Volg ons op facebook
|
< terug
BEATLES / ROLLING STONES
Toegegeven, de BEATLES daar waren we niet voor. De BEATLES dat was het kinderkoor waar pubermeisjes in massa voor vielen. De Rolling stones, dat was andere koek. Ze graasden in beelden die in onze pubergeesten, afgesloten aanvoelden.
De eerste beelden van de BEATLES zag ik op het nieuwe medium de tv. De commentaar was een verbijstering over hun haar, alhoewel het in de normen van tien jaar later behoorlijk kort zou blijken. Het eerste BEATLES kapsel was de vertaling van wat nu wel eens een "ideale schoonzoon kapsel " wordt genoemd. De goedgemeente vond het lang, veel te lang "Ik beaamde toen wat, mijn moeder er van vond. Lang, veel te lang.
Een jaar later besloot een gebeurtenis het einde van mijn jeugd, een duidelijke verandering. Voor en na de verandering, ook wel eens het generatie conflict genoemd.
Een jaar later.
"Je, haar wordt lang, je moet naar de kapper."
"Ja," zei ik tegen mijn moeder.
Een week later.
"Je, haar wordt te lang"
"Ja," zei ik tegen mijn moeder.
Een week later.
Nadat ze mij eens goed had bekeken zei mijn moeder, "nu wordt het echt wel tijd dat je naar de kaper gaat, " ze benadrukte, de NU en, de TIJD.
"Ja ," zei ik.
Een week later.
Op haar gezicht verscheen een bedroefde uitdrukking, ze zei " je gaat niet naar de kapper." Het was het geen vraag, het was een gevreesde bevestiging.
Toen ik "nee" antwoorden. Toen wilde ze me, uit diepe bezorgdheid en angst, slaan. Tot mijn grote verbazing, want nooit werd ik als straf fysiek geslagen. Het tekende haar wanhoop dat ze mij zou verliezen. Op dat ogenblik heb ik haar hand vastgenomen, haar belet te slaan. Op dat moment voelde ik dat ik sterker was. Op dat ogenblik voelde ik dat ik onder haar vleugels vandaan kon. Ik besefte ook dat ik, er alleen voor stond. De tijd van de bescherming was voorbij.
Maar de BEATLES daar waren we niet voor. De Rolling stones , dat was andere koek.
Tien jaar later.
Ik raas met mijn moto, Brussel en een concert van de De Rolling stones tegemoet.
In de krant staat het concert uur, drie uur. Ik parkeer mijn moto veilig achter de concertzaal, van Vorst, daar is volop licht en beweging. Vips, leden van de crue, die langs een achterdeur worden binnengelaten. Ik wurm mij tussen de massa die met een ticket in hun hand naar de ingang schuifelen. Diegene die het toegangskaartje moet scheuren kijk mij opeens aan en zegt met een grijns "dat meen je niet ". Hij trekt mij uit de rij geeft mijn ongeschonden toegang ticket terug en zegt " het is een ticket voor het concert deze avond 20 h." Opeens sta ik verbaast helemaal alleen buiten de rij aanschuivende massa, naar mijn ticket te staren. Mompel, verdorie dan moet ik hier nog zes uur rondhangen.
De deuren van de zaal worden gesloten, nog eventjes en de eerste tonen zullen het gehele complexe doen swingen, met nog enkele andere blijf ik over op het enorme plein voor de concertzaal. Besluiteloos lummelend bereik ik de achterkant, waar mijn moto staat. Opeens zie ik een verbazingwekende gebeurtenis. Op de deur aan de achterkant van de zaal. Bonst er iemand op de deur die opengaat, een man doet de deur open, er worden woorden gewisseld, iets verandert van eigenaar, iedereen stapt binnen, de deur gaat weer dicht. Dat zelfde ritueel wordt verschillende keren opgevoerd. Mijn Franstalige vriend van toen begrijpt het direct "kon mee". We gaan naar de deur, kloppen erop, een breedgeschouderde man doet open bekijkt ons zegt 100 BF, we betalen. Opeens zijn we binnen, achter de coulissen. Ik vang een glimp op van Mick Jagger, onze ogen kruisen elkaar. Een ogenblik later sta ik tussen een joelende volgepropte concertzaal. Een ogenblik later start een concert, die in de lage landen zijn weerga niet kent. De Rolling stones muziek zweept een paar uur lang de massa op. Voor ik het besef sta ik aan te schuiven naar de uitgang. Op het plein staat een massa volk. Een rij rijkswachters te paard, met de straatverlichting, en de massa volk die uit het concertgebouw stromen, en diegene die al in een rij staan te wachten om binnen te komen. Een onwezenlijk beeld. Het machtsvertoon is grotesk. Met mijn nog geldig ticket ga ik terug aanschuiven. Ik hang boven aan de balustrade kijkend naar het voorprogramma, als ik opeens naast mij een man ontdek die wonderwel op Mick Jagger lijkt. Hij kijkt mij lachend aan en zegt in het Engels "ben je terug?" Het is Mick Jagger, "great show" mompel ik, wrijf mijn ogen uit, doe ze open en zie niemand meer.
feedback van andere lezers- ivo
de rolling stones ... zo was ik via een ladder naar een concert van Slade geraakt. In het Fortje (arenahal in Deurne) via een ladder ergens uit een ruwbouw gehaald en tegen de gevel gezet en zo binnengeraakt. Een belevenis die je nooit meer vergeet.
verf: hi hi - Ghislaine
Prima.
verf: x x - Sangria
Onvergetelijk. Mooi om te lezen. goed geschreven.
verf: x x - lin
Laatsate alinea is erg sterk geschreven. In de middelste alinea zijn naar het einde toe helaas nogal wat fouten geslopen, wat het moeilijk leesbaar maakt. Kijk je daar nog even naar?
Ik was ook een Stones-fan! Heb een concert van ze bijgewoond in Rotterdam in de tachtiger-jaren..
verf: gekeken
x x - RolandBergeys
leuk verwoord, verf
verf: dank u
gr..ed
|
