een verhaal gehuld in een mysterieuse sprookjessfeer waarvan ik niet in slaag het te benoemen. Iets gelijkaardigs is me overkomen bij het verhaal van Dreb. Bij het lezen moet je alleszins heel geconcentreerd blijven. Maar je word beloond omwille van de niet te vatten schoonheid die het verhaal uitstraalt.
Heerlijk toch ! Groetjes, Theo.
Vansion: Ach Thro ... alweer een hele verhaalluwen in mijn koppie... Weet nog niet of ik de moed heb het te (laten) ontwikkelen ...
Een personagetjes van een jaar of twintig ... moeilijk mee om te gaan ... Schoon wel, ja... Anders schoon...
|
